กวีในดงดาบ : ราคาหยดน้ำตา

ใครเปลี่ยนม้าขาดีบ้าง ระหว่างรบ
หากว่าพบเห็นม้า ว่าขาเป๋
ไม่เอาอ่าวอาจจะ ออกทะเล
จึงต้องเทเป็นทอดๆ หวังรอดจม

   ไม่มีสุขรื่นรมย์ สมบูรณ์แบบ
หวังอิงแอบแนบกาย หมายสุขสม
หมอนอาจนองน้ำตาชื้น สะอื้นตรม
ทุกข์ระทมเพราะสุขใจ ไม่ถึงจริง

   ใครเปลี่ยนเรือดีบ้าง ระหว่างน้ำ
  เรือรั่วข้ามตามถึงฝั่ง ยังตลิ่ง
เรือขนไปใช่แต่ปลา ยังมีปลิง
ไต๋ก๋งทิ้งสมอ ขอนอนมา

  ทะเลทุกข์กลับใจ พบฟากฝั่ง
จะลุกนั่งอย่าไปสน คนซ้ายขวา
ทำอะไรให้อายรุกข เทวดา
ขึ้นหลังเสือรีบลงมา สง่างาม

  ใครเปลี่ยนม้าขาดีบ้าง ระหว่างรบ
เพราะทางพบลำบาก มากขวากหนาม
ภาระล้นคนติดสอย มากห้อยตาม
ทุกโมงยามก็รู้ ดูอ่อนล้า

    โยนก้อนหินถามทาง ที่โรยแกลบ
หวังกุหลาบบนทางแคบ ก็หมดค่า
เมื่อฤดูล่วงผ่าน กาลเวลา
แสนเสียดายทุกๆหน้า ... ปฏิทิน

          .............

     อาร์ต โฟล์คสวาเกน

  
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 19
หากเห็นอาชาคู่ใจเป็นเพื่อนร่วมรบ
อัศวินผู้นั้น จะลงจากหลังม้า เมื่อม้านั้นบาดเจ็บ
เพื่อรักษาชีวิต ของเพื่อนร่วมรบ เขาอาจยอมสละม้าตัวนั้น
สละที่หมายถึง การรักษาชีวิตเพื่อนร่วมรบ การเปลี่ยนม้ากลางศึกเช่นนี้ ควรแก่การยกย่อง

แต่มีขุนพลอยู่บางประเภท ที่พร้อมสละม้า สละที่หมายถึง ยอมให้ม้าของตนตายกลางศึก
ขุนพลเช่นนี้ ได้ชื่อว่าไม่รักบริวาร

ขุนพลบางประเภท นึกว่าตนเป็นอัศวิน และมองเห็นคู่รบของตนนั้นต่ำต้อย
เฉกเช่น ม้าเจ็ก ที่ประมาท ขุนพลฝ่ายตรงข้าม และดูหมิ่นสติปัญญา ของแม่ทัพ นายกอง ของฝั่งตรงกันข้าม
ม้าเจ็ก ผู้ปากรู้มากกว่าใจ จึงพ่ายในที่สุด

บางคนคิดว่าตนขึ้นหลังเสือ ทั้งๆที่เขาไม่ได้นั่งอยู่บนหลังพยัคฆ์ใดๆ
เขากำลังนั่งอยู่บนเงา ที่เขาอุปทานเท่านั้น

บางคนคิดว่าเขาเป็นเสือ แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา
มนุษย์ที่คิดว่าตนเอง เป็นเสือ เป็นสิงห์ ย่อมไม่เคยฉุกคิดว่า แท้จริงแล้ว เสือ หรือสิงห์ เป็นเพียงสัตว์เดียรฉาน
ข้าพเจ้ามักทอดถอนใจเสมอ ยามใดที่พบปะมนุษย์ ที่อยากเป็นสัตว์เดียรฉาน

                                                                ด้วยรักและศรัทธา เพื่อนกวีทุกท่านในบอร์ดราชดำเนิน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่