สวัสดีครับทุกคนวันนี้ผมอยากจะเล่าเรื่องที่บ้า ๆ โง่ ๆ ของตัวเองที่เคยทำเมื่อสมัยรุ่น ๆ 555++ ด้วยความที่วันนี้ผมได้มีโอกาสพบกับรุ่นพี่ที่ผมเคยแอบชอบมากกกกกก(ก.ล้านล้านตัว)สมัยเรียนมหาวิทยาลัย และเคยร่วมงานด้วยกันระยะนึงครับ
แนะนำตัวก่อนเนาะ ผมเป็นเกย์ครับ(ฮันแน่ปล่อยโป๊ะเลยทีเดียว555)ตอนนี้ก็อายุ 28 แล้วครับทำงานบริษัทเอกชนชีวิตผมก็เรื่อย ๆ ครับไม่มีอะไรหวือหวาแต่ว่าวันนี้พอดีหลังเลิกงานผมได้เจอกับรุ่นพี่ผู้ชายที่ผมเคยแอบชอบเค้าตอนเรียนมหาวิทยาลัยครับ แล้วก็เลยนึกถึงวีรกรรมที่เคยก่อเอาไว้กับพี่เค้าครับ
เรื่องที่1. ผมเคยปลอมตัวเป็นผู้หญิงคนนึงในเฟสบุ๊คแล้วคุยกับรุ่นพี่คนนี้ถึง 2 ปีเต็ม ๆ โดยที่ผมปฏิเสธการนัดเจอทุกรูปแบบครับ และสุดท้ายผมก็เป็นฝ่ายหายไปเองครับด้วยความที่ไม่อยากหลอกพี่เค้าต่อไปอีกแล้วแต่ระหว่างคุยผมรู้สึกดีมาก ต้องกราบขอโทษน้องผู้หญิงคนนั้นด้วยนะที่พี่แอบเซฟเอารูปน้องไปใช้ตั้ง 2 ปี
(เรื่องนี้พีคสุด)2. หลังจากที่ผมเรียนจบปริญญาตรีผมก็ได้เข้าไปทำงานที่บริษัทแห่งนึงครับแล้วตอนนั้นก็ทำแป๊บเดียวก็ลาออกด้วยเนื้องานที่ผมไม่ชอบเลย จากนั้นก็ไปได้งานที่ใหม่ครับ(ที่ ๆ ทำจนถึงทุกวันนี้แหละครับ) แต่ก่อนเริ่มงานที่ใหม่ผมก็นึกครึ่มเข้าเฟสพี่เค้าแล้วไปส่องว่าพี่เค้าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่จนมารู้ว่าพี่เค้าทำงานที่บริษัทแถวสาทรครับ และจังหว่ะพอดีเลยที่ผมรอเริ่มงานที่ใหม่อีก 2 เดือนผมเลยนึกขึ้นว่า "เราแอบไปสมัครงานที่เดียวกับพี่เค้าดีม่ะ" สิ้นความคิดผมเข้าเว็บบริษัทพี่เค้าหาตำแหน่งที่พอจะทำได้ทันทีครับ และสุดท้าย55++ผมได้งานที่นั้นครับและตำแหน่งคือเจ้าหน้าที่ฝ่ายCRMครับส่วนพี่เค้าเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายการตลาดครับ เราทำงานห้องเดียวกันแต่คนละส่วนงานครับช่วง 2 เดือนนั้นผมก็พยายามใกล้ชิดพี่เค้าให้มากที่สุดประหนึ่งช่วงที่มีส่วนบุญส่งมาถึง555++ ว่าไปแล้วผมสนิทกับพี่เค้ามากกว่าคนในแผนกเดียวกันด้วยซ้ำพูดง่าย ๆ คือไปไหนไปด้วยกันตลอดยกเว้นเรื่องงานของแผนก คือตอนนั้นมันมีความสุขจริง ๆ นะครับได้เห็นคนที่เราแอบชอบทำอะไรต่อมิอะไรใกล้ ๆ ขนาดไม่ต้องแอบมองเหมือนตอนเรียนมหาวิทยาลัย ที่ผมรู้สึกว่ามีความสุขที่สุดคือตอนที่พี่เค้าชวนไปเดินสวนจตุจักรเพื่อไปหาซื้อลูกหมาให้แฟนพี่เค้าครับ ใช่ครับพี่เค้ามีแฟนแล้วเป็นผู้หญิงด้วยนะ(ถึงตรงนี้หลาย ๆ คนอาจจะนึกว่าพี่เค้าเป็นเกย์ใช่ไหม คำตอบถือไม่ครับชายแท้100%) แต่การไปเดินสวนวันนั้นที่ชาวกทม.รู้กันดีว่าร้อนขนาดไหนแต่กับผมแล้วนั้นมีช่างอบอุ่นเหลือเกิน ก็พี่เค้าดูแลทุกอย่างตั้งแต่ทานข้าวยันนั้งแท๊กซี่ไปส่งที่หอผม หลังจากนั้นเดือนกว่า ๆ ผมก็แจ้งลาออกครับเพราะต้องไปเริ่มงานที่ใหม่แล้ว(ถ้าที่นี้เงินเดือนให้มากกว่าที่ใหม่ผมก็จะอยู่ต่อนะอิอิ)
และสุดท้ายผมไม่ได้บอกชอบพี่เค้านะครับรวมถึงเรื่องที่เคยปลอมตัวด้วยเพราะผมว่ามันคงจบไม่สวยแน่ ๆ เลยปล่อยมันไปดีกว่า เพราะเราควรมีความสุขกับสิ่งที่มีมากกว่า(หรือพูดให้ดีคือกลัวโดนเค้าต่อย555++) ทั้งนี้ผมต้องขอโทษพี่ ๆ HRบริษัทของพี่เค้าด้วยนะครับที่ต้องหาคนใหม่ และขอโทษน้องผู้หญิงที่ผมเซฟรูปน้องไปหลอกพี่เค้า 2 ปีเต็ม และพี่....ด้วยนะขอบคุณมากที่โชคชะตายังเหวี่ยงให้เรามาเจอกันในวันนี้ทำให้ใจแห้ง ๆ ของเกย์ตัวน้อย ๆ คนได้ระลึงถึงช่วงเวลาดี ๆ ที่ผ่านมาทำให้มีแรงในวันต่อไปและยิ้มได้อีกครับ ขอบคุณนะครับ^^
แล้วเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ มีเรื่องราวอะไรแบ่งปันกันในกระทู้นี้ได้เลยนะครับผม^^
มาแชร์เรื่องที่โง่และบ้าที่สุดในชีวิตที่เคยทำมากันครับ^^
แนะนำตัวก่อนเนาะ ผมเป็นเกย์ครับ(ฮันแน่ปล่อยโป๊ะเลยทีเดียว555)ตอนนี้ก็อายุ 28 แล้วครับทำงานบริษัทเอกชนชีวิตผมก็เรื่อย ๆ ครับไม่มีอะไรหวือหวาแต่ว่าวันนี้พอดีหลังเลิกงานผมได้เจอกับรุ่นพี่ผู้ชายที่ผมเคยแอบชอบเค้าตอนเรียนมหาวิทยาลัยครับ แล้วก็เลยนึกถึงวีรกรรมที่เคยก่อเอาไว้กับพี่เค้าครับ
เรื่องที่1. ผมเคยปลอมตัวเป็นผู้หญิงคนนึงในเฟสบุ๊คแล้วคุยกับรุ่นพี่คนนี้ถึง 2 ปีเต็ม ๆ โดยที่ผมปฏิเสธการนัดเจอทุกรูปแบบครับ และสุดท้ายผมก็เป็นฝ่ายหายไปเองครับด้วยความที่ไม่อยากหลอกพี่เค้าต่อไปอีกแล้วแต่ระหว่างคุยผมรู้สึกดีมาก ต้องกราบขอโทษน้องผู้หญิงคนนั้นด้วยนะที่พี่แอบเซฟเอารูปน้องไปใช้ตั้ง 2 ปี
(เรื่องนี้พีคสุด)2. หลังจากที่ผมเรียนจบปริญญาตรีผมก็ได้เข้าไปทำงานที่บริษัทแห่งนึงครับแล้วตอนนั้นก็ทำแป๊บเดียวก็ลาออกด้วยเนื้องานที่ผมไม่ชอบเลย จากนั้นก็ไปได้งานที่ใหม่ครับ(ที่ ๆ ทำจนถึงทุกวันนี้แหละครับ) แต่ก่อนเริ่มงานที่ใหม่ผมก็นึกครึ่มเข้าเฟสพี่เค้าแล้วไปส่องว่าพี่เค้าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่จนมารู้ว่าพี่เค้าทำงานที่บริษัทแถวสาทรครับ และจังหว่ะพอดีเลยที่ผมรอเริ่มงานที่ใหม่อีก 2 เดือนผมเลยนึกขึ้นว่า "เราแอบไปสมัครงานที่เดียวกับพี่เค้าดีม่ะ" สิ้นความคิดผมเข้าเว็บบริษัทพี่เค้าหาตำแหน่งที่พอจะทำได้ทันทีครับ และสุดท้าย55++ผมได้งานที่นั้นครับและตำแหน่งคือเจ้าหน้าที่ฝ่ายCRMครับส่วนพี่เค้าเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายการตลาดครับ เราทำงานห้องเดียวกันแต่คนละส่วนงานครับช่วง 2 เดือนนั้นผมก็พยายามใกล้ชิดพี่เค้าให้มากที่สุดประหนึ่งช่วงที่มีส่วนบุญส่งมาถึง555++ ว่าไปแล้วผมสนิทกับพี่เค้ามากกว่าคนในแผนกเดียวกันด้วยซ้ำพูดง่าย ๆ คือไปไหนไปด้วยกันตลอดยกเว้นเรื่องงานของแผนก คือตอนนั้นมันมีความสุขจริง ๆ นะครับได้เห็นคนที่เราแอบชอบทำอะไรต่อมิอะไรใกล้ ๆ ขนาดไม่ต้องแอบมองเหมือนตอนเรียนมหาวิทยาลัย ที่ผมรู้สึกว่ามีความสุขที่สุดคือตอนที่พี่เค้าชวนไปเดินสวนจตุจักรเพื่อไปหาซื้อลูกหมาให้แฟนพี่เค้าครับ ใช่ครับพี่เค้ามีแฟนแล้วเป็นผู้หญิงด้วยนะ(ถึงตรงนี้หลาย ๆ คนอาจจะนึกว่าพี่เค้าเป็นเกย์ใช่ไหม คำตอบถือไม่ครับชายแท้100%) แต่การไปเดินสวนวันนั้นที่ชาวกทม.รู้กันดีว่าร้อนขนาดไหนแต่กับผมแล้วนั้นมีช่างอบอุ่นเหลือเกิน ก็พี่เค้าดูแลทุกอย่างตั้งแต่ทานข้าวยันนั้งแท๊กซี่ไปส่งที่หอผม หลังจากนั้นเดือนกว่า ๆ ผมก็แจ้งลาออกครับเพราะต้องไปเริ่มงานที่ใหม่แล้ว(ถ้าที่นี้เงินเดือนให้มากกว่าที่ใหม่ผมก็จะอยู่ต่อนะอิอิ)
และสุดท้ายผมไม่ได้บอกชอบพี่เค้านะครับรวมถึงเรื่องที่เคยปลอมตัวด้วยเพราะผมว่ามันคงจบไม่สวยแน่ ๆ เลยปล่อยมันไปดีกว่า เพราะเราควรมีความสุขกับสิ่งที่มีมากกว่า(หรือพูดให้ดีคือกลัวโดนเค้าต่อย555++) ทั้งนี้ผมต้องขอโทษพี่ ๆ HRบริษัทของพี่เค้าด้วยนะครับที่ต้องหาคนใหม่ และขอโทษน้องผู้หญิงที่ผมเซฟรูปน้องไปหลอกพี่เค้า 2 ปีเต็ม และพี่....ด้วยนะขอบคุณมากที่โชคชะตายังเหวี่ยงให้เรามาเจอกันในวันนี้ทำให้ใจแห้ง ๆ ของเกย์ตัวน้อย ๆ คนได้ระลึงถึงช่วงเวลาดี ๆ ที่ผ่านมาทำให้มีแรงในวันต่อไปและยิ้มได้อีกครับ ขอบคุณนะครับ^^
แล้วเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ มีเรื่องราวอะไรแบ่งปันกันในกระทู้นี้ได้เลยนะครับผม^^