คือหนูอยากทุ่มเท่เรื่องเรียนมาก หนูมีแพรนว่าจะเรียนกศน.+พรีดีกี แต่แม่บอกว่าจะเปิดร้านขายของให้ให้บริหารเองมันก็ดีที่จะมีตังใช้หนูขายของมาตั้งแต่เด็กมันเหนื่อยมากอยากเรียนจริงๆจังๆสักทีแต่ก็เป็นแบบนี้ตลอด หนูมีน้องคนนึงทารกอยู่ทุกวันนี้หนูเรียนกศน.ม.ต้นต้องดูน้องทึกวันเวลาว่างมีแค่ดึกๆเอง พอจะจบม.ต้นก็กะไว้จะเข้าพรีดีกี ตอนแรกแม่ก็บอกว่าอือไปเรียนให้เต็มทีเดี๋ยวแม่ส่งเอง หนูรู้ว่าแม่เหนื่อยน่ะหนูช่วยขายของมากตั้งแต่เล็กมันเหนื่อยมากนอกจากไม่มีเวลาส่วนตัวแล้วยังเหมือนโดนบีบด้วยสิ แม่กับพ่อเลิดกันไปแล้ว ตอนนี้แม่อยู่กับพ่อใหม่ แม่ต้องหาตังส่งให้ตายายญาติต่างๆใช้ หนูไม่ได้อะไรเลยทีเป็นของตัวเอง คนในบ้านก็บอกว่าโตไปหนูต้องดูน้องอีก หนูรู้ว่าแม่เขาก็เหนื่อยแต่เขาหาเงินให้แต่คนนอกบ้านใช้ หนูพอได้อะไรน้องก็จะเอาไปหมด หนูแค่อยากจะไปเรียนแต่ต้องอยากมีเพื่อนบ้าง ตอนนี้หนูไม่มีเพื่อนเลย ตอนมีน้องแม่ให้หนูมาดูน้อง ให้เลิกคบกับเพื่อนบอกว่าเพื่อนไม่ดี หนูก็เลิก ให้หมดแล้วทุกอย่างจริงๆ นอกจากหนูไม่มีเวลาเป็นของหนูแล้ว ที่แย่ไปกว่าคือ เวลาที่จะอ่านหนังสือคือตอนดึกที่เลิกดูน้องแล้วหนูก็ง่วงมากแล้ว สรุปเกรดก็ไม่ค่อยดี เวลาน้อยอีก ทุกวันนี้อาทิตนึงได้ใช้ตังน้อยเหมือนกัน ไม่มีใครให้ปรึกษาเลย ขายของขายได้แต่หนูรู้สึกมันไม่ใช่ เวลาทำอะไรที่ไม่ใช่โครตเหนื่อย ต้องทำไงถึงจะได้เรียนจริงๆจังๆสักที อนาคตจะให้ทำอะไรก็ได้แค่อยากเรียนอยากเต็มทีกับมันสักครั้งก็ยังดี หนูไม่เก่งพอทีจะทำหลายๆได้
ปล.ใครจะคิดยังกับหนูก็ได้แต่หนูเหนื่ยจริงๆใครพอมีความคิดดีๆช่วยบอกหนูหน่อยเถอะค่ะ ขอร้องจริๆง