ความรู้สึกแรกหลังดูจัสติสลีกจบคือ "มันสนุก" ครับ จังหวะหนังรวดเร็ว ,เนื้อหาเข้าใจง่าย ,ตัวละครฮีโร่หลายคน-ความสามารถหลากหลาย-บุคลิกแต่ละคนโดดเด่นพอควร ทำให้หนังมีสีสัน
ปฏิสัมพันธ์ระหว่างสมาชิกในทีมก็ดี ,มีการเล่นมุกตลกรับ-ส่งกันอย่างไม่ล้นเกินจนถึงกับน่ารำคาญ (ส่วนตัวชอบเวลาแบทแมนเล่นมุกอวดความรวยที่สุด น่าหมั่นไส้ดี )



แต่พอผ่านไปสักพักแล้วพิจารณาย้อนหลังสักหน่อย ดันพบว่านี่เป็นภาพยนตร์ที่ มีปัญหาในตัว เยอะจนน่าผิดหวังทีเดียว
หากคิดว่าแท้จริงตัวหนังควรออกมาเป็นแบบไหน





1) คิวบู๊ไม่สะใจ ฉากต่อสู้ของจัสติสลีกจัดว่าเยอะถ้าเทียบกับหนังฮีโร่ดีซีเรื่องก่อนหน้า ทว่าความรู้สึกดุดัน-พริ้วไหว-ทรงพลังกลับด้อยลง ขนาดไคลแม็กซ์สู้กองทัพพาราเดมอนส์ของจัสติสลีก
ยังรู้สึกว่าเจ๋งสู้วันเดอร์วูแมนตีฝ่าเขตสนามเพลาะ No man's land


หรือแบทแมนสู้ลูกน้องลูเธอร์ช่วยแม่ซุปฯในโกดังไม่ได้ด้วยซ้ำ



2) งานสร้างไม่ดี  คุณภาพฉากหลังบางฉาก คุณภาพงานเทคนิคพิเศษหลายฉาก หยั่งกะพวกซีรีส์(ที่ทุนสร้างน้อยกว่ามาก) ถ้าหนังฮีโร่เดี่ยวพอทำเนา แต่นี่มัน หนังรวมพลฮีโร่ นะพี่น้อง !!! เหมือนเอางานไม่เสร็จดีมาให้ดูทันเวลาเฉย ๆซะงั้น.....

3) ความเร่งรีบในการเล่าเรื่อง หนังตัดต่อแบบรวดเร็วฉับไว ถามว่าดูรู้เรื่องมั้ย? รู้ครับ เนื้อหาหนังก็ไม่ได้ซับซ้อน
ไม่ได้ทำให้มีปัญหาหนักหนาหรอก ทว่าบทสนทนาบางส่วนมันควรใช้เวลาบอกเล่าให้ละเอียดหรือช้าลงบ้าง ,ฉากต่อสู้บางครั้งดูโดด ๆ ยิ่งไคลแมกซ์ท้าย ๆนี่อารมณ์โดดหลายจังหวะ
ทั้งสองอย่างหากปล่อยให้ซึมซับความรู้สึกมั่งมันจะสร้างอารมณ์ร่วมดีกว่านี้เยอะ

4) ประเด็นสอดแทรกขาดความทรงพลัง เคยคิดอยู่ว่าเนื้อหาปูทางของหนังเรื่องก่อนหน้าจัสติสลีกค่อนข้างสมบูรณ์แล้ว เพราะรีบเร่งเล่าช่วง BvS กับ Suicide Squad จนคนดูหน้าใหม่คงพากันมึนมาพอแล้ว ซึ่งพอดูแล้วรู้สึกว่าจริง ตัวหนังจัสติสลีกไม่จำเป็นต้องยัดเยียดเนื้อหาอะไร แค่เล่าเรื่องฮีโร่รวมตัวกู้โลกกับคืนชีพซุปฯก็เหลือที่ให้เล่าประเด็นสอดแทรกสบาย ๆ ถ้าหนังยาวกว่านี้ ตัวหนังที่ออกมาเล่าประเด็นปัญหาส่วนตัวของ
ซุปฯ-แบท-วันเดอร์วูแมนแบบเอาให้ครบ ๆ
ไหนจะเล่าประเด็นเรื่องสภาพโลกหลังซุปฯตายตอนต้นเรื่อง ,เรื่องความหวาดกลัวต่อพระเจ้า (บิ๊วอารมณ์ตอนสเตพเพ่นวูล์ฟบุกเมิองให้เห็นความกลัวของคนธรรมดาชัดเจนกว่านี้หน่อย-นิดนึงก็ยังดี) น้อยไปซึ่งดูแล้วน่าจะเสริมเพิ่มได้อีกเล็กน้อย


ทั้งหมดแสดงปัญหาด้านเบื้องหลังงานสร้าง-งานบริหารของภาพยนตร์ชัดเจน  ตอนนี้ผมกล้าฟันธงแล้วว่า
จักรวาลภาพยนตร์ดีซี  มีปัญหาเรื้อรังมาตลอดเพราะ "วอเนอร์" ค่ายหนังต้นสังกัดครับ
ข้อสังเกตคือ กำหนดฉายจัสติสลีคที่ดูพยายามให้ทันออกก่อนและไม่ชนกับอเวนเจอร์ส อินฟินิตี้วอร์ จนจำนวนหนังปูทางเทียบกับเนื้อหา+ตัวละครน้อยเกิน
ถัดมาก็พยายามดันหนังรวมตัวละครออกมาติดกันแทนที่จะเลื่อนออกไป (BvS รวมฮีโร่กับ Suicide Squad รวมตัวร้าย)
พอเกิดปัญหาส่วนตัวจนครอบครัวสไนเดอร์ออกจากการดูแลโครงการหนัง ดันหวังใช้สไตล์ของจอส วีดอนผู้ประสบความสำเร็จ
จากอเวนเจอร์สมาก่อน โดยไม่ยอมเลื่อนเวลาฉาย ให้งานสร้างเสร็จเรียบร้อย แถมยังกำหนดไว้ว่าห้ามยาวเกิน 2 ชั่วโมงซึ่งมองออกชัด ๆว่าหวังปั๊มรอบฉายให้เยอะ ๆอีก.....

ปัญหาของหนังไม่ได้อยู่ที่การละเลยเรื่องราวซับซ้อน ,แฝงปรัชญา หรือมีโทนสว่างสดใส.....

ที่แย่จริง ๆคือ -> จัสติสลีกกลายเป็น "งานหยาบ ,เร่งทำ ,โดนหั่นให้สั้นจนมีปัญหา"
และสะท้อนให้เห็นแบบแจ่มชัดผ่านผลลัพธ์ด้านลบทั้งคำวิจารณ์+รายได้ในสหรัฐฯ  
คือการแสดงออกว่าทั้งคนดูกับนักวิจารณ์ไม่พอใจ การเน้นการตลาดมากกว่าคุณภาพหนัง

มันเป็นความผิดของวอเนอร์ !

สำหรับผม จัสติสลีคในแบบที่มันควรจะเป็นคือการกำกับของแซ็ค สไนเดอร์ที่ปรับปรุงตัวด้วยการเล่าเรื่องในโทนสดใส ,เข้าใจง่ายขึ้น เสริมด้วยบทฉบับปรับปรุงของวีดอน เพิ่มความลงตัวในการกระจายบทและเรื่องราวของตัวละคร

แม้สไนเดอร์ถอนตัว ,วีดอนคุมแทนก็ยังใกล้เคียง จัสติสลีกยังออกมาสนุกอย่างที่ผมกล่าวตอนแรก แต่งานสร้าง+การเล่าเรื่องสร้างอารมณ์ร่วมไปไม่ถึงฝั่งฝัน



เชื่อว่าการปล่อยให้หนังเลื่อนฉาย-ไม่ต้องกลัวสู้หนังรวมพลมาร์เวลไม่ได้ (ทำให้หนังออกมาดีในแบบตัวเองสิ !!!) + อย่าหั่นหนังสั้นไปก็แก้ได้แล้ว

ที่จริงผมว่าวอเนอร์หลังจากนี้เพียงปล่อยให้ จักรวาลภาพยนตร์ดีซี  มีโอกาสสร้างเนื้อหา ,เดินเรื่องราวตามจังหวะของตนก็พอ เพราะได้บุคลากรเก่งกาจหลายคนและหลายด้านพอแล้ว คือ
- ครอบครัวสไนเดอร์คุมงานสร้าง กับคิวบู๊
- เจฟฟ์ จอห์นคุมทิศทางโดยรวม
- จอส วีดอนคุมบท ,ด้านการเล่าเรื่อง


ได้แต่หวังว่าผลลัพธ์เชิงลบของจัสติสลีค คราวนี้จะทำให้วอเนอร์ตาสว่างในเร็ววัน เพื่ออนาคตของจักรวาลภาพยนตร์ดีซี .....



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สมัยก่อนเวลาผมจะอ่านบทความหรือข้อมูลข่าวสารบันเทิงต่างประเทศต้องไปตามซื้อนิตยสารบนแผงหนังสือเป็นหลัก รองลงมาคือบทความตามกระทู้เกี่ยวกับหนังต่าง ๆในเว็บไซต์พันทิพซึ่งหลายครั้งเนื้อหาบทความดีเทียบเท่าหรือมากกว่าบทความตามนิตยสารที่วางแผงขายกันเสียอีก

จนกระทั่งมาถึงยุคอินเตอร์เน็ตที่ข่าวสารบทความบันเทิงต่างประเทศหาอ่านได้ง่ายขึ้น  การซื้อนิตยสาร (ที่มักออกรายเดือนหรือรายปักษ์)  เริ่มไม่ทันกับความรวดเร็วทันใจแบบวันต่อวันของอินเตอร์เน็ต และอีกหลาย ๆข้อเสียเปรียบจึงเข้าสู่ยุคถดถอยของนิตยสาร  ส่วนการตามอ่านบทความในพันทิพนั้น หลังจากเข้าสู่ช่วงเปิดกว้างให้ใคร ๆก็ตั้งกระทู้สร้างบทความแสดงความเห็นของตัวเองได้ ผมพบว่าแม้มันจะคึกคักขึ้น แต่กลับหาบทความถูกใจยากขึ้น เพราะกระทู้เกิดใหม่ตลอดเวลา

ด้วยความที่หาอะไรตรงใจอ่านยาก ผมเลยเริ่มเขียนบทความเกี่ยวกับหนังตามใจชอบออกมาเรื่อย ๆและได้รับเสียงตอบรับในทางที่ดีมาบ้าง  
จึงเริ่มเขียนบล็อกรวบรวมบทความทั้งเก่าและใหม่ของตัวเอง https://filmaneo.blogspot.com/
รวมถึงเปิดเพจเฟสบุ๊ค https://www.facebook.com/Filmaneo/
เพื่อเป็นช่องทางให้คนติดตามการอัพเดตงานของผมครับ