เริ่มจากผช.คนเป็นคนที่มาชอบเรา เค้าเจอเราที่ฟิตเนส  ผช.คนนี้ไม่เคยมีแฟนมา5ปี
หลังจากที่ได้มาเจอเรา เค้าบอกกับความรู้สึกตัวเองว่า เค้าชอบเรา เราคือรักแรกพบ ใน5ปีที่ผ่านที่ไม่เคยมีใคร
เค้าพยายามหาเฟสเราจากยิมที่เราเช็คอินจนเค้าเจอเฟสเรา ผช.คนนี้แอดเฟสเรามา แต่เราไม่ได้รับ เพราะเราไม่ค่อยรับคนที่ไม่รู้จัก
พอมาซักระยะนึง เรื่องบัญเอิญมันมีตรงที่ว่า เรารู้จักกับเพื่อนที่ยิมคนนึง แล้วเค้าดันเป็นเพื่อนกับผช.ที่มาชอบเรา
เพื่อนเราคนนี้ชอบมาเม้นต์ตรงคอมเม้นต์เฟสบุ๊ค แซวเล่นกัน  คงอาจเป็นเพราะผช.คนนี้เห็นเราเม้นต์คุยกับเพื่อน
ผช.คนนี้เลยมาเม้นต์คอมเม้นต์เพื่ออยากให้เราเห็น ซึ่งเราก็เห็นว่านางเป็นเพื่อนกัน ซักพักนางก็แอดเฟสเรามาอีกรอบ
เราเลยรับเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา ก็ไม่ได้คิดอะไร
หลังจากนั้น ผช.ก็ทักแชทนี่มา พยายามคุย พยายามทักทาย ทำทุกอย่าง เพื่อที่จะอยากคุยกับเรา
จากตอนแรกที่เราไม่ได้อะไร ความรู้สึกเราก็ค่อยๆเปิดมากขึ้น เพราะผช.คนนี้นิสัยน่ารัก ตามใจเราทุกอย่าง เราว่าแรงๆก็ไม่โกด
ความรู้สึกมันค่อยๆเพิ่มขึ้นทุกๆวัน ผช.คนนี้สารภาพว่า ชอบเราตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ พยายามหาเฟสเรา จนเจอ
หลังจากที่เราได้คุยกัน ผช.คนนี้บอกรัก บอกคิดถึง ห่วงใยเราทุกอย่าง แต่เราเองมีปมในเรื่องของความรัก เราผิดหวังจากความรักมาเยอะมาก
เราคาดหวังว่าถ้าเราจะมีความรักอีกที เราอยากเจอคนที่ซื่อสัตย์และจริงใจกับเรา มีเวลาให้เรา ทดแทนในสิ่งที่เราไม่เคยได้รับจากคนก่อนๆที่ผ่านมา
จนวันนึงเรารู้สึกว่าเราเปิดใจกับผช.คนนี้มากขึ้น ยอมให้เค้าเข้ามาคุยด้วย ทักมาก็ตอบ ที่ผิดกับตอนแรกที่ถามคำตอบคำ
จากพิมพ์ก็กลายเป็นโทร ผช.คนนี้ดูจริงใจและสม่ำเสมอ แต่ด้วยที่เราทำงาน เค้ายังเรียน(เรียนครู) เราจบแล้ว แต่อายุเราเท่ากัน
เวลามันดูตรงกันไปหมด เราทำงาน เค้าต้องสอนหนังสือ เป็นครูฝึกสอน เย็นมาเรามีกิจกรรมที่เหมือนกัน คือ การไปฟิตเนส ออกกำลังกาย
กว่าจะได้คุยกัน ก็หลังจากที่ฟิตเนสเสร็จก็ประมาณ5ทุ่ม-เที่ยงคืน แต่ต่อให้จะดึกแค่ไหน เราก็รอเค้าทุกครั้ง เพราะอยากคุยด้วย
บางทีก็ทำให้เราทะเลาะกันเวลา เราเป็นคนที่ชอบนอยด์ ชอบงอล แต่เค้าก็เป็นฝ่ายที่ง้อเราเสมอ ส่วนมากจะทะเลาะกันเรื่องที่เราไม่เข้าใจเค้า
เราเป็นคนที่ปากแข็ง ทำตัวเหมือนแข็งแรง แต่ในใจเราไม่ใช่แบบนั้น ถึงตอนนี้เรารู้สึกดีกับผช.คนนี้ไปแล้ว
การเจอกันในครั้งที่2 คือวันลอยกระทงที่ผ่านมา เราอยู่เชียงใหม่ แต่งานเราอยู่แถวสันทราย-แม่โจ้  ผช.คนนี้อยู่ในเมือง
เราก็นัดกันว่าจะไปลอยกระทงด้วยกัน เราก็ไปเจอกัน ไปลอยกระทงด้วยกัน ไปนั่งกินข้าว ถ่ายรูปด้วยกัน พอลอยเสร็จก็แยกย้ายกันกลับ
เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ ทะเลาะกันในเรื่องที่ผช.มองในเรื่องไร้สาระ เราอยากให้เค้ามีเวลาให้เราบ้าง อยากให้เค้าเอ่ยปากว่าอยากเจอเราบ้าง
เราอยู่จังหวัดเดียวกัน แต่เหมือนเราอยู่คนละซีกโลก บางที่เราก็นึกสงสัยว่า เค้าไม่อยากเจอเราบ้างหรอ วันอาทิตย์ก็ได้ ที่ว่าง
เราก็ทำได้แต่คิดในใจ น้อยใจอะไรก็เงียบ ไม่พูด จนมาถึงจุดที่เค้าเอือมกับเรา เค้าเปลี่ยนจากคนที่เคยตามใจเรา เคยแคร์เรา เราหายไป เค้าก็ยอมง้อเรา
แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งก่อน เรานอยด์ในเรื่องเดิมๆ ครั้งนี้เค้ากลับตัดใจจากเรา เค้าบอกเค้าไม่ดีพอที่จะทำให้เรามีความสุข
ขอโทษเรา ที่ทำตามสัญญาที่เค้าเคยให้เราไม่ได้ ว่าเราเป็นคนสุดท้ายที่เค้าจะรัก เค้าบอกให้เราดูแลตัวเองดีๆ ให้เราจากกันด้วยดี
เราอึ้งและช็อคอยู่พอสมควร ไม่คิดว่าเค้าจะทิ้งเราไป เพราะเรามั่นใจว่ายังไงเค้าก็ไม่ไปจากเรา แต่ต่อให้เค้าพูดแบบนี้ใส่เรา
เราก็ปากแข็งอยู่ดี ไล่ให้เค้าไป แต่ในใจเราอยากบอกเค้าว่า อย่าทิ้งเราไป ไหนละคำสัญญา เราได้แต่พูดในใจ แล้วเราต้องมานั่งเสียใจเอง
ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด จากคนที่เคยเข้าหาเรา ทักเรา ถามหาเรา เค้าหายไป ตัดไปแบบไม่มีเยื้อใยอะไรเลย
เราตัดสินใจ ลบเฟส ลบไอจี บล็อคไลน์ เพื่อประชด สุดท้ายเราเองนั่นแหละที่ทำไม่ได้ ต้องมานั่งปลดบล็อคและเข้าไปส่องเค้าทุกวัน
โพสสเตตัส ให้เค้าผ่านมาเห็นว่าเรารู้สึกยังไง ซึ่งผช.คนนี้รับรู้ และตั้งสเตตัสถึงเรา ผ่านไลน์ คือมีไลน์กันแต่ไม่ได้แชทข้อความคุยกัน
บอกความรู้สึกกันผ่านสเตตัส ประชดเราบ้าง คิดถึงเราบ้าง ต่างคนต่างโพสหากัน ต่างคนต่างไม่คุยกัน จนเราตัดสินใจทักไป
เพราะเราอึดอัด (เดี๋ยวมาต่อนะ)