คือผมกับเพื่อนคนนี้นะครับ สมมุติว่าชื่อ บี ก็เเล้วกันนะครับ ได้เช่าหอด้วยกันตอนเข้า ปี.หนึ่ง  เเรกๆผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าเพื่อนเขาเป็นคนยังไงเพราะเคยอยู่ห้องด้วยกันตอน ม.ต้น ไม่ได้สนิทอะไรกันมากอยู่เเล้ว พอ ม.ปลายก็เรียนคนละที่ เเต่พอขึ้นมหาลัย บี ก็ทักมาเรื่องหอผมก็ไม่มีเพื่อนอยู่ด้วยอยู่เเล้วก็เลยตกลงว่าเช่าหอด้วยกัน เป็นหอในมหาลัยเพราะราคาถูกกว่าหอนอกมากครับ เเต่ปัญหามันติดตรงที่ว่าผมเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงอยู่ เวลาตอนอยู่ห้องส่วนใหญ่ผมจะอ่านหนังสือนิยาย ดูซีรี่ย์ ดูหนัง มากกว่าไม่ค่อยได้พูดกับเมท
        หลังจากอยู่ได้เดือนกว่าๆ บี เขาทำห้องสกปรกมากครับ ผมก็ไม่ใช่คนสะอาดนะ เเต่ก็พยายามเก็บเพราะว่ามันเป็นห้องสองคน ไม่ใช่ของผมคนเดียว เวลาถอดเสื้อผ้าบ่อยครั้งเขาก็เอามากองไว้กลางห้อง ผมก็พยายามกวดห้องทุกวันเพราะฝุ่นมันเยอะ เเต่ฝั่งเขาเนี้ยผมไม่สามารเเยกได้เลยว่าอันไหนเสื้อผ้าอันไหนขยะ อันไหนหนังสือ คือมันปนกันมั่วไปหมด ผมก็ทนไม่ไหวเลยส่งเเชทไปหาเขาตอนนนั้นเป้นวันหยุดยาวเขากลับบ้าน เขาก็บอกว่าก็ดีเเล้วจะได้เข้าใจกัน  เขาก็เก็บของมันก็สะอาดขึ้นนะครับ เเต่ผมรู้สึกขัดใจตรงที่เขาเคยชอบพูดว่าผมกับเขามันเข้ากันไม่ได้อย่างนู้นอย่างนี้ เขาบอกว่าผมกดดันตัวเองเกินไป เพราะผมเขียนตารางชีวิตว่าเเต่ละวันต้องทำอะไรบ้าง เพราะผมเขียนว่าผมมีฝันอะไรบ้างติดไว้ตรงโต๊ะอ่านหนังสือ ผมนะก็พยายามมากเลยนะที่จะฟังคำของเขาในทางที่ดี เเต่ผมคงพยายามไม่พอครับ เพราะเวลาผมเห็นชีวิตที่ไร้ระบบการจัดการของเขาเเล้วผมก็รู้สึกเเย่ ที่ไร้ระบบการจัดการนี้ผมหมายถึง
              เวลาเข้ามาในห้อง ถอดเสื้อผ้าเหมือนโยนไปทั่ว เล่นคีย์บอร์ดเวลาผมอ่านหนังสือ หรือทำการบ้าน มันมีช่วงที่ผมเป้นไข้ไม่สบายผมบอกเขาว่าช่วยลดพัดลมหรือปิดพัดลมให้หน่อย ผมเป็นคนที่เป็นไข้เเล้วโดนพัดไม่ได้ต้องนอนไอทั้งคืนเเต่เขาก็ไม่ได้ทำ สุดท้ายผมต้องเป็นไข้ไปเป็นอาทิตย์สองอาทิตย์ ผมพยายามเกรงใจเขามาเลยครับ ผมจะพยายามไม่ทำเสียงดัง เเต่เขาเนี้ยเหมือนเวลามีปัญหากับคนอื่นก็ชอบมาลงที่ผม วันดีคืนดี เขาเปิดประตู้ห้องเข้ามา เอาโพตอิท เขียนว่า "นี้ อยู่กับผีหรืออยู่กับคน"เเล้วก็อะไรไม่รู้ผมจำไม่ได้เเล้วนะ มาทุบใส่โต๊ะที่ผมนั่งเล่นคอมอยู่  วันไหนรับน้องที่คณะอารมณ์เสียมาก็จะทำอะไรเสียงดังไปหมด เเล้วเวลาปกติเขากลับห้องช่วงตีสอง ตีสาม ซึ่งผมก็เพลียเหนื่อยกับการเรียนการทำกิจกรรมเหมือนกันเเต่ผมก็ไม่เคยเเสดงออกโดยการใช้อารมณ์เเบบนี้
         หลังจากที่เขาเก็บห้องสะอาดเเล้วเราก็คืนดีกันครับ เเต่พอเดือนๆต่อมาเขาก็ทำรกเเบบรกก็กว่าเดิม ถ้าเขาเอาเวลาเล่นโทรศัพท์ ซัก 5นาทีมาเก็บทุกวันฝั่งเขาก็จะเรียบร้อยข้าวของก็ไม่เกะกะผม ตอนนี้ก็มีปัญหานี้อีกรอบครับผมก็เลยโพสต์ลงเฟสระบายเเล้วเขาก็มาพูดกับผมเเต่ผมไม่ขอฟังอะไรเพราะผมบอกเขาไปสามรอบเเล้วครับเรื่องขอให้ช่วยเก็บห้อง
            ผมก็รู้ครับว่าผมเป็นคนไม่ยอมพูดตรงๆ เเต่ที่ผมไม่พูดตรงๆก็คือเกรงใจเเละอยากให้เขาลองสังเกตว่ามันรกขนาดไหน ผมไม่อยากย้ายออกเพราะค่าหอนอกมันเเพง เเต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะคุยกับเขายังไงให้เข้าใจ จริงๆมันก็ผิดที่ผมเองด้วยเเต่ก็รบกวนขอคำเเนะนำด้วยครับ
  #กระทู้เเรกครับผมจัดหน้าไม่เป็น ต้องขอโทษด้วยครับ