เราคบกันแฟนมา 2 ปีกว่าแล้ว แต่มันอยู่ในช่วงฝึกงาน พอดีเราใกล้จะเรียนจบแล้ว เลยฝึกงานเทอมนึง ในระหว่างช่างที่เราฝึกงาน เราได้เริ่มฝึกภาษาอังกฤษ เพราะเราคิดว่ามันสำคัญและต้องใช้ เราเลยสมัครแอพต่างๆเพื่อนพูดคุยแลกเปลี่ยนภาษากับเจ้าของภาษา แล้วเราได้พบผู้ชายคนนึง หน้าตาดี นิสัยดี เขาบอกเราว่าเขาอยากแลกเปลี่ยนภาษา เพราะเขาเองก็หลงรักในภาษาไทยเหมือนกัน จากนั้นเราก็แลกไลน์กัน หลังจากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยมา  มีอยู่วันนึงเขาคนนั้นโทรมาเรา เราตกใจมาก เพราะเราไม่เก่งอังกฤษ แต่เราก็รับนะคะ หลังจากที่เราได้พูดคุยกันหลายชั่วโมง ฉันมีความสุขมากและคิดว่าเขาเป็นคนตลก เขาใช้ภาษาที่ง่ายต่อการเข้าใจ และเล่นมุขตลอดเวลา เรารู้สึกได้ว่าเขาพยายามที่จะฝึกภาษาไทยจริงๆ และเขาเองที่ทำให้เรารู้สึกว่าคนที่ใช่ อย่าเพิ่งด่าว่าเราใจง่ายนะคะ เรื่องมันเริ่มที่ เรากันแฟนคบกันมานาน เราอยู่กับแฟน 24/7 (24ชม. / สัปดาห์) เป็นเวลา 2ปี คุณคิดดูสิคะ มันมีเรื่องราวมากมาย สุข เศร้า เหงา อึดอัด ทะเลาะ เลิกรา  เมื่อก่อนยอมรับว่าเรารักแฟนมาก แต่ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันแล้วเสียใจ/โกรธ/น้อยใจ แฟนไม่เคยรับรู้ ไม่เคยง้อ แฟนเราเคยบอกเพื่อนเขาว่าที่คบเราเพราะลืมคนเก่าไม่ได้ คุณคิดดูนะคะ ว่าเสียใจแค่ไหนที่ได้ยินแบบนั้น ทุกครั้งที่เราทำอะไรผิด มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ตลอด เราต้องทำทุกอย่างให้แฟน ทำให้เรารู้รึกว่ามีแฟนเหมือนเพิ่มภาระให้ตัวเอง เหนื่อยกายแล้วยังต้องเหนื่อยทางใจอีก คบกันมามันเหมือนความรักอิ่มตัว เราไม่เคยได้ใช้ชีวิตของตัวเองเลย เราไม่เคยได้พบปะเพื่อนเพราะแฟนห้าม ความรักครั้งนี้มันไม่เหมือนในหนัง ละคร หรือนิยายนะคะ มันเศร้ากว่านั้น หลังจากในช่วงที่เรามาฝึกงาน มันทำให้เราได้รู้ว่า การอยู่คนเดียวมันมีความสุขกว่าการมีแฟน ทำให้เราบอกเลิกแฟนค่ะ อีกทั้งเรายังเจอเขาที่ทำให้เราอยากมีรักครั้งใหม่ เราไม่เคยเจอผู้ชายคนนั้นจริงนะคะ แค่เคยวิดีโอคอลกันบ้างบางครั้ง เขาอยู่ไกลมาก แต่เรารู้สึกเหมือนอยู่ใกล้กัน มันอาจเร็วไปที่ใช้คำว่าจะใช้คำว่ารัก แต่เขาคอยเป็นเพื่อนคู่คิด เป็นกำลังใจ เป็นผู้ฟังที่ดี (มากกว่าแฟนเรา เขาไม่เคยเป็นผู้ฟังที่ดีหรือเพื่อนคู่คิด เราทะเลาะกันทุกครั้ง และทุกเรื่องบ่อยมาก)  เขาเป็นคนที่ใจเรามั่นใจว่าเราตามหา เขาจะมาเที่ยวไทยในเร็วๆนี้ค่ะ นั่นคือเหตุผลที่เราบอกเลิกแฟนที่คบมาหลายปี เพื่อจะได้มีโอกาสสักครั้ง ที่จะได้พบคนที่หัวใจบอกว่าใช่ หลายคนอาจจะมองว่าเราบ้า แต่เราทำมันลงไปแล้ว ปล.เราเป็นผู้หญิงสตรองค่ะ ถ้าอะไรที่มันไม่ใช่ เราครอบครองไว้นานแค่ไหน มันก็ไม่ใช่ค่ะ เราไม่อยากทำร้ายแฟน เพราะความจริงคือเราไม่ได้รักเขาอีกต่อไปแล้ว
ปล.ที่ตั้งกระทู้ถามเพราะอยากรู้ว่าเราผิดไหมคะที่บอกเลิกคนที่คิดว่าไม่ใช่ ไปหาคนที่เราคิดว่าใช้มากกว่า