คือเราได้ย้ายมาอยู่อยู่บ้านตอนแรกๆเราก็คิดว่าแม่แฟนเนี่ยเรารู้งมากว่าเราโชคดีมากที่เจอแม่แฟนดีแต่พอหลังๆมาเรารู้สึกว่าถูกเบียดเบียนถูกเอาเบียบมากเช่น งานบ้านเราทำคนเดียว ตื่นมาเราต้องล้างถ้วยซักผ้าหุงข้าวกอกน้ำ ตากผ้า แล้วเราก็ต้องเลี้ยงลูกอีก  คือบ้านแฟนเราจะมีพ่อแม่แฟน  พี่ชายแล้วก็น้องสาวแฟน. คือไม่ว่าเราจะทำอะไรน้องแฟนไม่เคยมาช่วยทำเลยขนาดเสื้อผ้าเราก็ซักให้ทั้งเก็บผ้าก็ไม่เคยเก็บเรารู้สึกเหนื่อยมาก  พี่ชายแฟนก็ไม่ทำงานทำการอายุจะ30แล้วยังคอยขอตังพ่อแม่ใช้แล้วบางทีก็มาขอเราแล้วก็ไม่คืน  ส่วนน้องแฟนก็ทำอะไรไม่เป็นเลยแค่หั่นผักก็หั่นไม่เป็นส่วนแม่แฟนก็จะใช้งานเราหนักมากคืนอะไรๆก็ให้แต่เราทำแต่ลูกเขานอนเล่นโทรศัพท์ตื่นก็ประมาณบ่ายโมงแล้วแม่แฟนก็ชอบมายืมเงินไปแล้วไม่คืนถ้าให้คิดตอนนี้ก็เป็นหมื่นแล้วยืมทีเป็นพัน  หลังๆไม่ยืมเยอะเพราะยืมไปมากแล้ว. คือถ้าจะขอก็ขอดีกว่าไม่น่ามาบอกยืมเลย
แฟนเราก็ทำงานไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรในบ้านเราจะทะเลาะกันค่อยข้างบ่อยมากเรื่องที่บ้านคือแฟนเราจะไม่รับรู้อะไรในบ้านเลยแล้วแม่แฟนก็ปากร้ายมาก พูดจาหยาบคายไม่น่าฟังเลยเรียกเราขึ้นว่าอี  พูดกับเราว่ากู. คือหยาบคายมากจริงๆขนาดพ่อแม่เรายังไม่พูดกับเราแบบนี้เลย
เราควรทำยังไงเราเหนื่อยมาก. มีใครเป็นแบบเราบ้างจริงๆเรื่องราวเยอะกว่านี้อีกเราเล่าไม่ไหว