คือเรามีเรื่องกังวลใจเรื่องฟันเรานะค่ะ อาจจะยาวหน่อยนะคะ ขอเล่าตั้งแต่เริ่มแรกๆเลยนะคะคือปกติเราจะเคี้ยวข้าวทางซ้ายแต่ทีนี้ตอนนั้นน่าจะอยู่ม.5หรือม.6เรามีปัญหาฟันผุฟันกรามล่างซ้ายถ้านับจากซี่ข้างในออกมาก็ซี่ที่2มันผุมากเราไปกินแคปหมูมันแข็งมากฟันกรามเราแตกเลยไปหาหมอที่โรงพยาบาลหมอรักษาให้ไม่ได้เลยได้ถอนออกไปแต่ก็ไม่ได้ใส่ฟันปลอมเราก็เปลี่ยนมาเคี้ยวข้างทางขวาแทนจนเราขึ้นมหาลัยเราก็ไม่ได้ไปทำอะไรกับฟันเราเลยหน้าเราก็จะประมาณนี้ ที่นี้พอเราเรียนจบมีงานทำเราก็มีปัญหาฟันบนขวามันจะซ้อนๆกันแล้วปวดก็ไปหาหมอที่โรงพยาบาลอีกหมอเขาก็แนะนำให้ไปจัดฟัน เราก็เออมีงานมีเงินก็อยากฟันสวยอีกอย่างเรามีปัญหาฟันผุเยอะไปจัดฟันจะได้เจอหมอบ่อยให้หมอดูฟันเราให้ทุกเดือนคงจะดี ปี53ก็ไปจัดฟันที่คลินิกแห่งหนึ่งที่จังหวัดอุดรธานีหมอเขาก็ให้ไปถอนฟันคุดถอนฟันซี่ที่มันซ้อนกันออกเราก็ไปถอนก็ไปพบหมอตามนัดปี55หมอก็ให้ถอดอุปกรณ์จัดฟันออกคือเราก็สังเกตเห็นว่าฟันเรามันเบี้ยวๆเหยินๆตอนนั้นไม่รู้นะว่าฟันมันเบี้ยวหรือเพราะหน้าเราเบี้ยวเราก็ถามหมอว่าฟันเราทำไมมันดูเบี้ยวๆหมอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยดีกับเราว่ามันจัดได้แค่นี้คือเสียความรู้สึกมากคือเราเสียเงินเสียเวลามาจัดเพื่ออยากฟันสวยแต่ผลที่ได้กลับเป็นแบบนี้ ก็พิมพ์ฟันใส่รีเทนเนอร์ไปอันนี้คือรูปหลังจากถอดเหล็กจัดฟันออกวันแรกเลย หลังจาดถอดเหล็กจัดฟันออกเราไม่มีความมั่นใจในการยิ้มมากมีความรู้สึกเหมือนฟันมันเหยิน จนปี56 ทนไม่ไหวกับฟันเหยินในเมื่อคลินิกที่อุดรจัดให้เราเบี้ยวและเหยินตัดสินใจมาจัดฟันอีกครั้งที่คลินิกในจังหวัดสกลนครได้ยินว่าคลินิกนี้ดีก็เข้าไปเล่าถึงความไม่สบายใจและปัญหาจากการจัดฟันครั้งแรกให้หมอฟังหมอว่าเราทุกข์ใจมากๆกับการจัดฟันครั้งแรกก็รับฟังและตรวจฟันเราแล้วช่วงนั้นฟันซี่บนเรามันผุต้องรักษารากฟันเราก็รักษากับคลินิกแห่งนี้เสร็จหมอก็ติดอุปกรณืจัดฟันให้เราก็มาหาหมอตามนัดแต่ก็มีช่วงนึงที่เราท้องเรามานอนรอให้หมอเปลี่ยนยางให้ไม่ได้เพราะเราหายใจไม่ออกเลยพักไปช่วงหนึ่งจนคลอดก็มาตามนัดปกติก็มาพบหมอเรื่อยๆจนถึงเวลาถอดอุปกรณ์จัดฟันอีกแล้วเราก็ยังเห็นว่ามันเบี้ยวและเหยินเหมือนเดิม ความรู้สึกเราคือเราผิดหวังกับครั้งแรกแล้วเรามาที่นี่เพื่อหวังให้เขาแก้ไขให้เราได้เราก็บอกหมอไม่แน่ใจว่าใช่หมอมั้ยเป็นผู้หญิงเรานอนลงเขาก็บอกว่าจะถอดอุปรกณ์จัดฟันแล้วนะเราก็ว่าคุณหมอคะคือว่าทำไมมันดูเบี้ยวๆเหยินๆผู้หญิงคนนั้นก็บอกว่าฟันเรานะทางขวามันเยอะกว่าทางซ้ายมันก็เลยมาทางขวาเยอะแต่ก็เวลายิ้มหรือพูดก็ดูไม่น่าเกลียดอะไร เราก็ว่าคุณหมอพอจะแก้ไขให้ได้มั้ยคือมันเบี้ยวเวลายิ้มแล้วเราไม่มันใจมันไม่สวย ทีนี้หมอผู้ชายก็มาหมอผู้ชายคนนั้นก็ให้คนผู้หญิงเอากระจกมาให้เราส่อง ไหนส่องดูสิ(ย้ำสองสามรอบ)หน้าเรานะเบี้ยวฟันมันก็ดูเบี้ยวสิคือเราตอนนั้นหูอื้อไปหมดไม่รู้ว่าหมอพูดอะไรบ้างแต่เราก็พูดไปว่าคือถ้าแก้ไขไม่ได้ก็เป็นไรค่ะพูดแบบนอบน้อมสุภาพสุดๆคือตั้งแต่พูดมาเริ่มแรกคือเราพูดด้วยน้ำเสียงแบบขอร้อง เกรงใจ ปรึกษา สุภาพมากๆ แต่หมอก็ตอบเรามาแบบน้ำเสียงไม่พอใจหรือโมโหว่าก็หน้าเธอเบี้ยวจะให้แก้ไขที่ฟันได้ยังไงทั้งพูดทั้งเดินไปหาคนไข้คนอื่นคือเราแบบเสียความรู้สึก อึ้งมากด้วยความที่ตอนนั้นคือผิดหวังกับฟันตัวเองมากๆเสียใจแล้วมาได้ฟังหมอมาพูดแบบนี้ให้แล้วคือจะร้องไห้ถ้าจะอธิบายดีๆเหมือนผู้หญิงก็พอทำใจถึงจะรู้ว่าหลังจากนั้นไปคือต้องรับสภาพฟันตัวเองต้องขาดความมั่นใจในการยิ้มการพูดแค่ไหนเหมือนถูกซ้ำเติมอีกความรู้สึกคือเรามีความหวังวา่เขาจะแก้ไขให้เราได้ตอนที่เรามาปรึกษาก็ไม่ได้ให้ความเห็นอะไรกับเราถ้าจะบอกว่าทำให้ไม่ได้เราคงไม่มาจัดใหม่ครั้งที่2ให้เสียเงินเสียเวลาสู้เอาเงินมาเป็นค่านมลูกดีกว่า นี่คือรูปหลังจากถอดเหล็กจัดฟันออกได้1วันขอโทษด้วยนะคะกล้องสดขอให้โฟกัสที่ฟันและรูปหน้านะคะ ตอนทำหน้าตรงปกติหน้าดูเบี้ยวๆตอนยิ้มด้านซ้าย ด้านขวาหน้าตรงฟันข้างใน ตอนนี้ไม่สบายใจมากๆค่ะคือตอนแรกๆรูปหน้ามันดูไม่ได้เบี้ยวอะไรมากแต่หลังการจัดฟันครั้งที่2หน้ามันดูเบี้ยวแล้วฟันก็เบี้ยวดูเหยินๆขาดความมั่นใจมากๆค่ะกับอาชีพที่ต้องได้พบปะผู้คนเยอะด้วยนิสัยเราคือชอบพูดชอบคุยชอบยิ้มชอบหัวเราะแต่ตอนนี้คือไม่มีความมั่นใจที่จะอ้าปากพูดเลยแต่ด้วยสถานการณ์และอาชีพต้องได้พูดได้คุยเครียดเลยค่ะ ใครมีคำแนะนำดีๆรบกวนด้วยนะคะ ยาวหน่อยหวังว่าคงอ่านจบและเข้าใจที่เล่าไปนะคะอาจจะเรียบเรียงได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่