หลังจากที่เราอ่านเรื่องฟินๆของชาวบ้านมาก็เยอะ ตั้งใจไว้ว่าถ้ามีเวลาจะเขียนเรื่องตัวเองบ้าง จริงๆเราเคยเขียนไว้ได้ครึ่งนึงแล้วแต่เราลืมเซฟมาจากคอมพ์ที่ทำงาน เราพึ่งลาออกมาเมื่อสองเดือนก่อนน่ะตอนนี้พอมีเวลาบ้างเลยตั้งใจจะเขียนให้จบก่อนจะยุ่งกว่านี้
ขอแทนตัวเองว่าเกลนะคะเรามีน้องชายสองคน เก้า กับ เก็ท เราเป็นพี่สาวคนโต แม่เราอยู่กับลูกๆที่ กทม.ทำอาชีพดูแลตลาดของครอบครัว (เจ้าของตลาด) ส่วนพ่อเราอดีตเคยเป็นผู้บริหารใน บ.ใหญ่แห่งหนึ่งแล้วได้มรดกที่ดินจากปู่ย่ามาท่านเลยเกษียณตัวเองก่อนเวลาไปทำเกษตรใช้ชีวิตเรียบง่าย มีฟาร์มไก่ไข่ บ่อปลา ไร่ดาวเรือง และมีเล่นหุ้นตั้งแต่สมัยยังทำงานอยู่ พ่อเราก็สอนให้ลูกๆหัดลงทุนเหมือนกัน เนื่องจากพ่อต้องอยู่ดูแลงานที่ ตจว.ใกล้ๆนี่แหละ แม่เลยอยู่ดูแลลูกๆแทน ก็ผลัดกันไปๆมาๆแล้วแต่สะดวก วันหยุดพวกเราก็ไปหาพ่อบ้าง เป็นแบบนี้มาตลอด ค่อนข้างอบอุ่น ส่วนเรานิสัยส่วนตัวแฟนไม่มี มีคนมาจีบตลอดแต่เรายังไม่เจอคนที่ชอบจริงๆเลยไม่อะไร เที่ยวกลางคืนบ้างบางโอกาส ค่อนข้างติดบ้านมากๆ ติดนอน ติดซีรีย์ คิดบวก โลกสวย แต่ไม่ใช่คนหัวอ่อนน๊า เรามีความคิดมาตั้งแต่เด็กว่าจะเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้นานที่สุด อยากให้คนรักเราภูมิใจในตัวเรา เห็นมะเรามันพวกโลกสวย ตอนเรียน ม.3-6 เราเป็นเด็กกิจกรรมตัวยง อาจารย์จะเลือกเราตลอดไม่ว่า หรีดฯ ดรัมฯ รำไทย เอ็มซี บ้าง เห็นเราทำกิจกรรมเยอะขนาดนี้แต่จริงๆเราขี้อายมากๆๆๆๆ เวลาอายเราจะนิ่ง นิ่งจนหน้าหยิ่งเลย เพื่อนสนิทเราจะรู้ว่าเราชอบเก๊กหน้านิ่งเวลาอาย แต่ในสายตาคนอื่นเราดูมั่นใจมากกกกกกก เรื่องเราเริ่มขึ้นในรั้วมหาลัย เรามีเพื่อนไปเรียนด้วย คือ แอน ออย จอย อุ๊ หลังจากไปเรียนได้ไม่นานเริ่มคุ้นเคยกับชีวิตเด็กมหาลัยบ่างแล้ว
แอน-พวกแก วันนี้ไปกินข่าวที่ตึกนิเทศฯกัน
ออย-ไปๆ ได้ข่าวว่าหนุ่มๆหล่อๆเพรียบ
เรา-อย่าเลย กินแถวเนี๊ยะแหละดีแล้วจะไปไกลทำไม
จอย- ไปเหอะแก อย่าป๊อดดิ่ ไปกินข่าวเองป๊ะ?
เรา-เราไม่อยากไปอ่ะ พวกแกก็รู้ว่าทำไม
จอย-ไม่น่าเจอมั้ง มาเรียนตั้งหลายวันละยังไม่เจอเลย ถ้าเจอก็เชิดใส่เหมือนที่แกถนัดอ่ะ
เรา-นี่หลอกด่าอ่อ??
จอย-บ๊าาาา ใครด่าแก
เรา-เมิงแหละอีคุณจอย
อุ๊-คุณนายทั้งหลายเพื่อนหิวแล้ว เอาไงก็ว่ามา.. สรุปก็ไปกัน ระหว่างเดินเข้าไปคนเยอะมากกกกก ผู้ชายก็เยอะ แต่เราจะนิ่งๆ และคิดว่าผู้คนรอบข้างเราคืออากาศธาตุ เดินเข้าไปด้วยความมั่นใจห่ามใครรู้ว่าเราประหม่า
?-น้องเกลๆ
เรา-อ่าวอีพี่บอย (คิดในใจเจอจนได้)
พี่บอย-น้องเกลเรียนที่นี่เหรอครับ
เรา-ไม่รู้จริงๆ? เลิกคิ้วถาม
พี่บอย-จริงดิ่ แต่ดีใจนะที่เจอน้องเกล ทำตากรุ้มกริ่ม
เรา-แต่เกลไม่ดีใจนะที่เจอพี่ (เราพูดจริงๆ)
จอย- พวกเราเรียนที่นี่กันนะพี่บอย (สนใจพวกตูบ่าง)
พี่บอย-โหมายกแก๊งค์เลย เจ๋งว่ะ
แอน ออย-หวัดดีค่ะพี่บอย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะพี่
พี่บอย-ครับๆ ได้เลยมีไรไม่เข้าใจถามพี่ได้นะ มีที่นั่งยังนั่งด้วยกันไม๊
เรา-ขอบคุณค่ะ ไม่ดีกว่าพี่ เกลมากันเยอะขอตัวนะ
พี่บอย-พยักหน้ายิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไร พวกเราก็เดินไปนั่งทางอื่น คนมองมาทางพวกเราเยอะเหมือนกัน ไม่ได้สวยอะไรมากมายหรอก สงสัยแปลกหน้าหรือไม่ก็คงเห็นพวกเราหยุดคุยกับพวกพี่บอย // พี่บอยเป็นรุ่นพี่ที่ รร.เก่าเรา แก่กว่า 2 ปีตอนเราอยู่ ม. 4 พี่บอยอยู่ ม. 6 เค้าเคยมาจีบเรา และเราก็คุยกับเค้ามากที่สุดจะว่าเป็นปั๊บปี้เลิฟก็ได้นะ พี่บอยเป็นนักบอลของ รร.นางก็ฮอตมากด้วยตอนที่เค้ามาขอเบอร์เรา เราสืบแล้วเค้าไม่มีแฟน ก็คุยกันมาเกือบเทอมอ่ะ คนใน รร.ก็เริ่มรู้ว่าเราคบกันแล้ว พี่บอยก็เคยไปบ้านเรา เคยเจอพ่อ แม่ เราแล้วท่านก็ให้คบเป็นเพื่อนกันไปก่อน เพราะเรายังเด็กอยากให้พากันเรียน ชีวิตก็แฮปปี้ดีตามประสาวัยทีน แต่แล้วมีวันหนึ่งที่ รร.มีงานกีฬาสี และแน่นอนเราเป็นหลีดฯ ก็นัดกับพี่บอยไว้แข่งบอลเสร็จจะไปกินปิ้งย่างกัน เรานั่งอยู่ที่หน้าอาคารเรียนรอพี่บอยเปลี่ยนเสื้อผ่า อยู่ๆมีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาแล้วจิกผมเราตบเลย เรานั่งอยู่ไม่ทันตั้งตัวเลยหงายหลังล่วงเก้าอี้โดนตามไปตบซ้ำอีก จนอาจารย์กับพวกพี่บอยมาห้าม จับใจความได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนพี่บอยก่อนเราอีก ง่ายๆคือเราไปยุ่งกับคนมีเจ้าของนั่นเอง เราเกลียดมากพวกที่ตบกันแย่งผู้ชาย แล้วมาเกิดเรื่องแบบนี้กับตัวเอง บอกตรงๆรับไม่ได้จริงๆ ก็โดนเรียก ผปค.ไปตามระเบียบ เราเล่าทุกอย่างให้พ่อแม่ฟังท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเราไม่ผิดไม่ได้หาเรื่องใครก่อน ท่านก็สอนเราให้เก็บเป็นบทเรียน และเรื่องของเราก็กลายเป็นขี้ปากชาวโรงเรียน ฮอทอิชชู่ไป บอกตรงๆอายมากไม่อยากดังเรื่องแบบนี้เลย เราโกรธพี่บอยมาก ตัดขาดจากชีวิตอย่าได้เจอะเจอเลย หลบหน้าทำทุกทางเพื่อไม่เจอกันถ้าบังเอิญเจอเราก็เดินหนีไม่ฟังคำอธิบายใดๆเพราะเค้าโกหกมาแต่ต้นแล้ว จนพี่บอยจบ ม. 6 ไป เค้าแอดเฟรนเรามา แต่เราไม่รับนะ เพื่อนๆก็มาเล่าว่าพี่เค้าถามถึงเราตลอด ไม่เจอกันเลยเกือบ 5 ปี จนตอนนี้เราอยู่ปี 1, พี่บอยอยู่ปี 3 ละ
ที่โต๊ะกินข้าว
แอน-ไม่เจอกันนาน พี่บอยแม่มหล่อขึ้นเยอะเลยว่ะ
ออย-เค้าเหมือนอยากคุยกับแกนะเกล
อุ๊-ระวังเหอะเดี๋ยวเมียตามมาตบอีก
เรา-อย่าไปยุ่งกับเค้าเลยพวกแก เจอก็ทักทายได้ แต่ให้ดีอย่าเจอดีกว่า
จอย-เค้ายังไม่ลืมแกนะ แกก็รู้เค้าถามถึงแกตลอด
เรา-
ยังไม่ได้ฟันกุไง (เวลาเราโกรธเราก็หยาบคายนะไม่ใช่จะเรียบร้อยพูดเพราะตลอดเวลา)
อุ๊-แรงงงงส์
.................
หลังจากวันนั้นเราเจอพี่บอยที่ ม.บ่อยขึ้น แต่ไม่ได้คุยกันหรอกส่วนมากเพื่อนๆเราคุยมากกว่า ถ้าเราเจอผ่านๆก็ไม่ทัก แต่เราไม่ได้คิดอะไรแล้ว ถ้าแค่คนรู้จักคงใช่ เราไม่ใจเต้นแรงเวลาเจอเค้าเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ยอมรับว่าเค้าหล่อขึ้น โตขึ้น ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น จนมีวันหนึ่งเป็นวันหยุดเรานัดเดอะแก๊งค์ไว้ที่ห่าง เรากินกาแฟรออยู่ พี่บอยมาจากไหนไม่รู้เดินเข้ามานั่งกับเรา
เรา-เฮ่ย พี่มาได้ไงเนี่ย
พี่บอย-พี่ก็ขับรถมาสิครับ ยิ้ม
เรา-พี่บอย ไม่ตลก อย่าบอกว่านี่แผน?
พี่บอย-โอเคๆ พี่ขอร้องทุกคนทำแบบนี้เอง พี่ขอเวลาเกล 10 นาที (ทำหน้าจริงจัง)
เรา-เงียบ........... แทนคำตอบ
พี่บอย-พี่อยากมาปรับความเข้าใจเรื่องนั้น พี่ไม่ได้จะมาขอให้เราเหมือนเดิมแต่พี่ขอแค่ได้อธิบายมัน พี่รู้สึกโคตรแย่เลยที่เกิดเรื่องแบบนั้น พี่กับเค้าเคยคบกันจริงๆ แต่พี่เลิกกับเค้าก่อนมาคุยกับเกลแล้วจริงๆนะ แต่เค้าไม่ยอมเลิกจนเกิดเรื่องวันนั้น พี่ไม่ได้จะหลอกเกลจริงๆนะ เกลเลิกโกรธพี่เหอะ (มุขตื้นๆ)
เรา-จริงๆเกลรู้เรื่องนานแล้ว เพื่อนๆพี่ก็บอกเกลแบบนี้(หน้านิ่ง)
พี่บอย-แต่เกลไม่เชื่อ???
เรา-เกลไม่ได้สนใจเรื่องนั้นตั้งนานแล้ว พี่ก็น่าจะรู้จักเกลว่าเกลไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลขนาดนั้น
พี่บอย-แต่เกลเกลียดพี่ใช่ป่ะ? โคตรใจแข็งเลย
เรา-เกลไม่ได้โกรธ เกลียดพี่แล้วจริงๆ เกลแค่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพี่อีกแค่นั้นแหละ
พี่บอย-แล้วมันต่างอะไรกับคนโกรธกันวะเกล
เรา-เอางี้ เกลยืนยันตรงนี้เลยว่าไม่ได้เกลียด ไม่ได้โกรธ แต่แค่อยากต่างคนต่างอยู่ เจอกันทักทายกันได้เคป่ะ
พี่บอย-เราเป็นพี่น้องกันก็ได้นี่เกล ปกติเวลาพี่เลิกกับใครพี่ไม่เคยเสียใจนานเลย แต่กับเกลพี่ไม่เข้าใจทำไมไม่ลืมสักที
เรา-พี่บอย เกลเคลียร์แล้ว ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีกแล้วเกลก็รู้ว่าพี่มีคนของพี่แล้วเพราะฉะนั้นพี่อย่าทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่น เพราะถ้าเป็นเกล เกลก็ไม่โอเค
พี่บอย-ถ้าพี่บอกว่าตอนนี้พี่โสดเกลก็คงไม่เชื่ออยู่ดี
เรา-โสดไม่โสดก็ไม่เกี่ยวกับเกลอยู่ดีเหมือนกัน
พี่บอย-ก็ได้ถ้าเกลไม่โกรธพี่แล้วจริงๆพี่ขอโอกาสได้ไม๊ ตอนนี้เกลยังไม่เชื่อใจพี่แต่พี่จะทำให้เกลเห็นเองว่าพี่จริงใจจริงๆ
เรา-อย่าเลยพี่บอย เกลไม่ได้คิดอะไรแล้วจริงๆนะ เป็นพี่เป็นน้องกันคงได้แต่เป็นมากกว่านั้นคงไม่ได้หรอก เกลพูดจริงๆ
พี่บอย-ได้ เราเป็นพี่น้องกันก่อนก็ได้ พี่จะรอจนกว่าเกลจะใจอ่อน
เรา-.............(เงียบ)
พี่บอย-พี่ไปก่อนนะไว้เจอกันที่ ม.
เรา.............(ไม่รู้จะตอบอะไร)
เรา-มาได้ซะทีนะพวกแก นี่ว่าจะกลับไม่ดงไม่แด๊กมันละ
แอน-โอ๋ๆ แก พวกเราก็ลำบากใจนะโว้ยอีพี่บอยขอมา
เรา-แหม รักเพื่อนมากเลยนะ
จอย-ก็ดีไงที่แกได้เคลียร์กับเค้าจะได้ไม่มีไรติดค้างกัน
เรา-เราไม่มีไรกะเค้านานแล้วป่าววะ
ออย-แล้วเป็นไงเข้าใจกันยัง อย่าใจแข็งเลยแกเรื่องผ่านมาตั้งนานแล้วและตอนนี้พี่บอยก็แซ่บมากด้วย
จอย-ใช่ๆ ได้ข่าวพึ่งโสดด้วยนะแก
เรา-แกไปรู้ได้ไงวะ
อุ๊-เพื่อนของเพื่อนเราในกลุ่มรายงานแอบกรี๊ดอีพี่บอยอยู่ เราได้ยินพวกนางเมาท์มอยมาอีกที
เรา-ปะๆๆๆๆ หิวแล้ว รีบกินจะได้ไปดูหนังต่อ
...จากนั้นก็กินข้าวดูหนังไปตามประสา......
เรา-พรุ่งนี้เราต้องไปตลาดอ่ะ เซ็งเลยวันหยุดทั้งที .... แผงไข่ในตลาดเป็นของบ้านเรา ไข่จากฟาร์มพ่อจะเอามาลงที่ตลาด วันไหนคนงานลาแม่จะให้เรากับน้องไปช่วย บ้านเราเลี้ยงแบบให้ช่วยกันทำงาน อยู่บ้านเราต้องขัดห้องน้ำ ทำงานบ้านด้วยนะ ยกเว้นรีดผ้าเราไม่เอาเด็ดขาด
ที่ตลาด:
วันนี้เรามาช่วยป่าดา (คนงานขายไข่) ขายไข่ตั้งแต่ตี 5 ครึ่งแล้ว ช่วงเช้ามืดกับช่วงเย็นขายดีมาก สายๆเราเลยไปงีบในออฟฟิศ แล้วเย็นๆก็ออกมาช่วยขายต่อ แต่ลูกค่าประปรายเราเลยนอนเตียงเปลดูซีรีย์ก่อน จังหวะไหนคนเยอะๆก็ลุกขึ้นมาช่วย แล้วรู้สึกเหมือนมีคนมอง เราหันไป โอ๊ยยยยยย คนอะไรหล่อสเปคเราเลยอ่า ใจเต้นตุบตับๆๆๆๆ แต่ๆๆๆๆๆ สติจ้าสติจงมา เค้าเป็นพ่อค้าขายหมู เป็นลูกเจ้าของหรือเป็นคนงาน ไม่ได้ๆถ้าเป็นคนงานคือต้องรีบหยุดคิดยังไงก็เป็นไปไม่ได้ (มึความมโนไปไกลมากกกก)
รักเหนือกาลเวลา
ขอแทนตัวเองว่าเกลนะคะเรามีน้องชายสองคน เก้า กับ เก็ท เราเป็นพี่สาวคนโต แม่เราอยู่กับลูกๆที่ กทม.ทำอาชีพดูแลตลาดของครอบครัว (เจ้าของตลาด) ส่วนพ่อเราอดีตเคยเป็นผู้บริหารใน บ.ใหญ่แห่งหนึ่งแล้วได้มรดกที่ดินจากปู่ย่ามาท่านเลยเกษียณตัวเองก่อนเวลาไปทำเกษตรใช้ชีวิตเรียบง่าย มีฟาร์มไก่ไข่ บ่อปลา ไร่ดาวเรือง และมีเล่นหุ้นตั้งแต่สมัยยังทำงานอยู่ พ่อเราก็สอนให้ลูกๆหัดลงทุนเหมือนกัน เนื่องจากพ่อต้องอยู่ดูแลงานที่ ตจว.ใกล้ๆนี่แหละ แม่เลยอยู่ดูแลลูกๆแทน ก็ผลัดกันไปๆมาๆแล้วแต่สะดวก วันหยุดพวกเราก็ไปหาพ่อบ้าง เป็นแบบนี้มาตลอด ค่อนข้างอบอุ่น ส่วนเรานิสัยส่วนตัวแฟนไม่มี มีคนมาจีบตลอดแต่เรายังไม่เจอคนที่ชอบจริงๆเลยไม่อะไร เที่ยวกลางคืนบ้างบางโอกาส ค่อนข้างติดบ้านมากๆ ติดนอน ติดซีรีย์ คิดบวก โลกสวย แต่ไม่ใช่คนหัวอ่อนน๊า เรามีความคิดมาตั้งแต่เด็กว่าจะเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้นานที่สุด อยากให้คนรักเราภูมิใจในตัวเรา เห็นมะเรามันพวกโลกสวย ตอนเรียน ม.3-6 เราเป็นเด็กกิจกรรมตัวยง อาจารย์จะเลือกเราตลอดไม่ว่า หรีดฯ ดรัมฯ รำไทย เอ็มซี บ้าง เห็นเราทำกิจกรรมเยอะขนาดนี้แต่จริงๆเราขี้อายมากๆๆๆๆ เวลาอายเราจะนิ่ง นิ่งจนหน้าหยิ่งเลย เพื่อนสนิทเราจะรู้ว่าเราชอบเก๊กหน้านิ่งเวลาอาย แต่ในสายตาคนอื่นเราดูมั่นใจมากกกกกกก เรื่องเราเริ่มขึ้นในรั้วมหาลัย เรามีเพื่อนไปเรียนด้วย คือ แอน ออย จอย อุ๊ หลังจากไปเรียนได้ไม่นานเริ่มคุ้นเคยกับชีวิตเด็กมหาลัยบ่างแล้ว
แอน-พวกแก วันนี้ไปกินข่าวที่ตึกนิเทศฯกัน
ออย-ไปๆ ได้ข่าวว่าหนุ่มๆหล่อๆเพรียบ
เรา-อย่าเลย กินแถวเนี๊ยะแหละดีแล้วจะไปไกลทำไม
จอย- ไปเหอะแก อย่าป๊อดดิ่ ไปกินข่าวเองป๊ะ?
เรา-เราไม่อยากไปอ่ะ พวกแกก็รู้ว่าทำไม
จอย-ไม่น่าเจอมั้ง มาเรียนตั้งหลายวันละยังไม่เจอเลย ถ้าเจอก็เชิดใส่เหมือนที่แกถนัดอ่ะ
เรา-นี่หลอกด่าอ่อ??
จอย-บ๊าาาา ใครด่าแก
เรา-เมิงแหละอีคุณจอย
อุ๊-คุณนายทั้งหลายเพื่อนหิวแล้ว เอาไงก็ว่ามา.. สรุปก็ไปกัน ระหว่างเดินเข้าไปคนเยอะมากกกกก ผู้ชายก็เยอะ แต่เราจะนิ่งๆ และคิดว่าผู้คนรอบข้างเราคืออากาศธาตุ เดินเข้าไปด้วยความมั่นใจห่ามใครรู้ว่าเราประหม่า
?-น้องเกลๆ
เรา-อ่าวอีพี่บอย (คิดในใจเจอจนได้)
พี่บอย-น้องเกลเรียนที่นี่เหรอครับ
เรา-ไม่รู้จริงๆ? เลิกคิ้วถาม
พี่บอย-จริงดิ่ แต่ดีใจนะที่เจอน้องเกล ทำตากรุ้มกริ่ม
เรา-แต่เกลไม่ดีใจนะที่เจอพี่ (เราพูดจริงๆ)
จอย- พวกเราเรียนที่นี่กันนะพี่บอย (สนใจพวกตูบ่าง)
พี่บอย-โหมายกแก๊งค์เลย เจ๋งว่ะ
แอน ออย-หวัดดีค่ะพี่บอย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะพี่
พี่บอย-ครับๆ ได้เลยมีไรไม่เข้าใจถามพี่ได้นะ มีที่นั่งยังนั่งด้วยกันไม๊
เรา-ขอบคุณค่ะ ไม่ดีกว่าพี่ เกลมากันเยอะขอตัวนะ
พี่บอย-พยักหน้ายิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไร พวกเราก็เดินไปนั่งทางอื่น คนมองมาทางพวกเราเยอะเหมือนกัน ไม่ได้สวยอะไรมากมายหรอก สงสัยแปลกหน้าหรือไม่ก็คงเห็นพวกเราหยุดคุยกับพวกพี่บอย // พี่บอยเป็นรุ่นพี่ที่ รร.เก่าเรา แก่กว่า 2 ปีตอนเราอยู่ ม. 4 พี่บอยอยู่ ม. 6 เค้าเคยมาจีบเรา และเราก็คุยกับเค้ามากที่สุดจะว่าเป็นปั๊บปี้เลิฟก็ได้นะ พี่บอยเป็นนักบอลของ รร.นางก็ฮอตมากด้วยตอนที่เค้ามาขอเบอร์เรา เราสืบแล้วเค้าไม่มีแฟน ก็คุยกันมาเกือบเทอมอ่ะ คนใน รร.ก็เริ่มรู้ว่าเราคบกันแล้ว พี่บอยก็เคยไปบ้านเรา เคยเจอพ่อ แม่ เราแล้วท่านก็ให้คบเป็นเพื่อนกันไปก่อน เพราะเรายังเด็กอยากให้พากันเรียน ชีวิตก็แฮปปี้ดีตามประสาวัยทีน แต่แล้วมีวันหนึ่งที่ รร.มีงานกีฬาสี และแน่นอนเราเป็นหลีดฯ ก็นัดกับพี่บอยไว้แข่งบอลเสร็จจะไปกินปิ้งย่างกัน เรานั่งอยู่ที่หน้าอาคารเรียนรอพี่บอยเปลี่ยนเสื้อผ่า อยู่ๆมีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาแล้วจิกผมเราตบเลย เรานั่งอยู่ไม่ทันตั้งตัวเลยหงายหลังล่วงเก้าอี้โดนตามไปตบซ้ำอีก จนอาจารย์กับพวกพี่บอยมาห้าม จับใจความได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนพี่บอยก่อนเราอีก ง่ายๆคือเราไปยุ่งกับคนมีเจ้าของนั่นเอง เราเกลียดมากพวกที่ตบกันแย่งผู้ชาย แล้วมาเกิดเรื่องแบบนี้กับตัวเอง บอกตรงๆรับไม่ได้จริงๆ ก็โดนเรียก ผปค.ไปตามระเบียบ เราเล่าทุกอย่างให้พ่อแม่ฟังท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเราไม่ผิดไม่ได้หาเรื่องใครก่อน ท่านก็สอนเราให้เก็บเป็นบทเรียน และเรื่องของเราก็กลายเป็นขี้ปากชาวโรงเรียน ฮอทอิชชู่ไป บอกตรงๆอายมากไม่อยากดังเรื่องแบบนี้เลย เราโกรธพี่บอยมาก ตัดขาดจากชีวิตอย่าได้เจอะเจอเลย หลบหน้าทำทุกทางเพื่อไม่เจอกันถ้าบังเอิญเจอเราก็เดินหนีไม่ฟังคำอธิบายใดๆเพราะเค้าโกหกมาแต่ต้นแล้ว จนพี่บอยจบ ม. 6 ไป เค้าแอดเฟรนเรามา แต่เราไม่รับนะ เพื่อนๆก็มาเล่าว่าพี่เค้าถามถึงเราตลอด ไม่เจอกันเลยเกือบ 5 ปี จนตอนนี้เราอยู่ปี 1, พี่บอยอยู่ปี 3 ละ
ที่โต๊ะกินข้าว
แอน-ไม่เจอกันนาน พี่บอยแม่มหล่อขึ้นเยอะเลยว่ะ
ออย-เค้าเหมือนอยากคุยกับแกนะเกล
อุ๊-ระวังเหอะเดี๋ยวเมียตามมาตบอีก
เรา-อย่าไปยุ่งกับเค้าเลยพวกแก เจอก็ทักทายได้ แต่ให้ดีอย่าเจอดีกว่า
จอย-เค้ายังไม่ลืมแกนะ แกก็รู้เค้าถามถึงแกตลอด
เรา-
อุ๊-แรงงงงส์
.................
หลังจากวันนั้นเราเจอพี่บอยที่ ม.บ่อยขึ้น แต่ไม่ได้คุยกันหรอกส่วนมากเพื่อนๆเราคุยมากกว่า ถ้าเราเจอผ่านๆก็ไม่ทัก แต่เราไม่ได้คิดอะไรแล้ว ถ้าแค่คนรู้จักคงใช่ เราไม่ใจเต้นแรงเวลาเจอเค้าเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ยอมรับว่าเค้าหล่อขึ้น โตขึ้น ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น จนมีวันหนึ่งเป็นวันหยุดเรานัดเดอะแก๊งค์ไว้ที่ห่าง เรากินกาแฟรออยู่ พี่บอยมาจากไหนไม่รู้เดินเข้ามานั่งกับเรา
เรา-เฮ่ย พี่มาได้ไงเนี่ย
พี่บอย-พี่ก็ขับรถมาสิครับ ยิ้ม
เรา-พี่บอย ไม่ตลก อย่าบอกว่านี่แผน?
พี่บอย-โอเคๆ พี่ขอร้องทุกคนทำแบบนี้เอง พี่ขอเวลาเกล 10 นาที (ทำหน้าจริงจัง)
เรา-เงียบ........... แทนคำตอบ
พี่บอย-พี่อยากมาปรับความเข้าใจเรื่องนั้น พี่ไม่ได้จะมาขอให้เราเหมือนเดิมแต่พี่ขอแค่ได้อธิบายมัน พี่รู้สึกโคตรแย่เลยที่เกิดเรื่องแบบนั้น พี่กับเค้าเคยคบกันจริงๆ แต่พี่เลิกกับเค้าก่อนมาคุยกับเกลแล้วจริงๆนะ แต่เค้าไม่ยอมเลิกจนเกิดเรื่องวันนั้น พี่ไม่ได้จะหลอกเกลจริงๆนะ เกลเลิกโกรธพี่เหอะ (มุขตื้นๆ)
เรา-จริงๆเกลรู้เรื่องนานแล้ว เพื่อนๆพี่ก็บอกเกลแบบนี้(หน้านิ่ง)
พี่บอย-แต่เกลไม่เชื่อ???
เรา-เกลไม่ได้สนใจเรื่องนั้นตั้งนานแล้ว พี่ก็น่าจะรู้จักเกลว่าเกลไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลขนาดนั้น
พี่บอย-แต่เกลเกลียดพี่ใช่ป่ะ? โคตรใจแข็งเลย
เรา-เกลไม่ได้โกรธ เกลียดพี่แล้วจริงๆ เกลแค่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพี่อีกแค่นั้นแหละ
พี่บอย-แล้วมันต่างอะไรกับคนโกรธกันวะเกล
เรา-เอางี้ เกลยืนยันตรงนี้เลยว่าไม่ได้เกลียด ไม่ได้โกรธ แต่แค่อยากต่างคนต่างอยู่ เจอกันทักทายกันได้เคป่ะ
พี่บอย-เราเป็นพี่น้องกันก็ได้นี่เกล ปกติเวลาพี่เลิกกับใครพี่ไม่เคยเสียใจนานเลย แต่กับเกลพี่ไม่เข้าใจทำไมไม่ลืมสักที
เรา-พี่บอย เกลเคลียร์แล้ว ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีกแล้วเกลก็รู้ว่าพี่มีคนของพี่แล้วเพราะฉะนั้นพี่อย่าทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่น เพราะถ้าเป็นเกล เกลก็ไม่โอเค
พี่บอย-ถ้าพี่บอกว่าตอนนี้พี่โสดเกลก็คงไม่เชื่ออยู่ดี
เรา-โสดไม่โสดก็ไม่เกี่ยวกับเกลอยู่ดีเหมือนกัน
พี่บอย-ก็ได้ถ้าเกลไม่โกรธพี่แล้วจริงๆพี่ขอโอกาสได้ไม๊ ตอนนี้เกลยังไม่เชื่อใจพี่แต่พี่จะทำให้เกลเห็นเองว่าพี่จริงใจจริงๆ
เรา-อย่าเลยพี่บอย เกลไม่ได้คิดอะไรแล้วจริงๆนะ เป็นพี่เป็นน้องกันคงได้แต่เป็นมากกว่านั้นคงไม่ได้หรอก เกลพูดจริงๆ
พี่บอย-ได้ เราเป็นพี่น้องกันก่อนก็ได้ พี่จะรอจนกว่าเกลจะใจอ่อน
เรา-.............(เงียบ)
พี่บอย-พี่ไปก่อนนะไว้เจอกันที่ ม.
เรา.............(ไม่รู้จะตอบอะไร)
เรา-มาได้ซะทีนะพวกแก นี่ว่าจะกลับไม่ดงไม่แด๊กมันละ
แอน-โอ๋ๆ แก พวกเราก็ลำบากใจนะโว้ยอีพี่บอยขอมา
เรา-แหม รักเพื่อนมากเลยนะ
จอย-ก็ดีไงที่แกได้เคลียร์กับเค้าจะได้ไม่มีไรติดค้างกัน
เรา-เราไม่มีไรกะเค้านานแล้วป่าววะ
ออย-แล้วเป็นไงเข้าใจกันยัง อย่าใจแข็งเลยแกเรื่องผ่านมาตั้งนานแล้วและตอนนี้พี่บอยก็แซ่บมากด้วย
จอย-ใช่ๆ ได้ข่าวพึ่งโสดด้วยนะแก
เรา-แกไปรู้ได้ไงวะ
อุ๊-เพื่อนของเพื่อนเราในกลุ่มรายงานแอบกรี๊ดอีพี่บอยอยู่ เราได้ยินพวกนางเมาท์มอยมาอีกที
เรา-ปะๆๆๆๆ หิวแล้ว รีบกินจะได้ไปดูหนังต่อ
...จากนั้นก็กินข้าวดูหนังไปตามประสา......
เรา-พรุ่งนี้เราต้องไปตลาดอ่ะ เซ็งเลยวันหยุดทั้งที .... แผงไข่ในตลาดเป็นของบ้านเรา ไข่จากฟาร์มพ่อจะเอามาลงที่ตลาด วันไหนคนงานลาแม่จะให้เรากับน้องไปช่วย บ้านเราเลี้ยงแบบให้ช่วยกันทำงาน อยู่บ้านเราต้องขัดห้องน้ำ ทำงานบ้านด้วยนะ ยกเว้นรีดผ้าเราไม่เอาเด็ดขาด
ที่ตลาด:
วันนี้เรามาช่วยป่าดา (คนงานขายไข่) ขายไข่ตั้งแต่ตี 5 ครึ่งแล้ว ช่วงเช้ามืดกับช่วงเย็นขายดีมาก สายๆเราเลยไปงีบในออฟฟิศ แล้วเย็นๆก็ออกมาช่วยขายต่อ แต่ลูกค่าประปรายเราเลยนอนเตียงเปลดูซีรีย์ก่อน จังหวะไหนคนเยอะๆก็ลุกขึ้นมาช่วย แล้วรู้สึกเหมือนมีคนมอง เราหันไป โอ๊ยยยยยย คนอะไรหล่อสเปคเราเลยอ่า ใจเต้นตุบตับๆๆๆๆ แต่ๆๆๆๆๆ สติจ้าสติจงมา เค้าเป็นพ่อค้าขายหมู เป็นลูกเจ้าของหรือเป็นคนงาน ไม่ได้ๆถ้าเป็นคนงานคือต้องรีบหยุดคิดยังไงก็เป็นไปไม่ได้ (มึความมโนไปไกลมากกกก)