จากกระทู้เกี่ยวกับการแอบชอบครั้งที่แล้ว ผลตอบรับค่อนข้างดีค่ะ(แสดงให้เห็นว่า เราไม่ได้เป็นคนเดียว555)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใครชอบทำตัวเหมือน “หยิ่ง” ใส่คนที่แอบชอบบ้างคะ?
https://m.ppantip.com/topic/37103474

กระทู้นี้จะพูดถึงประเด็น แอบชอบ เท่านั้นนะคะ อาจจะมีโมเมนต์กุ๊กกิ๊กให้หัวใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆบ้าง แต่ถ้าอย่างจีบกันตรงๆนี่เค้าไม่เรียกว่าแอบชอบนะคะตัวเทอว์(ภาษาวิบัติแสดงถึงความอิจฉาตาร้อน-..-)

เรื่องของเราก็มีอยู่ว่า...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้การแอบชอบที่นานที่สุดของเราคงประมาณ 6ปี ได้ค่ะ ช่วงขึ้นมัธยมมาใหม่ๆเลย อารมณ์เด็กผู้หญิงทั่วไป เห็นใครตรงสเปกก็จะหมายตาไว้ก่อนฮิฮิ(กรณีเราคงจะเป็นเด็กผู้หญิงที่แก่แดด555) แต่บังเอิ๊น! คนที่หมายตาดันมาอยู่ห้องเดียวกันซะได้-////- นั่นแหละค่ะคุณผู้ชม จากที่แค่หมายตาเลยกลายเป็นค่อยๆรู้สึกมากขึ้นที่ละนิดจนกลายเป็นความชอบ แต่ถ้าใครเห็นกระทู้ที่แล้วจะรู้ว่าเราเป็นคนยังไง- -* (สั้นๆคือไม่แสดงออกค่ะ) แต่ก็ไม่รู้ว่าเรารู้สึกไปเองหรือเปล่าที่คิดว่าเค้าก็ดูจะสนใจเราเหมือนกัน(แหนะ) เราชอบแอบมองเขา แต่หลายครั้งที่เรามองไปแล้วเจอสายตาเค้ามองอยู่พอดี เลยป๊ะ! สบตากัน แต่เราก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ชั้นไม่ได้คิดอะไร~ โมเมนต์ช่วงแรกๆทำเรามโนไปไกลเลยค่ะ เอาจริงเราว่าหลายคนรู้สึกได้ว่าใครชอบไม่ชอบเรา เหมือนเซนต์มันบอก(เซนต์มโนน่ะสิยะ) ตัวเค้าเคยมาแกล้งมาหยอกเราอยู่2-3ครั้งแรก แต่สิ่งที่เราแสดงกลับไปคือ นิ่ง! นิ่งใส่เลย บางทีก็ยิ้มแห้งๆ เค้าคงเว๋ออ่ะ555 ผลสุดท้ายคือนกค่ะ=_=

แต่การแอบชอบของเราก็ยังคงดำเนินต่อไปตลอดระยะเวลา6ปีของการเรียนมัธยม ในขณะที่เค้าไปคบกับใครคนอื่น ครั้งนึงเค้าเคยมากุ๊กกิ๊กกับเพื่อนในกลุ่มเรา ตอนนั้นเราอึดอัดมากเพราะเราไม่ได้บอกความรู้สึกเรากับเพื่อนคนนั้น เราบอกแค่เพื่อนสนิทจริงๆของเราคนเดียว ทุกครั้งที่ทั้งสองคนเข้ามาเล่นเข้ามาแหย่กัน เราต้องทำเป็นแซวตามเพื่อนคนอื่นไป ต้องยิ้ม ต้องหัวเราะให้ทั้งที่ในใจอยากเดินออกไปให้พ้นๆจากตรงนั้น แต่สุดท้ายเค้าก็ไม่ได้คบกันเพราะเรื่องบางอย่าง(ไม่เกี่ยวกับเรา) ต้องขอบอกอย่างเห็นแก่ตัวเลยว่าโล่งอกค่ะ เพราะไม่งั้นเราคงได้ตีตัวออกจากกลุ่มในไม่ช้า เราไม่ได้อยากเสียเพื่อนหรือเห็นผู้ชายดีกว่า แต่ถ้าใครอยู่ในสถานะนั้นจะรู้ว่ามันโคตะระอึดอัดเลยค่ะ สุดท้ายเราได้เปิดอกคุยกับเพื่อนเรื่องนี้เพราะเพื่อนถามขึ้นมาว่า แกก็ชอบ...ใช่มั้ย?(สีหน้าเราคงหลุดจนเพื่อนสังเกตได้บ้างมั้งคะ555) เราเลือกที่จะบอกไปเพราะไม่อยากเก็บอีกแล้ว ซึ่งเพื่อนก็เข้าใจค่ะ ทุกวันนี้ก็ยังคบกันอยู่ เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวที่ถือว่าสนิทที่สุดตั้งแต่เกิดมา

กลับมาต่อ ก็นั่นแหละค่ะ เราได้แต่คอยมองเค้าคบคนนั้นเลิกคนนี้โดยที่ไม่ทำอะไรเลย ถามว่าเจ็บมั้ย แรกๆเจ็บมาก หลังๆเริ่มชิน555 แต่จะให้เข้าไปตอนนี้ก็ไม่กล้าแล้ว มันเหมือนเลยจุดนั้นมาแล้ว ก็อย่างว่านะคะ ความรู้สึกคนเรามันก็เปลี่ยนแปลงไปตามเวลา ยิ่งนานวันเข้ามันก็ยิ่งจาง แต่ก็ไม่ได้แปลว่ามันจะหายไป
บทสรุปคือ หลังเรียนจบก็แยกย้ายกันไปโดยที่เราก็ไม่ได้บอกความรู้สึกให้เค้ารู้ค่ะ (แต่ก็ยังแอบเข้าไปส่องเป็นครั้งคราว555)

เรื่องของเราก็มีแค่นี้ค่ะ(แค่นี้? นี่เรียกว่าแค่นี้!!?)
แล้วเพื่อนๆล่ะคะ แชร์ประสบการณ์น่ารักๆ(ปนเศร้า)กันให้ฟังหน่อย^^