ความคิดส่วนตัวนะ

เมื่อคุณพบว่าคุณกินข้าวในราคาเท่ากับผู้มีรายได้ร้อยกว่าคุณ คุณอาจรู้สึกว่าคนที่มีพื้นฐานดีหรือมีรายได้ดีกว่าคนอื่น
ควรจะแตกต่างหรือมีความสุขมากกว่าคนเหล่านั้น (รึเปล่า)
คุณจึงลองขยับขึ้นไปกินอาหารที่ราคาและคุณภาพสูงขึ้น แต่นั่นไม่ได้ทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นเลย
นั่นอาจหมายถึงคุณเริ่มสงสัยว่า ความแตกต่าง หรือความพึงพอใจของคุณอยู่ที่ไหน ในเมื่อกินของดีราคาแพงก็ไม่ได้ช่วยอะไร

(มนุษย์เราต้องการความแตกต่าง อันนี้เป็นเรื่องปกติธรรมชาติของมนุษย์)

ถ้าเป็นเช่นข้างบนว่า...

คุณอาจแค่มองข้ามความเป็นจริงว่าตนเองต้องการอะไรกันแน่ในชีวิต
เราทุกคนล้วนไม่ได้ต้องการเงิน แต่เงินทำให้เราได้สิ่งที่เราต้องการที่แท้จริง

การมีรายได้มากกว่าคนอื่นถือเป็นเรื่องดีไม่มีเสีย แค่หาสิ่งที่ตนต้องการให้พบ และใช้เงินที่คุณหามากับสิ่งนั้น คุณก็จะพบความพอใจของคุณเอง
(อย่าบอกว่าเงินซื้อไม่ได้ทุกสิ่งนะ มันซื้อได้ หากถูกวิธี ถูกเวลา ถูกสถานที่)

ไม่ได้อยู่ที่เราซื้อเท่าไหร่ แต่อยู่ที่เราซื้ออะไร

การใช้จ่ายเกินความจำเป็น ใช้ชีวิตหรูหราฟู่ฟ่า ซื้อของแพง
เป็นผลกระทบจากค่านิยมจากสังคม และการต้องความแตกต่างขอมนุษย์
รวมไปถึงกลไกทางด้านเศรษฐกิจ ที่กระตุ้นให้ผู้คนจับจ่ายใช้สอย
หาใช่ความต้องการอันแท้จริงของแต่ละคน

ขอให้คุณพบคำตอบโดยเร็ว เพื่อจะได้ใช้เวลาที่เหลืออย่างมีความสุข และพึงพอใจในทุกๆวัน

ผมอ่านแล้วก็ไม่เห็นว่าเป็นการอวดรวยนะ สิ่งที่ จขกท พิมพ์ แสดงถึงความใคร่ครวญ ไตร่ตรอง วิเคราะห์หาเหตุผลของตัวเอง อย่างคนมีปัญญา
การตอบของ จขกท ก็แสดงให้เห็นถึงวุฒิภาวะ และความฉลาดทางด้านอารมณ์ ซึ่งคนชนชั้นระดับนี้เขาจะมีบุคลิกเช่นนี้

จขกท มีพร้อมแล้วทุกอย่าง เท่าที่ตัวเองปราถนา พอใจกับชีวิตความเป็นอยู่ เพียงแต่ยังไม่เข้าใจถึงความแตกต่างทางสังคม
สิ่งที่ จขกทคิด คือการมองโลกในมุมมองตัวเอง ซึ่งยังไม่กระจ่างนัก ก็เลยสงสัยจึงมาตั้งกระทู้ถาม

บางคนอาจจะว่าว่างหรือไง จริงๆแล้วคนที่พอใจกับชีวิตตัวเองจะว่างมากครับ ไม่ว่าคุณจะมีรายได้เท่าไร แค่ไม่เป็นหนี้พอมีพอกิน ไม่ฟุ่มเฟือย
อยู่อย่างพอเพียง จะหาได้หลักหมื่นหรือแสนหรือเท่าไรก็ตาม ถ้าพอใจกับชีวิตแล้ว มันจะว่างทันที พอว่างแล้วก็จะเป็นเรื่องของการค้นหาคำตอบของชีวิต ซึ่ง จขกท กำลังค้นหาอยู่

ผมไม่รู้รายละเอียดอะไรมากกว่านี้จึงบอกอะไรไม่ได้ แนะนำให้ไปลองคุยกับหลายๆคนดู หรือใครก็ได้ที่พอจะชี้แนะทางสว่างให้กับเรา

เป็นอีกหนึ่งกระทู้ที่ เห็นแล้วอยากล๊อกอินเข้ามาตอบเลย ( อยากให้ จขกท ตอบด้วยนะ 555)

ก่อนอื่นเลยขอชื่นชม จขกท ที่กล้าจะถามและอยากจะหาคำตอบในสิ่งที่ค้างคาใจ ดูจะเป็นสิ่งเล็กๆเนาะ  แต่เราว่า คงเป็นความรู้สึกที่ดูจะค้างคา และรบกวนจิตใจคุณ  อยากจะไขมันออก หาให้เจอซักทีว่าตัวเองเป็นอะไร ทั้งๆที่อาจจะรู้อยู่แล้ว ว่าคงมีทั้งกระแสที่บวกและลบตามมา

สิ่งที่คุณต้องการในวันนี้อยากจะอธิบายความรู้สึกและแปลงมันให้กลายเป็นพลังด้านบวกใช่มั้ยคะ

เราก้แอบลองๆ สมมติดูว่าเราเปน จขกท ดู ความรู้สึกเราคือ เรารู้สึกว่าเรา’แตกต่าง’ แสงสะท้อนของการ์ดใบนั้นของเรา กับยูนิฟอร์มของคนที่มากินข้าว ที่ จขกท เข้าใจว่าเป็นพนักงานแถวนั้น ทำให้คิดว่า นี่คือที่ของเราจริงๆหรอ ก้เลยลองเปลี่ยนไปกินร้านที่ดูจะสมฐานะมากกว่า  แต่ปรากฎว่า ไม่เลย การเปลี่ยนสถานที่กินข้าว ไม่ได้ช่วยให้เรารู้สึกว่า นี่คือที่ของเราเหมือนกัน ก้ไม่ได้ดีขึ้นนี่นาเท๊อ ก้เลยไปกินร้านเดิม ก็เลยเกิดความรู้สึกเดิมๆ สรุปคือ เรามีความรู้สึกถึงความไม่เข้าพวกเพราะใช้ฐานะเป็นตัวกำหนด

คราวนี้ที่ถามว่า เอะ ถ้าอย่างนั้น เราทำยังไงดีนะ ให้ความรู้สึกนั้นหายไป เปลี่ยนทัศนคติของเราหรอ ละมันต้องทำยังไง อธิบายเป็นรูปธรรมที เอางี้เนาะ ลองถามตัวเองก่อนว่า หากตัดเรื่องฐานะไปได้แล้ว เรามองคนรอบๆข้างเป็นเพื่อนเราได้มั้ย ถ้าได้ งั้นแอบลองมั้ย ลองไปขอนั่งกับพนักงานเซเว่น ชวนคุยเล็กน้อย ด้วยบทสนทนาทั่วๆไป เช่น โหว ร้านนี้เค้าขายดีเนาะ ผมมากินนี่คนเยอะทุกวันเลย รึไม่ลองยิ้มให้เจ้าของร้าน หรือแบบคุยกับคุณป้า ว่า ขายดีเนาะป้า ผมชอบกินกะเพราป้ามาก อะไรแบบนี้ พูดให้เหมือนกับคุยเพื่อสร้างสัมพันธภาพที่ดี ไม่ต้องเยอะเกินไป เราว่า มันเหมือนคุณได้ ออกจาก safe zone ตัวเองด้วยส่วนหนึ่ง การได้สร้าง relationship  เราว่ามันเป็นสิ่งที่ทำให้เราได้ลดช่องว่างเล็กๆระหว่างเราและเค้าที่คุณสร้างขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวจากความแตกต่างทางสังคม จนทำให้เกิดความรู้สึกแปลกก้ได้นะ

จริงๆเราทุกคนก้อยากกินข้าวอร่อยๆ สะดวกๆ เหมือนกันแหละ ไม่ต้องกังวลไปนะ ความรู้สึกไม่แปลก ไม่ผิด แค่เราทำความเข้าใจมันให้ได้  จิตใจเราก็จะเป็นสุขแล้ว สู้ๆนะคุณ จขกท

อ่านกระทู้แล้ว  เราสงสารคุณจัง  เราว่าคุณเป็นคนมีปม     ทำไมต้องมาคิดเรื่องที่มันไร้สาระอย่างนี้ด้วย......
กลับมามองตัวเอง  และค้นหาตัวเองให้เจอนะ.......