ตอนนี้เราอายุ 37 หน้าที่การงาน และรายได้ดีในระดับหนึ่ง ซึ่งตั้งแต่เข้าเรียนมหาวิทยาลัย การไปเที่ยว ไป ตจว. ไม่ใช่เรื่องยากเย็นที่ไป เพราะพ่อกับแม่จะให้ไปตลอด  แต่พอโตขึ้นทำงาน เวลาไปเที่ยวไหนที การบอกพ่อแม่นั้นแสนยาก เพราะจะบ่นทุกครั้งที่บอกว่าจะไปเที่ยว ไม่ว่าจะเที่ยวในประเทศ ต่างประเทศ
หรือเพราะทุกวันนี้ เราเหมือนเสาหลักของครอบครัว พี่ๆแต่งงาน แยกย้ายไปมีครอบครัวหมด เหลือเราอยู่บ้านกับท่าน และหลานอีก 2 คน ซึ่งเงินเดือนที่ได้ เราก้อให้ท่านตลอดไม่เคยขาด ข้าวของเครื่องใช้ ค่ารักษาพยาบาลของพ่อแม่ เราก้อเป็นคนรับภาระทั้งสิ้น......แต่เวลาเราอยากจะไปพักผ่อน ไปเที่ยว แม่มักจะไม่ให้ไป หรือถ้าให้ก็จะบ่นไม่จบทุกครั้ง ซึ่งใน 1 ปี เราก้อไม่ได้เที่ยวอะไรมากมาย ในประเทศประมาณ 4-5 ครั้ง/ปี  ส่วน ตปท. จะประมาณ 1-2 ครั้ง/ปี (ในแถบเอเชีย) ซึ่งบางครั้งเราชวนท่านไป ก้อมักจะได้คำตอบว่า “ไม่ไป เก็บเงินไว้ดีกว่า” คือ เราก้อไม่ได้เที่ยวแบบเจ๊งไปข้างนึง แค่ต้องการชาร์จพลังชีวิตบ้างก้อเท่านั้น แต่แม่ก้อยังยืนยันว่า การไปเที่ยวของเราคือการผลาญเงิน