เรานัดให้เขามารับตอนเย็นๆแต่วันนั้นเราอยากไปหาเขาเองโดยที่เขาไม่ต้องมารับ เราไปถึงห้องตอนเช้า เห็นรองเท้าผ้าใบผญ.อยู่หน้าห้อง เราเคาะเรียกแฟนเราออกมาเปิดประตูแต่ไม่ให้เราเข้าห้องยืนคุยกันหน้าห้องเราถามว่าเพื่อนมานอนด้วยหรอ แต่เขาไม่ตอบ เขากลับโมโหที่เรานัดไม่เป็นนัด เราก็เซ้าซี้จนเลิกคุยเราเดินกลับไป เขาเข้าห้อง แต่เรากลับมาเค่ะอีกเราอยากรู้ว่าผญ.คนนั้นใช่คนที่เราคิดไหม เขาเปิดประตูเราเห็นผญ.คนนั้นนั่งบนเตียง เราตัวสั่น นิ่ง พูดไม่ออก อยากร้องไห้ อยากอาละวาด อยากโวยวายแต่ทำได้แค่ยืนแล้วถามเขา แต่เขากลับบ่ายเบี่ยง ไม่ให้เราเข้าห้อง เราเสียใจมากเราเดินลงลิฟต์แล้วจะกลับ  เขาตามมาแล้วบอกให้เราไปธุระของเราก่อนเดี๋ยวเขาไปรับ เราถามว่ามีอะไรกันไหมเพราะนี่เป็นครั้งที่สองที่ผญ.คนนั้นมานอนด้วย เขาบอกไม่มีอะไรกัน แค่นอนเฉยๆ
  เราจะทำไงดี เราควรเชื่อเขาไหม เราควรให้โอกาสเขาไหม แต่เขาไม่คิดจะพูดอะไรนอกจากโมโหเราที่เรามาผิดเวลา