เรื่องของเหรียญ
มีพ่อลูกคู่หนึ่ง ชวนลูกชายเล่นทายเหรียญในมือ ฝ่ายพ่อกำเหรียญแล้วถามลูกว่า อยากรู้ไหม? ว่าในมือพ่อมีอะไรอยู่ ถ้าอยากรู้ต้องเขกพื้น ๕ ที ด้วยความอยากรู้ลูกชายก็ยอมเขกพื้น ฝ่ายพ่อก็แบมือให้ดู จึงเห็นว่าเป็นแค่เหรียญธรรมดาเหรียญหนึ่งเท่านั้น ต่อมาพ่อกำมืออีก แล้วถามเหมือนเดิมว่าอยากรู้ไหมว่าในมือพ่อมีอะไร คราวนี้ลูกชายไม่สนใจ ไม่อยากรู้ เพราะรู้ไปแล้วว่าในมือพ่อนั้นมีแค่เหรียญธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษ จึงไม่ได้สนใจอีก
เรื่องของพ่อลูกคู่นี้ก็เหมือนกับคนเรา ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้รู้ในสิ่งที่ต้องการ พอรู้แล้วว่ามันคืออะไร เป็นยังไง ต่อไปก็เลิกสนใจ แต่ถ้าถามว่าเหรียญในมือเปลี่ยนไปไหม ค่ามันน้อยลงหรือเปล่า มันก็ไม่ ค่าของมันยังเท่าเดิม ยังคงเป็นเหรียญๆ เดิม ทั้งก่อนและหลังที่เราเห็น แต่สิ่งที่เปลี่ยนคือความรู้สึกของเราต่างหาก เหมือนบางคนที่เราชอบ พอลองได้คุย แล้วเขาไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด เราก็จะหมดความชอบ หรือความสนใจในตัวเขาไปเอง แต่กับบางคนที่ดูแล้วไม่มีอะไรน่าสนใจ หน้าตาก็ธรรมดา แต่พอได้คุยเพียงครั้งเดียว กลับรู้สึกว่าเขาคนนี้มีอะไรมากกว่าที่เราคิด และเริ่มรู้สึกว่าเขาน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ แต่สิ่งที่ไม่อยากให้มองข้ามก็คือ ความดีในตัวของผู้นั้น เพราะเมื่อเราได้เรียนรู้กันและกัน เราจะเห็นความน่ารัก ความมีน้ำใจ ความเสียสละของเขาทำให้เราอยากค้นหาอยากติดตาม ที่สำคัญเราจะไม่ยอมปล่อยให้เขาผ่านเลยชีวิตของเราไป แม้ในชีวิตเราจะประทับใจใครต่อใครได้หลายคน แต่จะมีสักกี่คนที่ "ใช่" และ เราก็ไม่มีทางรู้เลยว่าในชีวิตนี้จะได้เจอกับคนที่ "ใช่" อีกไหม แม้ตอนนี้เราจะมีคนที่ชอบ คนที่อยากพบหน้า อยากพูดคุยด้วยตลอดเวลา แต่เมื่อใดที่เรามีปัญหาต้องการจะปรึกษาใครสักคน บ่อยครั้งคนที่เรานึกถึงกลับไม่ใช่คนที่เราชอบ แต่เราก็เลือกที่จะปรึกษาเขา เพราะความที่สนิทสนมกันมานาน ด้วยความรู้สึกที่ว่าคนนี้แหละที่เข้าใจ และสามารถคุยได้ทุกๆ เรื่อง ทั้งที่ความเป็นจริงคนนี้ ก็เป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แล้วคุณล่ะ เคยมองข้ามคนใกล้ตัวที่สุดไปหรือเปล่า? หรือเคยปล่อยเพชรให้หลุดมือไปไหม? หรือเคยคว้าแต่เศษฝุ่นไว้บ้างไหม?
เคยได้ยินไหมที่ผู้ใหญ่มักจะบอกว่าถ้าจะรักใคร คิดจะแต่งงานกับใครถ้าเป็นผู้ชายให้นึกถึงตอนที่ผู้หญิงคนนั้นหน้ามันอยู่ในครัว นั่งเลี้ยงลูก ไม่ได้แต่งหน้า ไม่น่ามอง ถ้าเป็นผู้หญิงให้นึกถึงตอนที่ผู้ชายคนนั้นหัวล้าน อ้วนพุงพลุ้ย นุ่ง กางเกงขาสั้นอยู่กับบ้าน ไม่หล่อไม่เท่อีกต่อไป เรารับได้ไหม เรายังจะรักเขาอยู่ไหม... เพราะเมื่อถึงตอนนั้น ความสวยงาม ภายนอกจะค่อยๆ หมดไป ความรู้สึกเป็นพิเศษกับคนๆ นี้จะถูกความเคยชินเข้ามาแทนที่ แต่เราจะยังรักเขาอยู่ได้ก็ด้วย
. . . . . . . . .
http://www.nationejobs.com/citylife/content.php?ContentID=271
http://www2.manager.co.th/mwebboard/listComment.aspx?QNumber=299659&Mbrowse=11
https://medinfo.psu.ac.th/pr/WebBoard/readboard.php?id=2555
ใจฉันไม่เคยเปลี่ยน ใจคุณต่างหากที่เปลี่ยน ขอหายไปจากชีวิตคุณ คุณเคยปล่อยเพชร…เเล้วเคยคว้าฝุ่นไว้ไหม
มีพ่อลูกคู่หนึ่ง ชวนลูกชายเล่นทายเหรียญในมือ ฝ่ายพ่อกำเหรียญแล้วถามลูกว่า อยากรู้ไหม? ว่าในมือพ่อมีอะไรอยู่ ถ้าอยากรู้ต้องเขกพื้น ๕ ที ด้วยความอยากรู้ลูกชายก็ยอมเขกพื้น ฝ่ายพ่อก็แบมือให้ดู จึงเห็นว่าเป็นแค่เหรียญธรรมดาเหรียญหนึ่งเท่านั้น ต่อมาพ่อกำมืออีก แล้วถามเหมือนเดิมว่าอยากรู้ไหมว่าในมือพ่อมีอะไร คราวนี้ลูกชายไม่สนใจ ไม่อยากรู้ เพราะรู้ไปแล้วว่าในมือพ่อนั้นมีแค่เหรียญธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษ จึงไม่ได้สนใจอีก
เรื่องของพ่อลูกคู่นี้ก็เหมือนกับคนเรา ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้รู้ในสิ่งที่ต้องการ พอรู้แล้วว่ามันคืออะไร เป็นยังไง ต่อไปก็เลิกสนใจ แต่ถ้าถามว่าเหรียญในมือเปลี่ยนไปไหม ค่ามันน้อยลงหรือเปล่า มันก็ไม่ ค่าของมันยังเท่าเดิม ยังคงเป็นเหรียญๆ เดิม ทั้งก่อนและหลังที่เราเห็น แต่สิ่งที่เปลี่ยนคือความรู้สึกของเราต่างหาก เหมือนบางคนที่เราชอบ พอลองได้คุย แล้วเขาไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด เราก็จะหมดความชอบ หรือความสนใจในตัวเขาไปเอง แต่กับบางคนที่ดูแล้วไม่มีอะไรน่าสนใจ หน้าตาก็ธรรมดา แต่พอได้คุยเพียงครั้งเดียว กลับรู้สึกว่าเขาคนนี้มีอะไรมากกว่าที่เราคิด และเริ่มรู้สึกว่าเขาน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ แต่สิ่งที่ไม่อยากให้มองข้ามก็คือ ความดีในตัวของผู้นั้น เพราะเมื่อเราได้เรียนรู้กันและกัน เราจะเห็นความน่ารัก ความมีน้ำใจ ความเสียสละของเขาทำให้เราอยากค้นหาอยากติดตาม ที่สำคัญเราจะไม่ยอมปล่อยให้เขาผ่านเลยชีวิตของเราไป แม้ในชีวิตเราจะประทับใจใครต่อใครได้หลายคน แต่จะมีสักกี่คนที่ "ใช่" และ เราก็ไม่มีทางรู้เลยว่าในชีวิตนี้จะได้เจอกับคนที่ "ใช่" อีกไหม แม้ตอนนี้เราจะมีคนที่ชอบ คนที่อยากพบหน้า อยากพูดคุยด้วยตลอดเวลา แต่เมื่อใดที่เรามีปัญหาต้องการจะปรึกษาใครสักคน บ่อยครั้งคนที่เรานึกถึงกลับไม่ใช่คนที่เราชอบ แต่เราก็เลือกที่จะปรึกษาเขา เพราะความที่สนิทสนมกันมานาน ด้วยความรู้สึกที่ว่าคนนี้แหละที่เข้าใจ และสามารถคุยได้ทุกๆ เรื่อง ทั้งที่ความเป็นจริงคนนี้ ก็เป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แล้วคุณล่ะ เคยมองข้ามคนใกล้ตัวที่สุดไปหรือเปล่า? หรือเคยปล่อยเพชรให้หลุดมือไปไหม? หรือเคยคว้าแต่เศษฝุ่นไว้บ้างไหม?
เคยได้ยินไหมที่ผู้ใหญ่มักจะบอกว่าถ้าจะรักใคร คิดจะแต่งงานกับใครถ้าเป็นผู้ชายให้นึกถึงตอนที่ผู้หญิงคนนั้นหน้ามันอยู่ในครัว นั่งเลี้ยงลูก ไม่ได้แต่งหน้า ไม่น่ามอง ถ้าเป็นผู้หญิงให้นึกถึงตอนที่ผู้ชายคนนั้นหัวล้าน อ้วนพุงพลุ้ย นุ่ง กางเกงขาสั้นอยู่กับบ้าน ไม่หล่อไม่เท่อีกต่อไป เรารับได้ไหม เรายังจะรักเขาอยู่ไหม... เพราะเมื่อถึงตอนนั้น ความสวยงาม ภายนอกจะค่อยๆ หมดไป ความรู้สึกเป็นพิเศษกับคนๆ นี้จะถูกความเคยชินเข้ามาแทนที่ แต่เราจะยังรักเขาอยู่ได้ก็ด้วย
. . . . . . . . .
http://www.nationejobs.com/citylife/content.php?ContentID=271
http://www2.manager.co.th/mwebboard/listComment.aspx?QNumber=299659&Mbrowse=11
https://medinfo.psu.ac.th/pr/WebBoard/readboard.php?id=2555