เมื่อเจ้านายจ้องจับผิดในการทำงานของเรา ไม่ว่าจะทำอะไรตรงไหนก็ผิดหูผิดตา ขัดจิตขัดใจเจ้านายไปทุกเรื่อง พลาดมาก็ด่าแบบจัดเต็ม ด่าแบบไม่มีที่ยืน ก็ไม่รู้ว่าเขาน่าจะไม่พอใจอะไร เราคิดเเค่ว่าพอเขาได้ลูกน้องคนใหม่ เราเลยไม่มีตัวตน เราก็มีน้อยใจนะได้เเต่นิ่งๆเงียบๆ ในเวลาตอนนี้เขาพยายามหาเรื่องด่า ไม่ว่าเราจะทำอะไรตรงไหนก็ผิดไปหมด เราเหนื่อย เราท้อเเท้ เราสงสารตัวเอง ต่อให้เราพยามยามทำดีเเค่ไหน ในสายตาเจ้านายเราดูแย่มากมาย ไม่คิดเลยว่าเจ้านายคนที่เราเสียสละเวลาในชีวิตที่นานๆความสูขกับครอบครัวกับเพื่อนในวันหยุดเทศกาลทุกเทศกาลในทุกปี เราให้ความสำคัญกับงานมากกว่าครอบครัวมากกว่าเพื่อนเราทุ่มเทร่างกายเเละทุกๆอย่างให้กับงาน เเต่ดูสิ่งที่เจ้านายให้กับเรา ในตอนนนี้ ไม่ต่างกับคนโง่ๆคนหนึ่งๆ ที่โง่ทำงานทุ่มเทให้เขา อยากจะสมน้ำหน้าตัวเอง ชีวิตจริงยิ่งกว่าละครน้ำเน่า