ประมาณปี 2533 - 2534 ตอนนั้นผมเรียนปริญญาตรี ณ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง (รหัส 32) ช่วงนั้นมีเพื่อนมาชวนให้ไปทำงานพิเศษกับการเป็นสตาฟท์คอนเสิร์ตของ พี่เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย์ จำได้ว่าครั้งแรกที่ไปทำคือที่อินดอร์ สเตเดียม หัวหมาก (แต่ดูข้อมูลจากวิกิแล้ว มันไม่มีข้อมูลตรงนี้ แต่ไม่เป็นไรครับ เล่าตามความทรงจำไปก่อน) วันหนึ่งผมรับผิดชอบไปขนเก้าอี้ที่หัวหมากแล้วนำมาจัดให้เป็นแนวว่าราคานี้นั่งตรงไหน ตอนนั้นมีคนช่วยกันประมาณ 15-20 คน โชคดีมากที่วันที่ไปจัดเก้าอี้เป็นวันที่พี่เบิร์ดมาซ้อมพอดี ตอนแรกยังไม่เห็นพี่เบิร์ดครับ แต่เจอแดนเซอร์ 1 ใน 4 ที่เต้นเพลงพริกขี้หนู ผมจำไม่ได้ว่าคนไหน แต่พี่เขาเดินมาทักพวกเรา น่ารักดีครับ อัธยาศัยดี









ตอนนั้นผมก็ขนเก้าอี้มาจัดตามโซน แล้วพี่เบิร์ดก็มาซ้อมตรงเวที พี่เบิร์ดซ้อมไป ด้านล่างก็จัดเก้าอี้กันไป จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าเพลงแรกๆที่ซ้อมกันในวันนั้นคือขออุ้มหน่อย พี่เบิร์ดแอคทีฟมากๆ พลังล้นเหลือ พี่เขาตั้งใจซ้อมแบบสุดๆไปเลย จัดเก้าอี้ไป ดูพี่เบิร์ดซ้อมไปก็เพลินดีครับ











ตอนแรกผมกะว่าเพลงขออุ้มหน่อยนี่สุดๆแล้วในการซ้อม แต่กลับพบว่า เพลงคนป่าดูยุ่งยากกว่ามาก ถึงแม้วันนั้นการแต่งตัวก็ยังไม่เต็มที่ แต่พอเห็นท่าทางของแดนเซอร์แล้ว ก็พอจะนึกออกว่า การโชว์เพลงคนป่านี่มันช่างอลังการจริงๆ มีการจัดบล๊อกกิ้งกันให้วุ่นวายอยู่หลายครั้ง มีหลายอย่างไม่ค่อยลงตัว เลยต้องซ้อมกันหลายรอบ พี่เบิร์ดเองก็ตั้งใจเต็มที่กับการซ้อมครั้งนี้ จริง ๆ แล้ว คนที่ชอบเพลงพี่เบิร์ดน้อยมากจะนึกถึงเพลงคนป่าได้ แต่เมื่อผมได้ดูการซ้อมในวันนั้น เพลงคนป่าก็เข้ามาอยู่ในใจผมตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา








หลังจากนั้น พวกเราก็จัดเก้าอี้กันจนเสร็จ ผมกับเพื่อนผู้หญิงที่ชื่อเตยก็มานั่งพักดูพี่เบิร์ดซ้อมกัน ตอนนั้นเป็นเพลงช้าๆ เตยอินมากเลยโบกมือให้พี่เบิร์ด บังเอิญพี่เบิร์ดเห็นพอดี พี่เบิร์ดเลยโบกมือตอบ ผมประทับใจพี่เบิร์ดมาก เพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ พี่เบิร์ดก็ไม่พลาด เพลงช้านั้นคือเพลง หมั่นคอยดูแลและรักษาดวงใจ









เตยชอบเพลงหมั่นคอยดูแลและรักษาดวงใจ มาก เตยอยากดูพี่เบิร์ด ซ้อมเพลงนี้ต่อ แต่พวกเราถูกเรียกให้ไปประชุมเพราะพวกเราต้องไปช่วยงานที่ศูนย์วัฒนธรรมด้วย ตอนประชุม ผมขอตัวมาเข้าห้องน้ำ ตอนนั้นพี่เบิร์ดกำลังซ้อมเพลงที่ผมชอบ ผมเลยขอโดดประชุมมานั่งฟังเพลงนี้หน่อย ตอนนั้นพี่เบิร์ดกับผมอยู่ไกลกันมาก แต่สิ่งที่ดีที่สุดคือมันเหมือนผมนั่งดูคอนเสิร์ตพี่เบิร์ดอยู่คนเดียว ตอนพี่เบิร์ดร้องเพลงนี้ ก็มีหันมาทางผมด้วย แต่ผมคงไม่กล้าโบกมือแบบที่เตยทำ วันนั้นผมมีความสุขมากที่ได้นั่งฟังพี่เบิร์ดร้องเพลงที่ผมชอบแบบสดๆ เดี๋ยวนั้น และเพลงนั้นก็คือเพลงฝากไว้ครับ