เมื่อช่วงกลางปีหมอได้วินิจฉัยว่าเราเป็น Hypothyroidism ค่ะ ก็เริ่มจัดยาให้เราตั้งแต่ตอนนั้น
อย่างที่รู้ๆกันว่าอาการที่เห็นได้ชัดที่สุดของโรคนี้คือ "บวม" ค่ะ
ร่างกายเราบวมน้ำสุดๆ ย้อนกลับไปดูช่วงที่คิดว่าตัวเองยังไม่ป่วย
ตอนนี้กับตอนนั้นห่างกันไม่นาน แต่สภาพนี่ต่างกันลิบลับเลยค่ะ
เรายังเรียนอยู่ค่ะ แต่ก็ทำงานเลี้ยงตัวเองมาตลอด ตอนนี้ก็ใกล้จบแล้ว
ทีนี้เราเริ่มเครียดมากขึ้นก็ตรงที่หลายๆงานปฏิเสธเรามา เพราะเรา "อ้วน" ค่ะ
เราไม่ได้สมัครงานที่ต้องการคนหุ่นดีๆ อย่างแอร์โฮสเตส รีเซปชั่นโรงแรมหรืออะไรพวกนั้นนะคะ
ก็เป็นงานตรงกับสายที่เรียนมานี่แหละ คิดว่างานแบบนี้เค้าคงไม่ต้องการความสวยหรอกมั้ง
อีกอย่างโปรไฟล์เราก็ดีนี่ ประสบการณ์ก็เยอะ เมื่อก่อนตอนผอม ประสบการณ์น้อยกว่านี้เรายังได้งานเลย
(เป็นงานฟรีแลนซ์ รับเป็นจ๊อบๆไปน่ะค่ะ นี่คือสาเหตุว่าทำไมถึงต้องยื่นสมัครอยู่บ่อยๆ)

เฮ้อ บ่นมาซะยาว บอกตรงๆน้อยใจค่ะ ท้อด้วย
เราพยายามพัฒนาทักษะ หาประสบการณ์เพื่อที่จะมาทดแทนเรื่องรูปร่างที่ไม่น่านองนี้
สงสัยต้องยอมแพ้แล้วจริงๆ รูปลักษณ์เป็นสิ่งแรกที่คนจะเห็น และไม่ใช่ทุกคนที่จะมีเวลามากพอมานั่งทำความเข้าใจเรา
แล้วโรคนี้ใช้เวลารักษากันนานเลยค่ะ เคสเราหมอบอกอาจจะเป็นปีเลย
คนที่ไม่เข้าใจก็ตำหนิเราค่ะ ว่าทำไมปล่อยให้ตัวเองอ้วน ลดความอ้วนสิ แบบนี้น่าเกลียด
ฮืออออ ก็มันไม่ลงงงง พยายามอยู่ แต่ชั้นป่วยย จะให้ชั้นทำยังไงงง รู้สึกแย่มากเลยค่ะเวลาเจอแบบนี้
เครียดค่ะ เริ่มจิตตกแล้ว ถ้าทักษะความสามารถไม่เพียงพอจริงๆ คนไม่สวยอย่างฉันจะไปอยู่ตรงไหนนน

นี่แค่เรื่องงานนะคะ ยังไม่รวมเริ่องของการถูกเหยียดจากหลายๆที่หลายๆคนอีก
เราไม่เคยมีมุมมองต่อคนอ้วนแย่ขนาดนั้นเลยค่ะ เราเลยไม่เข้าใจว่าสังคมเรารังเกียจคนอ้วนมากขนาดนี้เลยเหรอ

มีใครเจอปัญหาเหมือนกันบ้างมั้ยคะ มาชวนคุย (เอาจริงๆคือชวนบ่นนั่นเอง 5555)
พูดง่ายคือมาหาเพื่อนค่ะ ไม่อยากรู้สึกว่าต่อสู้อยู่คนเดียว