เรื่องมีอยู่ว่าบ้านเราช่วงนั้นต้องขนของ ย้ายบ้าน ทาสีบ้านใหม่ เลยต้องไปนอนบ้านเพื่อน ผช.คนนึงที่เราไว้ใจมากๆเพราะรู้จักกันมาตั้งแต่ยังเด็ก พ่อแม่ก็สนิทกัน แต่มันย้ายไป usa ตอนประถมทำให้เราเหินห่างกันไปเล็กน้อย เราจึงต้องไปขอนอนบ้านเขาแต่เขาบอกว่าเขาเป็น ผช.นะจะให้ผญ.มานอนด้วยคนอื่นจะหาว่าเราไม่ดี แต่เราก็ยืนยันว่าจะนอนด้วยซึ่งเราไม่มีที่ไปแล้ว เพื่อ ผญ.คนอื่นก็มีแฟนไปนอนกับเเฟนกันหมด มันให้เรานอนเตียงส่วนมันจะนอนโซฟาตรงห้องนั่งเล่น พอถึงตอนดึกเรานอนตามปกติ อยู่ๆก็มีเสียงเคาะประตู เราเลยบอกว่ามีไร มันบอกให้เราเปิด พอเราเปิดเห็นมันเมามากๆ สงสัยจะกินเหล้า เพราะที่บ้านมันมีตู้โชว์เหล้าเยอะมากมาย เราโดนมันผลักลงเตียง เราถีบมันออกไป (เราเป็นผญ.สู้คน แรงเยอะมาตั้งแต่เด็ก)ตอนเราถีบเราแอบสงสารมันมาก เพราะหัวมันไปชนประตู เราเลยรีบวิ่งจะออกจากห้องไปที่ไหนก็ได้ไกลๆ มันฉุดเราแล้วผลักลงเตียงนอนทับตัวเราให้เราขยับไม่ได้ เราเลยคิดแล้วว่าครั้งนี้สู้ไม่ได้แน่ๆ เราร้องไห้ออกมาดังมากๆน้ำตาไหลพรากๆ เหมือนกับมันยังมีสติอยู่แล้วอยู่ดีๆมันก็ร้องไห้ออกมาแล้วก็บอกว่าขอโทษนะ เราสองคนกอดกัน เราขอบคุณมันที่มันไม่ทำไรเรา เราให้อภัยมันเพราะเราผิดเองที่มานอนบ้านมัน มันบอกว่ามันชอบเรามาตั้งนานแล้ว แต่จีบทีไรเราก็ไม่เคยสน  จนวันรุ่งขึ้นเรากับมันมองหน้ากันแทบไม่ติดเราเลยตัดสินใจบอกมันไปว่า "คบกันเถอะ" เราไม่รู้เหมืนกันว่าอะไรทำให้เราพูดไปแบบนั้นได้ จนถึงทุกวันนี้มันกับเราคบกันมา ให้เกียรติเรา ขอมีไรด้วย(แต่เราปฎิเสธ)ก็ไม่เคยขืนใจแล้ว เทคแคร์เราดี จนเรารู้สึกว่าคนนี้แหละที่ทำให้เรามีความสุข ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนถึงบรรทัดนี้