ผมมีเพื่อนผู้หญิงคนนึงที่สนิทกันมาตั้งแต่ประถม สนิทรู้ตับไตไส้พุงกันหมด ทันกันทุกเรื่อง ไลฟ์สไตล์เหมือนกัน
ชอบอะไรเหมือนๆกัน  แต่ความสัมพันธ์มันเริ่มจะแปลกๆ หรืออาจจะเป็นที่ผมที่รู้สึกไม่เหมือนเดิม และเหมือนเธอเองก็มีใจ
เราคุยกันแทบทุกเรื่องมีปัญหาอะไรก็ปรึกษาตลอด เรื่องเรียน ทำงาน เรื่องแฟน คบกับใครเลิกกับใครมีปัญหาอะไรก็บอกหมด
          

            ตอนเรียนมหาลัยผมกับเพื่อน เราเรียนคนละที่ครับคนละภูมิภาคเลย แต่ก็ยังหาโอกาสไปกินข้าวไปดูหนังด้วยกันอยู่บ่อยๆ
หลังๆมานี้เรียนจบแล้วบังเอิญที่ทำงานเราอยู่ใกล้ๆกัน  เราเลยไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น
เธอเป็นพวกว่างเมื่อไหร่สะพายเป้เที่ยวตลอด เราเลยได้ไปเที่ยวกันสองคนอยู่บ่อยๆ พอมีคนถามว่าไปกับใคร  
ผมรู้สึกพูดออกมายากมากเลยครับว่า "ไปกับเพื่อน" ผู้หญิงกับผู้ชายไปเที่ยวด้วยกันสองต่อสองบ่อยๆนี่เป็นเรื่องปกติไหมครับ?
เพื่อนๆคนอื่นของผมก็บอกว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนมันแปลกๆ

            ผมชอบเธอนะครับ ใจนึงก็อยากบอกกับเธอให้รู้แล้วรู้รอด ต่อให้เธอเองก็ชอบผม แต่ผมรู้สึกว่าเราไม่ควรคบกัน
กลัวว่าความสัมพันธ์ดีๆมันจะหายไป กลัวผมกับเธอจะไม่สนิทกันเหมือนเดิม ผมเสียดายความสัมพันธ์นี้จริงๆครับ

           ช่วงเรียนมหาลัยคือผมพยายามลองเปิดใจให้คนอื่นเข้ามา แต่เหมือนกับว่าผมทำเรื่องแย่ๆลงไป ผมเองก็มีแฟนแล้วนะครับ
คบกันมาปีกว่าๆแล้ว พอถึงตรงนี้หลายๆท่านก็อาจจะด่าผม ผมเองก็ไม่รู้ชีวิตตัวเองเหมือนกัน แฟนผม ผมคิดว่าผมก็รักเค้านะ
แต่พอกลับมาเจอเพื่อนอีกครั้ง ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงรู้สึกดีๆกับเพื่อนผมขึ้นเรื่อยๆ เวลามันชอบใครมันเลิกชอบยากนะครับ
ผมรู้สึกว่าเพื่อนผมเขาเข้าใจผมทุกอย่าง ทัศนคติความรู้สึกนึกคิดเขามันตรงกับผม ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าผมจะชอบเพื่อนตัวเองมากขึ้น
ผมรู้สึกผิดกับแฟนตัวเองมากเลยครับ แต่ผมก็หยุดชอบเพื่อนตัวเองไม่ได้ ผมกลัวว่าวันนึงผมจะชอบเขามากกว่าแฟนตัวเอง