พอดีอ่านเจอประโยคนี้  จขกท เป็นเกย์ คิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็ไม่มีความสุขเลย เรียกว่าเรื่องเพศเป็นประเด็นหลักที่ทำให้ชีวิตไม่มีความสุขที่แท้จริง   แต่ถ้าเราจะเอา "ข้อเท็จจริง" ที่ไม่ใช่ "ความเชื่อ"  โฮโมเซ็กช่วลคือบาปจริงหรือไม่   ทำไมเห็นดารา คนมีชื่อเสียง เขาไม่เห็นแคร์อะไรเลย หน้าที่การงานก็ดีวันดีคืน แล้วมันจะเป็นบาปได้อย่างไร เจริญรุ่งเรืองอย่างนั้น   เกย์หรือเพศที่สามหลายคนก็เห็นใช้ชีวิตสำราญไม่ได้รู้สึกผิดบาปกับตัวเอง   การที่เรารู้สึกผิดบาปเกิดจากอะไร เพราะเกิดมาในสังคมพุทธ  ก็ไม่ได้เน้นตรงนี้  แล้วความรู้สึกผิดที่ว่ามากไหน   แต่เพิ่งมานับถือคริสต์ได้ไม่นาน  มันตรงใจจังที่ศาสนาคริสต์ เกย์เป็นบาป  เพราะเรารู้สึกแย่ตั้งแต่เด็ก รู้สึกอยากฆ่าตัวตาย    แต่ในขณะที่สังคม social movement  กำลังขับเคลื่อนไปด้วยการปฎิวัติทางเพศของกลุ่ม LGBT  ส่วนตัวเลยรู้สึกมึนงงไปหมด   แต่ละอย่างนั้นสวนทางกัน    แต่จะให้ไปชอบผู้หญิงก็ไม่รู้สึกชอบ  เห็นหุ่นผู้หญิงแล้วตลกไม่ซู่ซ่าเหมือนเห็นหุ่นผู้ชาย ดูประกวดนางงามจักรวาลยังรู้สึกว่าไม่มีใครสวยสักคน (ยกเว้นไทยกับเวเน)    ต่อไปความเชื่อทางศาสนาจะกลายเป็นสิ่งล้าหลังแล้วใช่ไหม  แล้วการที่ใช้ชีวิตทางเพศแบบ LGBT เต็มตัว คือ มีเพศสัมพันธ์ด้วยเหมือนคู่ชายหญิงจะทำให้มีความสุขจริงหรือ   ทำไมเราถึงรู้สึกผิดบาปตลอดเวลา  หาความสุขที่จริงแท้ไม่ได้

กระทู้นี้อาจไม่ได้ต้องการคำตอบอะไร เพราะรู้สึกว่ามันไม่มีคำตอบ  แต่แค่อยากระบาย  ขอบคุณที่อ่าน