คือเราไหล่ข้างขวาหลุดตั้งแต่เกิดอะ เพราะการทำคลอด คือตอนเราคลอดเราไม่ได้เอาหัวออกอะ เราเอาทางก้นออก จึงทำให้แขนติด แม่บอกว่าหมอที่ทำคลอดได้เอาแขนเราออกมาได้ข้างนึงแล้ว แต่ติดอีกข้างคือข้างขวา แม่บอว่าหมอดึงออกมาได้ แต่เรานอนนิ่งขยับแขนได้ข้างเดียว นี้แหละคือสาเหตุ คือตอนเราเรียนอนุบาลอะ เราก็เคยสงสัยนะ ว่าทำไมเราถึงโหนของเล่นในโรงเรียนเหมือนเพื่อนไม่ได้ เราเลยถามแม่ แม่บอกว่า ก็เพื่อนแข็งแรงกว่า เราก็เชื่อ จนประมาน ป.4 เราเริ่มสังเกตุเห็นว่า คนในหมู่บ้านกับที่โรงเรียนมองเราแบบเดียวกัน จนเราได้รู้แน่ชัดตอนเพื่อนพ่อมาบ้านแล้วถามพ่อว่าทำไม่เราถึงจับของแต่มือซ้าย พ่อพูดว่าแขนขวามันหลุด แล้วบอกให้เรายกแขนให้ดู หลังจากนั้นก็เป็นแบบนี้มาตลอด เวลามีคนถามก็จะให้เรายกแขนให้ดู แต่ละครั้งเรารู้สึกแย่มาก ความรู้สึกเหมือนตัวประลาดอะ พอขึ้นมัธยมเราก็เป็นคนไม่กล้าที่จะเป็นผู้นำ เพราะเรารู้สึกว่าเราไม่เหมือนคนอื่นอะ กิจกรรมที่มีการใช้แขนนี้เราจะไม่อยากเข้าเลย เพราะมีแต่คนมอง เช่นลูกเสือที่เขาจะให้ยกมือขวาเพื่อทำความเคารพอะ เรายกได้แค่ไม่กี่วิแขนเราก็ไม่มีแรงแล้ว แต่เราก็สู้จนจบ ม.6 หลังจากนี้แหละคือปัญหา ซึ่งพ่อเราอยากให้เราเรียนเอกดนตรี ซึ่งเราก็ไม่ได้คิดอะรัย แต่พอไปเรียนแล้วมันไม่ใช่เลย มันต้องใช้แขนเป็นเวลานาน ซึ่งเรายกได้แค่ไม่กี่วิก็หมดแรงแล้ว แต่นี้คือการเล่นดนตรี ซึ่งมันเป็นนาที แล้วเราจะทำได้ยังไง พอจบปี1เรารู้ว่าไม่ไหวเราเลยคุยกับแม่ซึ่งพ่อก็ยุใกล้ๆ เราบอกว่าขอย้ายเอกนะแม่ เราก็เล่าเหตุผลให้ฟัง พ่อก็แทรกมาว่าแล้วจะย้ายไปเรียนอะไร เราบอกว่า สังคม หรือไม่ก็ เกษตร หลังจากนั้นพ่อก็ตะคอกมาว่า เรียนจบมาจะไปสอบเข้าทำงานสู้ใครได้ คนเรียนเยอะจะตาย หลังจากนั้นเราเดินออกทันที เพราะรู้ว่าไม่ได้ แม่เดินตามมาแล้วพูดว่า เรียนไปเถอะ อดทนหน่อย หลังจากนั้นเราได้แต่นอนคิดว่าถ้าเราไม่เป็นแบบนี้ เราก็ไม่อยากที่จะทำตัวมีปัญหาหรอก ได้แต่นอนคิดว่าเราไปทำกรรมอะไรมาทำไมถึงเป็นแบบนี้ เราก็อยากรีบเรียนให้จบ แต่เราทำไม่ได้อะ ญาติพี่น้องก็แซวว่าเราเรียนรอจบพร้อมน้อง เรารู้ว่าพวกเขาแซวเล่น แต่เราอะเจ็บ แทบจะไม่อยากนั่งต่อเลยเราเครียดมาก เราร้องให้จนไม่รู้จะร้องยังไงแล้ว  เราควรต้องทำยังไง แล้วมีวิธีการรักษาไหล่ไหม ถ้ามี เราอาจจะเรียนเอกดนตรีจบให้พ่อดีใจอย่างที่พ่อหวังไว้.