สวัสดีค่ะ เราเรียนสถาปัตย์ปี  2 มหาลัยแห่งนึง ขอออกตัวเลยค่ะ การเรียนเราปานกลาง ไม่ได้แย่ขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้ดี
เราโอเคกับวิชาสตูดิโอ(วิชาเอก) แต่ไม่โอเคกับตัววิชาอื่นมาก
งานเยอะ สตูดิโอก็งานเยอะ แต่เราโอเครับได้และมี passion กับมัน แต่วิชาอื่นไม่โอเคค่ะ ทั้งตัววิชาโครงสร้าง ประวัติศาสตร์ รวมถึงวิชาคณะนอกต่างๆ เป็นตัวที่ฉุดเกรดมากๆ ทั้งๆที่เราพยายามแล้ว ตารางเวลาทับกันหมด เวลานอนไม่แทบไม่มี ไม่ใช่ว่าไม่แบ่งเวลานะคะ แต่มันหนักจริงๆ งานที่ต้องปฏิบัติก็ต้องทำไม ไม่ว่าจะเป็นการคิดแบบ ออกแบบมันต้องใช้เวลามากๆ ทั้งต้องอ่านหนังสือรับมือกับตัวนอกอีก แค่ตัวสตูอิโอต้องทำยันตีสองตีสาม ไหนจะต้องตื่นไปเรียนยันเย็น กลับมาก็ต้องทำงานอีก พอจะอ่านหนังสือมันก็เหนื่อยซะแล้ว ร่างกายย่ำแย่ จิตใจยิ่งโคตรย่ำแย่

เรื่องเรียนเราเหนื่อย เราโอเค มันเป็นสิ่งที่เรารับได้เพราะเลือกเอง แต่ไม่โอเคกับครอบครัว ที่กดดันเรา อยากให้เราได้เกรดเยอะๆทั้งๆที่เราเหนื่อยมากๆ เราพยายามทุ่มกับมัน แต่ผลออกมันก็ยังไม่ที่ยอมรับ ตอนเวลาเหนื่อยๆเราต้องการคำให้กำลังใจ เขาไม่เคยถามว่าเราเหนื่อยมั้ย ' มีแต่ว่าได้เกรดเท่าไหร่ คะแนนมิดเทอมวิชานี้ได้เท่าไหร่ ทำไมน้อยจัง ควรได้มากกว่านี้นะ เกรดออกเมื่อไหร่ บลาๆ ' พอเราไม่ได้อย่างที่หวัง เขาก็แสดงออกที่ผิดหวังกับเรามาก เรากดดัน เราท้อ เรามองเพื่อนคนอื่นที่เรียนๆเล่นๆ ผ่านบ้างไม่ผ่านบ้าง ดรอปบ้าง ครอบครัวไม่กดดัน เขามีความสุขมาก แต่หันกลับมามองตัวเอง ต้องพยายามแค่ไหนถึงจะพอใจ คำพูด-ดันต่างๆนานา บางทีมันทำให้เราไม่อยากอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ เราจะผ่านมันไปได้ยังไง