ตัดสินใจอยู่นานว่าจะเล่าดีไหม อ่านเรื่องของคนอื่นมาก็เยอะ ก็เออนะเรื่องของเราเนี่ยมันมีหลักฐานด้วยนะ จะเรียกว่ายังไงดี มันก็คงเป็นอะไรที่มันแปลกอ่ะ ใครอยากพิสูจน์หรือพิสูจน์ได้ก็ช่วยเอาไปพิสูจน์ให้หน่อยก็แล้วกันคับ เดี๋ยวจะทยอยโพสให้ดู
เรื่องมันเริ่มตรงไหนนะเหรอ มันเริ่มที่รัฐบาลเลยคับ(ไม่เกี่ยวกับการเมืองนะ)
คือประมาณปี 59 รัฐบาลมีนโยบายจัดระเบียบร้านเหล้าใกล้สถานศึกษาใช่ป่ะคับ
แล้วทีนี้เนี่ยร้านเก่าผมก็อยู่ในซอยเกกีงาม หรือซอยฉลองกรุง 1 เนี่ย ซอยนี้เรียกได้ว่าอยู่ใจกลางมหาวิทยาลัยพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบังเลยล่ะ (ซอยทางเข้า เข้าจากกลางมหาวิทยาลัยเลย)
แล้วเป็นไงคับ ทหารเค้าก็มาบอกว่าตอนนี้จัดโซนนิ่งแล้วนะซอยฉลองกรุง1ห้ามจำหน่ายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ร้านเหล้าทุกร้านในซอยนี้ต้องย้ายออกนะเราก็เคารพนโยบาลของรัฐบาลคับ ก็เป็นอันว่าเรา(หุ้นส่วน)ต้องหาที่ใหม่กัน ก็เป็นหน้าที่ของผมเนื่องจากคลุกคลีอยู่ที่ลาดกระบังมานาน
ที่ผมเลือกที่ตรงนี้(ที่ตั้งร้านปัจจุบัน)ก็ไม่มีอะไรมากคับ
1.ที่ตรงนี้ในช่วงสิบกว่าปีมานี้เคยเปิดเป็นร้านเหล้ามาแล้วสองร้าน
2.มีที่จอดรถ
ระยะเวลาจากร้านก่อนมาถึงผม พื้นที่ตรงนี้ถูกทิ้งให้ว่างเปล่ามาประมานสี่ปีน่าจะได้คับ
ผมชอบที่ตรงนี้เนื่องจากว่าเป็นพื้นที่ที่อยู่ริมน้ำ บรรยากาศดี ชิวๆ ซึ่งผมไม่ค่อยชอบความวุ่นวายซักเท่าไหร่
ในที่สุดเราก็ได้ที่ตรงนี้มา
นี้เป็นภาพตั้งแต่แรกๆเลยคับ ที่เราเข้ามาพื้นที่ใหม่ๆ ก็บรวงสรวงเจ้าที่เจ้าทางเรียบร้อย
หลังจากนั้นก็สร้างร้าน(เราสร้างใหม่หมดคับ)จนกระทั่งเปิดมาได้ประมานสองเดือน (ขอรวบรัดเลยนะคับ เพราะเรื่องนี้ยาวววคับ) ก็มีเหตุการประหลาดเหตุการแรกเกิดขึ้น
คือก่อนหน้านั้นเราก็เปิดร้านปกตินะคับ ก็ไม่ได้มีอะไรที่แปลกๆซักเท่าไหร่ ออกจะราบรื่นซะด้วยซ้ำ เหตุการนี้ต้องนับว่าเป็นเหตุการแรกเลยก็ว่าได้
เรื่องมันมีอยู่ว่า วันนั้นผมก็เข้าร้านปกติ(ปกติผมจะเข้าร้านเวลาสี่โมง-ห้าโมงเย็น)ก็มาเก็บร้านทำความสะอาด ที่ร้านเราจะจ้างเด็กร้าน ซึ่งก็คือน้องๆจากพระจอมเกล้าลาดกระบังนี่ล่ะคับมาทำงานพาร์ทไทม์
วันนั้นผมเก็บร้านจนถึงประมานหกโมงครึ่ง ฟ้ามืดแล้ว
วันนั้นมีเวรน้องที่ต้องมาทำงานร้านสองคน จริงๆแล้วกฏของร้านคือน้องต้องมาถึงร้านก่อนหกโมงเย็น แต่ตอนนั้นเกือบจะทุ่มแล้วยังไม่มีใครมาถึงร้าน ผมก็เก็บของเหงื่อท่วมไปเรย งานร้านเหล้านี่ก็ประมาน เก็บกวาดพื้น ล้างห้องน้ำ (ต้องทำทุกวัน) ล้างแก้ว จาน จัดโต๊ะ วันนั้นผมทำทุกอย่างจนเกือบเสร็จแล้ว ก็เรยหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปร้านเพื่อส่งเข้าไลน์กรุ๊ปร้าน (ไลน์กรุ๊ปไว้สำหรับน้องๆหุ้นส่วนไว้พูดคุย จัดเวร หรืออื่นเกี่ยวกับการทำงาน) รูปถ่ายวันนั้นคือรูปนี้คับผมถ่ายเสร็จก็พิมไปประมานว่า
"วันนี้เวรใคร นี่พี่เก็บจนจะเสร็จล่ะนะทำไมยังไม่มีใครมาอีก"
น้องก็ตอบมาว่า
"ใกล้แล้วคับพี่ ติดงานใน ม"
ผมก็ทำงานต่อไป สักพักไลน์ก็เด้ง พอมาเปิดดูก็มีภาพที่น้องแคบรูปเมื่อสักครู่ไปแล้วพิมกลับมาว่า
"นั่นไงพี่คนช่วยพี่ ตะคุ่มๆอยุ่ตรงโต๊ะพลูอ่ะคับ"
หลังจากนั้นก็มีตามมาอีกเยอะ เพราะเป็นไลน์กลุ่ม น้องก็เข้ามาพูดแซวพูดเล่นอำกัน
ถ้าให้พูดกันตามตรงผมไม่ใช่คนที่กลัวผีเรยถึง
จะเจออะไรแปลกประหลาดมาตั้งแต่เด็ก
บางครั้งผมมาถึงร้านตั้งแต่ยังสว่าง แล้วหลับไปจนมืดก็เคยออกบ่อย จนน้องบางคนถึงขนาดถามว่าพี่กล้าอยู่ได้ยังไง ไม่กลัวเหรอพี่ วันนี้ก็ประมานนั้น
น้องแต่ล่ะคนก็พยามอำกันเป็นเรื่องปกติ
จนน้องคนนึงถามขึ้นมาว่า
"พี่อยู่คนเดียวจริงๆเหรอ"
ผมก็ตอบไปว่าจริงดิ กวาดร้านจนเหงื่อท่วมแล้วเนี่ย
น้องก็บอกมาว่า
"พี่ แล้วมือใครตรงทางเข้าห้องน้ำ ???"
ทีนี้ทุกคนก็เริ่มสังเกตุไปยังจุดเดียวกัน ผมถึงจะไม่ใช่คนกลัวผี แต่จังหว่ะนั้น ก็แปร๊บจากสันหลังไปจนกลางกระม่อมเรยคับ ใจก็คิดว่า น้องเมิงรีปมากันได้ก็ดีนะ
ทุกคนเห็นไหมคับ นี่คือรูปจริงของวันนั้นเรยคับ
รูปนี้ถือเป็นเหตุการแรกที่เจอก็ว่าได้ ต่อไปยังมีอะไรที่ยิ่งกว่านี้อีกนะ แต่วันนี้ขอพอแค่นี้ก่อนนะคับ ผมขอต่อพรุ่งนี้แล้วกันนะคับวันนี้ดึกแล้ว พรุ่งนี้มาเล่าต่อคับ