อเมริกาใต้ เอ่ยชื่อนี้ทีไร ใจเต้นทุกที ตั้งแต่เริ่มออกเดินทางมา ก็มีทวีปอเมริกาใต้เป็น 1 ในความฝันมาตลอด ตอนเริ่มเดินทางใหม่ๆ เวลาเห็นรูปถ่ายของนักเดินทางท่านอื่น ก็พาให้หัวใจพองโต คิดมาคิดไป สุดท้ายก็มักจะจบลงที่ว่า "มันไกลเกินไป"

แต่เราก็ไม่เคยละทิ้งความฝัน ตั้งใจทำงาน เราทำงานอิสระ ไม่เน้นปริมาณ เน้นคุณภาพ ถ้าคุณภาพงานออกมาดีและทำได้เยอะด้วยก็จะดีกว่า แต่… จะให้ใช้เวลาทั้งชีวิตทำงานอย่างเดียวก็ไม่ได้ เพราะร่างกายมันสึกหรอไปตามกาลเวลา เราจึงต้องแบ่งเวลาดีๆ เพื่อออกไปหาประสบการณ์ใหม่ๆในแบบที่ใจรัก แต่ก็ต้องรับผิดชอบงานไปด้วย

นั่นละฮะ ทั่นผู้ชม

กลับมาเข้าเรื่องเถอะค่ะ เมื่อช่วงต้นปีอย่างเข้าฤดูใบไม้ร่วงของทางซีกโลกใต้ เราและ A ได้ออกเดินทางแบ็คแพ็คเป็นเวลา 50 วัน ในทวีปอเมริกาใต้ ทวีปในฝัน จริงๆกะจะเดินทางไป ทำงานไป จะอยู่นานๆหน่อย แต่… ก็มีเหตุให้การเดินทางของเราหดสั้น เหลือเพียง 50 วัน เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังค่ะ

เส้นทางการเดินทาง
เมื่อการเดินทางโดนย่นเข้าเนื้อเหลือเพียง 50 วัน เส้นทางหลักๆที่เราได้พบเพื่อผ่านแต่ยังคงจดจำ ได้แก่

1| Brazil
Rio de Janeiro | ความประทับใจแรก
Foz Do Iguazu | เยือน Iguazu Fall หนึ่งในน้ำตกที่สวยอลังการที่สุดในชีวิต

2| Argentina
Buenos Aires | เมืองประวัติศาสตร์ที่เหมือนเดินอยู่ยุโรป
Puerto Madryn - Punta Tombo | เยือนถิ่น Magellanic penguin ที่ใหญ่ที่สุดที่ใหญ่ที่สุดในโลก
El Chalafate - Southern Patagonia | เที่ยวชมธารน้ำแข็ง The Perito Moreno
El Chalten - Southern Patagonia | Mount Fitz Roy เทรคกิ้ง
Ushuaia – End of the world | ล่องเรือชมช่องแคบบีเกิ้ล กินปูจักรพรรดิดทีอร่อยที่สุดในโลก
3| Chile
Santiago | ชมวิวจากตึกที่สูงที่สุดในละตินอเมริกา
San Pedro de Atacama | เที่ยวทะเลทราย Atacama
4| Bolivia
Salar de Uyuni | มหากาพย์ทะเลเกลือที่ใหญ่ที่สุดในโลก
La Paz | เมืองหลวงที่สูงที่สุดในโลก
5| Peru
Cusco | เมืองหลวงเก่าของชาวอินคา
Machu Picchu | Inca Citadel
Lima | พักผ่อน หย่อนใจที่ Mira Flores



การเตรียมตัว
◆ วีซ่า
1. Brazil: ไม่ต้องใช้วีซ่า อยู่ได้นาน 90 วัน
2. Argentina: ไม่ต้องใช้วีซ่า อยู่ได้ นาน 90 วัน
3. Chile: ไม่ต้องใช้วีซ่า อยู่ได้ นาน 90 วัน
4. Bolivia: Visa on Arrival 90 วัน
*โบลิเวีย ทำวีซ่าที่ชายแดนราคา 100$ แค่กรอกแบบฟอร์มการขอวีซ่า, รูปถ่าย 1 นิ้ว 2 ใบ และสำเนาพาร์สปอร์ต
**ทำล่วงหน้าจากเมืองใหญ่ฟรี เช่น Santiago ชิลี หรือ Cusco เปรู ใช้แบบฟอร์มการขอวีซ่า, รูปถ่าย 1 นิ้ว 2 ใบ, สำเนาพาร์สปอร์ต, ใบจองโรงแรม และแผนการเดินทาง

◆ เราไม่ได้จัดวันเดินทางเป๊ะๆ แต่มีเส้นทางในใจคร่าวๆเอาไว้แล้ว สิ่งที่เตรียมไว้จริงๆ คือ จองโรงแรมที่ Rio de Janeiro ล่วงหน้า 2 คืน, ตั๋วเครื่องบินจากริโอไป Foz Do Iguazu และจองที่พักที่ Iguazu อีก 2 คืน แค่นั้น…

◇ ข้อเสีย ของการไม่ได้จองอะไรไว้ คือ ก็ต้องแบ่งเวลาบางส่วนมาจัดการระหว่างทาง ก็ปวดหัวบ้างอยู่เหมือนกัน

◇ ข้อดี ของการไม่ได้ฟิกซ์ตัวเอง คือ ความยืดหยุ่น การเดินทางที่ใช่ว่าจะราบเรียบ ไหลลื่นปื้ดๆตลอดเวลา อีกทั้งมีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นอย่างไม่ได้คาดการณ์ไว้ก่อน

◆ วัคซีน เราฉีดวัคซีนไข้เหลืองล่วงหน้าก่อนการออกเดินทาง 10 วัน

◆ เสื้อผ้า ช่วงนั้นกำลังเข้าสู้ฤดูใบไม้ร่วงของทางซีกโลกใต้พอดี มีอะไรก็ควรจัดเต็ม จัดให้ครบทุกเลเยอร์ก็จะดี เพราะบางครั้งอุณหภูมิตกต่ำตมไปจนถึง -10 องศาที่มาพร้อมลม หนาวไปจนถึงขั้วกระดูก ขั้วหัวใจ ขั้วกึ๋น

เราไม่มีคำแนะนำเรื่องอุปกรณ์แบบเป๊ะๆนะคะ เพราะเชื่อว่าเพื่อนๆที่ตกร่องปล่องชิ้นจะไปอเมริกาใต้ คงมีประสบการณ์เรื่องหนาวๆแบบนี้มาแล้วพอสม บางคนต้องการมากน้อยต่างกัน แนะนำคร่าวๆก็ทั้งถุงมือ หมวกไหมพรม เสื้อเบส เสื้อดาวน์ จะขนห่าน อย่าลืม Wind stopper / ส่วนกางเกงแยกเป็นชิ้นๆก็ดี ถ้าหนาวมากก็ใส่เบสอุ่นๆด้วย ถ้าหนาวน้อยก็ถอดออก อะไรประมาณนั้น / ส่วนรองเท้าเทรคก็ที่ตัวเองถนัดเนอะ)

◆ ความปลอดภัย ถึงจะเป็นทวีปในฝัน แต่เรื่องชื่อเสียเรื่องความปลอดภัยก็กระฉ่อนไม่เบา เราไม่มีทริคอะไรตายตัว สิ่งสำคัญที่สุด ณ จุดนั้น คือ พาร์สปอร์ตและบัตรกดเงิน เราเลยเอาใส่กระเป๋าใบเล็กและห้อยติดตัวภายใต้แจ็คเก็ตตลอดเวลา เราโดนปล้นซึ่งๆหน้าที่บัวโนสไอเรส อเล็กซ์สูญแบ็คแพ็คไปทั้งใบ เหลืออยู่แค่เพียงร่างกายและเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ และที่สำคัญ.. พาร์สปอร์ตและเงินที่ห้อยอยู่กับตัวเรานั้นยังอยู่ เราจึงเดินทางต่อได้ โดยไปหาซื้อเสื้อผ้าใหม่เอาดาบหน้า เสียอะไรก็เสียได้ แต่เราจะรักษาพาร์สปอร์ตและแหล่งเงินไว้เท่าชีวิต T T

◆ เรื่องความสูง การเดินทางในอเมริการใต้ในช่วงประเทศ โบลิเวียก็จะขึ้นๆลงๆ จุดสูงสุดที่เราผ่านมาอยู่ที่ประมาณ 5,000 เมตร สิ่งที่ควรปฏิบัติ คือควรค่อยๆขึ้นที่สูงเพื่อให้ร่างกายได้ปรับตัว แต่บางกรณี เช่น กรณีของเรา - ทัวร์ทะเลเกลือที่ออกจากชิลีเข้าโบลิเวียมันเป็นแบบก้าวกระโดดเกินไป โดยที่เราก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะโปรแกรมมันถูกเซ็ตมาแบบนั้น เราเลยรับกรรมไปนิดหน่อย มีอาการปวดหัวมากๆ แต่กินยาแก้ปวดก็หาย บางรายที่แพ้ความสูงมากๆแบบซีเรียส อาจถึงขั้นสายตาเบลอ อาเจียน และหมดสติ เพราะฉนั้นควรศึกษาและเตรียมตัวดีๆค่ะ ส่วนเรื่องทานยา Diamox ช่วยได้มั๊ย เราว่าช่วยได้ในระดับนึง อาจจะแล้วแต่ร่างกายที่ตอบสนอง เราทานแล้วแต่ก็ยังปวดหัว เลยเลิกทานเพราะขี้เกียจวิ่งยิงน้องกระต่ายบ่อยๆ (แถวนั้นนอกจากจะหนาวแล้ว ยังต้องวิ่งหลบหลังพุ่มไม้เตี้ยๆ หรือไม่ก็โขดหิน) หันมาชงยาแก้วปวด 1 ซองดื่ม หายเลยค่ะ ฮ่าๆ

◆ เตรียมยาสามัญประจำตัวอื่นๆล่วงหน้า แต่เท่าที่ผ่านมา หากฉุกเฉินและลืมบางอย่าง อย่าสิ้นหวัง เพราะทุกเมืองมีร้านขายยา ระหว่างการเดินทางเราเกิดเป็นภูมิแพ้ลงคอ ซึ่งไม่เคยเป็นมาก่อน ต้องเล่าย้อนไปไกล คือว่าก่อนหน้านี้ 3 เดือนเราเพิ่งผ่าตัดต่อมทอลซินเจ้ากรรมไป เรื่องวุ่นๆบังเกิดเมื่อเราเริ่มติดหวัดตั้งแต่ต้นทางที่ Buenos Aires อาร์เจนติน่า น้ำมูกไหลและไอต่อเนื่อง หลังจากนั้นอากาศก็หนาว และลมเย็นตลอด ไปแวะหาหมอที่โรงพยาบาลที่ Puerto Madryn อาร์เจนติน่า หมอก็บอกว่าหวัด ก็ให้ยามากิน ยาหมด ก็ยังไม่หยุดน้ำมูกไหลและไอ จนสุดท้ายเราระลึกได้ว่า ก่อนผ่าตัดทอนซิล เราก็ไอ ละหมอตรวจเลือด เละพบภูมิแพ้ที่ซ่อนอยู่(ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจมากนัก) แต่เป็นเหตุให้เราต้องกินยาแก้แพ้ก่อนผ่าตัด 10 วัน เราเลยคิดว่า เราได้ปลุกเจ้าภูมิแพ้ตัวนั้นขึ้นมาแล้วหรือปล่าว ตอนอยู่ที่เมือง El Chalafate อาร์เจนติน่า เราเลยลองไปร้านขายยา (มันต้องลอง เรามองทางเลือกไม่ได้มาก) และซื้อยาแก้แพ้มาทาน แล้วอาการไอก็ทุเลาลงทันที (10 กว่าวันที่ผ่านมาคืออะไร กระซิกๆ) แต่เพราะอากาศยังหนาวต่อเนื่องและแห้งด้วย ก็ยังมีไอน้อยๆอยู่เรื่อยๆ แต่ไม่หนักแบบเดิมแล้ว มาดีขึ้นจนเกือบเป็นปกติจริงๆตอนมาถึงมาชูปิกชูที่เปรู ซึ่งอากาศไม่หนาวเหน็บ แต่เย็นสบายแบบพอดีๆ อากาศชื้นนิดหน่อย ไม่แห้งจนเกินไป

เตรียมตัวเรียบร้อย การเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางแห่งความฝัน ก็เริ่มต้นขึ้นค่ะ...