เรื่องมีอยู่ว่า เราทำงานเป้นที่ปรึกษาทางการเงิน วันหนึ่งเพื่อนของแฟนก้ให้เรารีไฟแนนท์บ้านให้ และเราก็ทำได้ ทางเราก็ได้ค่าที่ปรึกษา 3% แต่การทำงานของเราจะเปินบริษัทฯ และตอนดิวกันเราก็ให้เบอร์เจ้าหน้าที่สินเชื่อติดต่อกันด้วย(เห็นว่าเป็นเพื่อนกันกับแฟน) เมื่อไม่นานเพื่อนแฟนก็ส่งลูกค้าเข้าธนาคารเองโดยไม่ได้แจ้งแฟนหรือเราเลยทั้งๆที่เพื่อนคนนี้เขาสนิทกันกับแฟนเรามากจนกระทั่งเจ้าหน้าที่สินเชื่อโทรมาแจ้งว่าเพื่อนของแฟนเราส่งลูกค้ามาเขาได้เเจ้งแฟนหรือเเจ้งเราหรือเปล่า...ทางแฟนกับเราก็อึ้งเพราะเขาไม่ได้แจ้งเลย เขาต้องการที่ส่งธนาคารเองเพื่อรับค่าแนะนำ แต่บังเอิญเขาดันไปส่งกับสินเชื่อที่เรามี conection อยู่ ธนาคารก้เลยบอกว่าให้แฟนเราโทรไปถามเพื่อนสิเขาทำแบบนี้ได้อย่างไรเพราะสินเชื่อคนนี้คือเขารับงานผ่านบริษัทเรา เราก็รอเวลาแฟนโทรไป เราก็ถามแฟนว่าโทรหาเพื่อนหรือยัง เเฟนก็เงียบสไตล์แบบไม่อยากให้มีเรื่อง เราก็เลยบอกว่างั้นเราโทรนะ และบอกแฟนว่า เพื่อนคุณจะมาทำแบบนี้ไม่ได้จะส่งลูกค้าหรืออยากทำเหมือนเราทำไมไม่บอกเรานี่ถ้าธนาคารไม่โทรมาถามหรือมาบอกเราคงโง่ไปอีกนาน ทั้งๆที่แฟนกับเพื่อนเขาสนิทกันมาก กินเหล้าด้วยกัน ช่วยเหลือกันมาโดยตลอด แบบนี้เขาเรียกหักหลังกันมั้ยคะ ทางเราก้คุยกับแฟนว่าเพื่อนพี่จะทำแบบนี้ไม่ได้ ถ้าทำแบบนี้เท่ากับหักหลังเรา เราเปิดบริษัทฯนะจะให้คนอื่นมาเหยียบเราได้ไงแถมไม่ใช่คนไกลที่ไหนแต่เป้นเพื่อนแฟน..นั่นแหละทำให้เรากับแฟนเราทะเลาะกันเพราะเราไปต่อว่าเพื่อนเขาทำแบบนี้ได้ไงมันเกี่ยวกับธุรกิจเรานะ ถ้าจะส่งลูกค้าทำไมไม่บอกแฟนเราก่อน หรือจะเอาค่าแนะนำเท่าไหร่ก์ว่ามา แต่ดันส่งแบ้งเลย เพราะธนาคารคนรับงานจากบริษัทเราเท่านั้น...แฟนก้เหมือนโกรธแทนเพื่อนที่ได้ยินเราต่อว่า และเราก็ต่อว่าอีกคุณมาหักหลังเราทำไม ทำไมคุณไม่บอกแฟนเราทั้งๆที่คุณสนิทกัน คุณเป้นเพื่อนกินใช่มั้ย หลอกกินใช่มั้ย...แฟนได้ยินก็ด่าเราตามคำถามที่เราตั้งคำถามขึ้นมา..ถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับคุรคุณจะคิดยังไงเพราะบริษัทนี้เราเป้นคนก่อตั้งขึ้นมา เหตุเกิดได้ 3 วันแล้ว ตอนนี้เราก้ทำงานอยู่ที่บริษัทเหมือนเดิม ไม่คุยกัน เราไม่ได้ถิธิ แต่เราอึ้งที่โดนด่าขนาดนี้ ทั้งๆที่งานของบริษัทมีแต่เราเป้นหัวเรี้ยวหัวต่อเราก้เกิดโมโหเป้นธรรมดา