เราอายุ15เอาเงินมาวันละ 100 บาท รวมค่ารถแล้วด้วยไปกลับรวมแล้ว 4เที่ยว ตอนเช้า2ตอนเย็น2เพื่อนเราเป็นคนไม่ค่อยมีตังเราเข้าใจแต่ทางบ้านเราก็ไม่ได้รวยอะไรหรอกพอมีพอกินเราคบกับเพื่อนมาตั้งแต่ ม.1จนถึงตอนนี้เพื่อนขอยืมบางวันและขอยืมวันละเล็กละน้อยวันละ6บาทบ้าง20บาทบ้าง40บาทบ้างไปเรื่อยๆจนตอนนี้มันถี่ขึ้นเรื่อยๆจนกลายมาเป็นยืมทุกวัน แล้วเมื่อตอนเย็นของทุกๆวันเช่น แอมขอยืมเงินหน่อยดิ6บาทเดี๋ยวคืนวันต่อมาแอมขอยืมเงินหน่อย20บาทเดี๋ยวคืน เราเลยถามเอาไปทำอะไรอ่ะ ออยตอบ เอาไปกินข้าวไม่มีเงินกินข้าว เราถามต่อว่าแล้วเมื่อเช้าเอาเงินมาเท่าไหร่ ออยตอบ 40 เราถาม แล้วเงินไปไหน ออยตอบเอาไปซื้อนมกินหมดแล้วนมราคา27แล้วตอนเย็นต้องเหลือค่ารถกลับบ้านด้วย เราถาม แล้วรู้ว่าเงินจะไม่พอทำไมยังซื้อ    ออย........เงียบ.                แล้วสุดท้ายก็ตามตื้อจนต้องให้เงิน.     เงินที่เขายืมเราไปไม่เคยคืนเลยตั้งแต่ ม.1-3 เรามีสมุดจดเราไว้ว่าออยยืมเงินเราไปเท่าไหร่รวมๆแล้วตกอยู่ที่3,000 กว่าบาท. แต่เรารู้ว่าเพื่อนไม่มีตังจ่ายแน่และเดี๋ยวมันจะหาว่าเราไม่ดีแบบว่าโกงมันหรือเปล่าเพราะเงินเยอะขนาดนั้นเราก็เลยยกหนี้ให้ทั้งหมดไม่คิดตังคิดสะว่าทำทานให้คนยากคนจนแต่ปัญหาก็คือเดี๋ยวนี้ออยยืมเงินเราทุกวันเลยยืมแบบ 20บาทแล้วไหนจะค่าข้าวค่ารถเราอีกมันก็แทบจะไม่เหลือแล้ว5บาท10บาทยังพอว่านี่วันละ20 เราก็เลยบอกไปว่าแล้วถ้าชั้นให้เธอไปฉันจะเอาอะไรกินละ เงิน 100 ค่ารถ4เที่ยวก็40บาทแล้วค่าข้าว20ค่าน้ำ10บาทแล้วให้เงินเธออีก20ชั้นเหลือเงินแค่10บาทเองนะให้ยืมทุกวันก็ไม่ไหวหรอกนะ.     ออยก็ตามตื้อเหมือนเดิมจนเรารำคาญขนาดพูดไปขนาดนี้แล้ว