เหมือนที่บอก ความรู้สึกของคนเราก็เหมือนกับสภาพอากาศ *เมื่อไหร่ที่รู้สึกดี มีความสุข เราก็เหมือนกับสภาพอากาศที่สดชื่น แจ่มใส แต่เมื่อไหร่เรารู้สึกแย่ นั่นละค่ะ อึมครึ้มมาทันที ยิ่งถ้าแย่ๆหน่อย ก็อาจจะครึ้มฟ้าครึ้มฝนไปเลย น้ำตาก็เปรียบได้กับฝน ถ้ามัวแต่ไม่ยอมตกสักที อึมครึ้มยังไงก็อยู่อย่างนั้น กว่าลมจะพัดให้จางหายไปก็นานสองนาน อย่างเร็วที่สุดก็แค่พัดให้ไปที่อื่น แต่ถ้าฝนก้อนนั้นตกลงมา ยิ่งถ้าตกหนักๆ ไม่นานนัก ท้องฟ้าก็สว่างจ้า แจ่มใสในทันที่ ก็เหมือนกับที่เค้าบอกไว้ว่า ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ คนเราก็เหมือนกัน ถ้ามั่วแต่มานั่งเก็บอารมณ์ เก็บความรู้สึก เก็บความเศร้าเอาไว้ ไม่ยอมปล่อย ไม่ยอมระบายออกมาสักที เราก็จะเศร้าอึมครึ้มอยู่อย่างนั่น ดีไม่ดีความเศร้าทั้งหลายอาจตกตะกอนในหัวใจ ในความรู้สึก อาจมากขึ้นๆ จนยากทีจะขจัดออก ที่แย่ไปกว่าคือ เมื่อเราลองระบายให้ใครฟังแล้วเค้าบอกกลับมาว่า "อย่าร้องให้ไปเลย" ดูแล้วก็เป็นคำปลอบใจที่ดี แต่คงดีกว่าไหม ถ้าเปลี่ยนเป็น "ร้องให้ออกมาเลย ร้องออกมาให้หมด จะได้หายๆไป ร้องให้เสร็จ แล้วกลับมาใช้ชีวิตต่อไป ด้วยพลังกายพลังใจที่กลับมาเต็มเปี่ยมพร้อมกับประสบการณ์ที่ได้เรียนรู้เพิ่มขึ้น และตัวเราคนใหม่ที่แข็งแกร่งกว่าในอดีต....."
------------------------------
*ทีแรกก็อยากใช้คำว่า"วันไหนที่รู้สึกดี" แต่เพราะในหนึ่งวันเราอาจมีหลายอารมณ์ ^_^ (คนเขียนเป็นผู้หญิงก็งี้ )