สวัสดีค่ะเพื่อนพี่น้องทุกคนในพันทิป คือเรามีปัญหารบกวนจิตใจมาขอคำแนะนำจากทุกคนค่ะ
ตอนนี้เรามีแฟนคบกันมาได้ซักพักใหญ่ๆแล้ว แล้วตอนนี้แฟนก็เอาแต่บ่นว่า เหนื่อย ไม่มีแรงบันดาจใจ ไม่มีไฟ(แฟนทำฟรีแลนซ์ค่ะ)
อยู่กับเราก็เอาแต่ถอนหายใจใส่ จนบางทีเรารู้สึกท้อตาม รู้สึกเหมือนโดนบั่นทอนกำลังใจตาม
บอกก่อนค่ะว่าแฟนเราเป็นประเภทจะขยันถ้าได้พยายามทำอะไรเพื่อใครซักคน(เขาเคยพูด)
ตอนเขาคบกับแฟนเก่าแบบฮึดมากเลย(แฟนเก่าเขาทำอาชีพราชการที่ค่อนข้างดีค่ะ) เหมือนเขาพยายามเพื่อไล่ตามเธอ
แต่เพราะมีเหตุผลบางอย่างทำให้ต้องเลิกกัน จนมาคบกันเราที่เป็นเพื่อนกันมาก่อน
พอมาคบกับเรา เขาก็เนือยอย่างเห็นได้ชัด ถามอะไรก็ไม่บอก เอาแต่ถอนหายใจใส่บอกว่าเหนื่อย ว่าเบื่อ
อีกนัยนึงเราก็รู้ว่าตัวเราเองไม่ใช่คนพูดเก่ง ปลอบคนไม่เก่ง ทำได้แค่แยู่ข้างๆ สร้างเสียงหัวเราะให้
เราเป็นแรงบันดาลใจให้เขาไม่ได้
ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไรเหมือนกันค่ะ แต่เราทุกข์ใจและเสียใจทุกครั้งที่เป็นแบบนี้
เราสาบานว่าเราไม่ได้บกพร่องหน้าที่แม่บ้านแม่เรือน เงินแยกกันใช้
มีบ้างที่เราจะงอแงให้เขาซื้อนั่นนี่ให้เพราะรู้สึกอยากโดนเอาใจบ้าง แต่ก็ไม่ใช่ของมีค่ามีราคามากมายอะไร
บางครั้งเขาถามหรือพึมพำขึ้นมาว่า..."ฉันอยากกลับไปเป็นแบบเมื่อก่อนจัง" (แบบสมัยที่เขาฮึดทำงานรัวๆตอนช่วงคบกับแฟนเก่า)
"ทำยังไงฉันถึงจะเป็นแบบเมื่อก่อนได้นะ"
ครั้งล่าสุดเราก็ตอบกลับออกไปว่า "จริงๆเธอน่าจะรู้คำตอบอยู่แล้วนะ"
เขาเงียบ... ต่างคนต่างเงียบ....
หรือบางครั้งเราก็จะถามต่อ(ตอนเขานอยด์เรื่องนี้)ว่า เธอรักฉันมั้ย เขาก็ตอบส่งๆว่าแค่ อือ .... หรือไม่ตอบเลย
เราอาจจะงี่เง่าน้อยใจไปเอง แต่ในใจมันก็เสียใจทุกครั้งจริงๆค่ะ เราพยายามเพื่อเขาทุกๆอย่าง จนไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อดี
เราควรทำไงดีคะ
**เพิ่มเติม แฟนไม่เคยพูดหรือเอาเราไปเปรียบเทียบกับแฟนเก่าเขาตรงๆนะคะ
แต่กระทำที่เราเห็นแบบตอนนั้นกับตอนนี้มันต่างกันชัดเจนตามที่เราเล่าเลยน่ะค่ะ
***
อัพเดทนะคะ อยู่ที่คห.41
หรือคลิ๊กอ่านในสปอยด์ตรงนี้ก็ได้ค่ะ >>
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อัพเดทค่ะ **ก่อนอื่นขอบคุณสำหรับทุกความเห็นของทุกๆท่านเลยนะคะ ได้แง่คิดและกำลังใจมาเยอะมากๆ ขอบคุณจากใจจริงๆค่ะ**
เมื่อตอนเย็นเราได้อ่านคห.ที่13 เลยตาสว่างในบางเรื่อง
คิดว่าแทนที่จะมานั่งนอยด์ ตอนนี้แฟนมีปัญหาเรื่องงาน
เราต้องช่วยเขาเรื่องงานก่อนสิ !!
ตอนเย็นเราเลยไปช่วยงานเขาบ้างเล็กๆน้อยๆ
ชวนนั่งคุย คิดหาทางออก บอกว่าค่อยๆแก้นะ ช่วยกัน
เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น ถามว่าอยากกินอะไรเราจะทำให้
พยายามทำให้เขาร่าเริงและมีกำลังใจขึ้น
แต่เขาก็ยังเนือยๆ ตอบเรียบๆว่า ...."ไม่ครับ"
จนกระทั่ง2ทุ่มวันนี้อยู่ๆเขาก็มาคุยกับเราเสียงเครียด
ถึงปัญหาที่เขาเป็นอยู่ ซึ่งเขาก็ไม่รุ้ว่าเป็นอะไร
รวมถึง 'เรื่องของเรา2คน'
เขาเริ่มประเด็นมาว่า....
"ที่ผ่านมาฉันไม่ค่อยเอาใจใส่เธอ
ซึ่งตอนนี้ฉันก็ยอมรับว่าฉันบกพร่อง ฉันขอโทษเธอไปไม่รุ้กี่ร้อยครั้งแล้ว และตอนนี้ฉันหมดศรัทธาในตัวเอง
ฉันไม่กล้ารับปาก ไม่กล้าพูดว่าต่อไปฉันจะดีขึ้นได้มั้ย
ฉันเหนื่อยฉันท้อกับอะไรก็ไม่รู้ ฉันก็ไม่เข้าใจ
หรือที่จริงแล้วฉันอาจจะไม่พร้อมมีแฟนแบบที่เธอเคยว่าก็ได้
อาจจะยังไม่พร้อมดูแลใคร
ฉันอยากให้เธอเข้าใจนะว่าฉันเป็นแบบนี้ ไม่รุ้ว่าต่อไปจะเป็นยังไงไม่กล้าพูดเลยว่าฉันจะดีขึ้น เอาใจใส่เธอมากขึ้น
เพราะที่ผ่านมาฉันก็ทำไม่ได้ ฉันก็รุ้สึกแย่นะ แย่มากๆ
แน่ฉันอยากให้เธอเข้าใจฉันนะ"
ได้ฟังเท่านี้น้ำตาเราก็ไหลอาบแก้ม โดยรวมประโยคเขาแบบนี้เป๊ะๆ100%ค่ะ
เราเลยพูดขึ้นว่า "เธอจะให้เข้าใจและยอมรับและอยู่กับคนที่บอกว่า ฉันก็เป็นของฉันแบบเนี้ยะะ รับได้ก้อโอเค รับไม่ได้ก็ไปงี้เหรอ??"
เขาก็ยืนกรานว่าไม่ใช่ เราตีความหมายผิด.....
บทสรุปขอเรื่องราวจากปากเขาคือ
"เขารักเราน้อยลงค่ะ"
"ไม่ใช่ไม่รักแต่แค่ไม่เหมือนเดิม"
......
นี่เป็นครั้งที่3ที่เราให้อภัยเขา จากที่เคยเลิกกันไป2ครั้ง
ด้วยเหตุผลเขาไม่ใส่ใจเรา
และครั้งล่าสุดที่เขาไปขอคืนดีนี้เราก็ยอมให้ ด้วยหวังและเชื่อคำสัญญาที่บอกเขาจะปรับปรุงตัวเอง
จะใส่ใจเราให้มากขึ้น
แต่การกลับมาคบกันครั้งล่าสุดนี้เราก็ทำหน้าที่ของเราอย่างเต็มที่แล้ว
จุดไหนที่เราบกพร่องตอนคบกันแรกๆจนเลิกราเราก็เอามาปรับปรุงแก้ไข ถึงในใจจะรุ้มาตลอดว่าเขาคงรักเราน้อยลงจากตอนแรกมากแล้วจริงๆ
ครั้งนี้เราบอกให้เขาเป็นคนพูดว่า เลิกกันเถอะ
เพราะที่ผ่านมาเราเป็นคนบอกเลิกเอง
เขาก็เข้ามากอด พยายามกอดเราตลอด
บอกว่า 'ขอโทษนะเขาผิดเอง เราทำทุกอย่างดีที่สุดแล้ว
ขอโทษที่ดูแลเธอไม่ดี ดีขึ้นเพื่อเธอไม่ได้
ต่อจากนี้ไปเธอจะไม่ต้องทุกข์ใจเพราะฉันอีกแล้ว'
ได้ยินเองเต็ม2รูหู ในที่สุดก็พูดออกมาซักที
รู้สึกปลดล็อคแปลกๆค่ะ
มาตอนนี้คงต้องยอมรับแล้วล่ะค่ะ
ว่าต่อให้เราพยายามเพื่ออีกฝ่ายมากแค่ไหน ไม่ได้รักก็คือไม่ได้รัก
ยื้อต่อไปก็เท่านั้น เราให้โควต้าแก้ไขตัวแก่เขาจนเต็มแล้ว
เราพอแล้ว ขอบคุณคห.ทุกๆท่านมากจริงๆนะคะ
คืนนี้จากไปพร้อมตาบวมๆ หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่าา
ขอบคุณทุกท่าน ทุกๆความคิดเห็นมากจริงๆนะคะ ต่อไปในอนาคตข้างหน้าเราจะเก็บไปคิดและปรับปรุงแก้ไขจะได้ไม่ผิดพลาดอีก
ขอบคุณมากๆค่ะ
เราเป็นแรงบันดาจให้แฟนไม่ได้เหมือนแฟนเก่าเขา ทำไงดีคะ
ตอนนี้เรามีแฟนคบกันมาได้ซักพักใหญ่ๆแล้ว แล้วตอนนี้แฟนก็เอาแต่บ่นว่า เหนื่อย ไม่มีแรงบันดาจใจ ไม่มีไฟ(แฟนทำฟรีแลนซ์ค่ะ)
อยู่กับเราก็เอาแต่ถอนหายใจใส่ จนบางทีเรารู้สึกท้อตาม รู้สึกเหมือนโดนบั่นทอนกำลังใจตาม
บอกก่อนค่ะว่าแฟนเราเป็นประเภทจะขยันถ้าได้พยายามทำอะไรเพื่อใครซักคน(เขาเคยพูด)
ตอนเขาคบกับแฟนเก่าแบบฮึดมากเลย(แฟนเก่าเขาทำอาชีพราชการที่ค่อนข้างดีค่ะ) เหมือนเขาพยายามเพื่อไล่ตามเธอ
แต่เพราะมีเหตุผลบางอย่างทำให้ต้องเลิกกัน จนมาคบกันเราที่เป็นเพื่อนกันมาก่อน
พอมาคบกับเรา เขาก็เนือยอย่างเห็นได้ชัด ถามอะไรก็ไม่บอก เอาแต่ถอนหายใจใส่บอกว่าเหนื่อย ว่าเบื่อ
อีกนัยนึงเราก็รู้ว่าตัวเราเองไม่ใช่คนพูดเก่ง ปลอบคนไม่เก่ง ทำได้แค่แยู่ข้างๆ สร้างเสียงหัวเราะให้ เราเป็นแรงบันดาลใจให้เขาไม่ได้
ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไรเหมือนกันค่ะ แต่เราทุกข์ใจและเสียใจทุกครั้งที่เป็นแบบนี้
เราสาบานว่าเราไม่ได้บกพร่องหน้าที่แม่บ้านแม่เรือน เงินแยกกันใช้
มีบ้างที่เราจะงอแงให้เขาซื้อนั่นนี่ให้เพราะรู้สึกอยากโดนเอาใจบ้าง แต่ก็ไม่ใช่ของมีค่ามีราคามากมายอะไร
บางครั้งเขาถามหรือพึมพำขึ้นมาว่า..."ฉันอยากกลับไปเป็นแบบเมื่อก่อนจัง" (แบบสมัยที่เขาฮึดทำงานรัวๆตอนช่วงคบกับแฟนเก่า)
"ทำยังไงฉันถึงจะเป็นแบบเมื่อก่อนได้นะ"
ครั้งล่าสุดเราก็ตอบกลับออกไปว่า "จริงๆเธอน่าจะรู้คำตอบอยู่แล้วนะ"
เขาเงียบ... ต่างคนต่างเงียบ....
หรือบางครั้งเราก็จะถามต่อ(ตอนเขานอยด์เรื่องนี้)ว่า เธอรักฉันมั้ย เขาก็ตอบส่งๆว่าแค่ อือ .... หรือไม่ตอบเลย
เราอาจจะงี่เง่าน้อยใจไปเอง แต่ในใจมันก็เสียใจทุกครั้งจริงๆค่ะ เราพยายามเพื่อเขาทุกๆอย่าง จนไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อดี
เราควรทำไงดีคะ
**เพิ่มเติม แฟนไม่เคยพูดหรือเอาเราไปเปรียบเทียบกับแฟนเก่าเขาตรงๆนะคะ
แต่กระทำที่เราเห็นแบบตอนนั้นกับตอนนี้มันต่างกันชัดเจนตามที่เราเล่าเลยน่ะค่ะ
*** อัพเดทนะคะ อยู่ที่คห.41
หรือคลิ๊กอ่านในสปอยด์ตรงนี้ก็ได้ค่ะ >> [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ขอบคุณทุกท่าน ทุกๆความคิดเห็นมากจริงๆนะคะ ต่อไปในอนาคตข้างหน้าเราจะเก็บไปคิดและปรับปรุงแก้ไขจะได้ไม่ผิดพลาดอีก
ขอบคุณมากๆค่ะ