หากแฟนของคุณบอกคุณว่าเธอเป็นโรคซึมเศร้า คุณจะบอกเลิกเพราะคิดว่าเป็นโรคที่น่ากลัวเกินไป หรือ คบต่อไปและช่วยกันหาทางรักษา

ตอนนี้คิดว่าตัวเองมีแนวโน้มสูงมากจากตอนแรกคิดว่าแค่อยู่ในสภาวะเศร้ายังไม่ถึงขั้นเป็นโรคซึมเศร้าได้ แต่ช่วงนี้อาการเป็นหนักมากขึ้น นอนหลับยากหรือหลับแล้วนอนเยอะเกินไป  เรื่องคิดเสียใจกับอดีตปัจจุบันอนาคตนี่เป็นประจำ ร้องไห้ง่าย ความจำแย่ลง การตัดสินใจช้าลงและอื่นๆอีกเยอะมากแต่คนรอบข้างไม่มีใครรู้ ในสายตาคนอื่นเราคือคนบ้าๆบอๆคนนึง ไม่เคยพยายามฆ่าตัวตายแต่คิดประจำว่าถ้าหากเกิดใหม่ชาติหน้าจะเป็นยังไงหรือถ้าหลับไม่ตื่นอีกเลยจะเป็นยังไง ส่วนสาเหตุที่ทำให้เริ่มมีอาการมาจากหลายอย่างทั้ง ครอบครัว เพื่อน คนรอบข้าง และแฟน  แฟนคือคนที่เราอยากบอกมากที่สุดเพราะเขาก็เป็นหนึ่งในสาเหตุหลักที่ทำให้เรามีความคิดต่างๆผุดขึ้นมา ที่ไม่เลือกครอบครัวเพราะเป็นบุคคลที่เราอยากให้เขาเห็นเราในด้านที่ดีของชีวิต อยากทำให้ภูมิใจมากที่สุด แต่หากเราบอกออกไปว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าและเขาก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เราเกิดอาหารเหล่านี้ขึ้นแล้วเกิดรับไม่ได้ขอเลิกเราไปมันเหมือนกับความหวังสุดท้ายที่สามารถทำให้เราหายจากโรคนี้ได้มันไม่มีอีกแล้ว นี่คือสิ่งที่เรากลัวจึงมาตั้งกระทู้นี้ขึ้น //สำหรับบางคนอาจจะคิดว่าเลิกกันก็หาคนใหม่มารักษาสิ คนเป็นโรคซึมเศร้าเขาคิดตลอดนะว่าคนรอบข้างไม่เข้าใจหรอกบอกไปก็คิดว่าโอเว่อ ทำไมอ่อนแอจัง เรื่องแค่นี้เอง คุณรู้ได้ยังไงว่าพวกนั้นคือทั้งหมดที่พวกเขาเจอ เพราะงั้นการเลือกใครสักคนที่ไว้ใจอยากให้คนๆนั้นเป็นคนรักษามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆหรอกนะที่ใครจะมาทำแทนกันได้ง่ายๆ ความรู้สึกที่ว่าความหวังสุดท้ายของเราได้หายไปแล้วคือการที่แปลว่าเราต้องอยู่กับโรคนี้ไปตลอดชีวิตนะ หรือการต้องรออีกนานแค่ไหนไม่รู้ที่จะมีคนที่เราไว้ใจอีกหรือบางทีอาจจะไม่มีอีกแล้ว