Pi-Tu-Gro Pe-Toh-Lor-Zoo .
               Leave it all Behind with Heart of waterfall.
               
                ถ้าหัวใจมนุษย์เรา มีไว้เพื่อสูบฉีดเลือด เพื่อหล่อเลี้ยงร่างกาย น้ำตกปิตุ๊โกรก็คงเปรียบเสมือนหัวใจมนุษย์เรา ที่คอยออกแรงส่งมวลน้ำหนาแน่น ให้กระจายตัวไปยังส่วนต่างๆของป่าไม้น้อยใหญ่ เพื่อหล่อเลี้ยงทุกชีวิตให้ดำรงอยู่ต่อไป
               : น้ำตกรูปหัวใจ น้ำตกปิตุ๊โกรเปรโต๊ะลอซูและดอยมะม่วงสามหมื่น
               
                น้ำตกปิตุ๊โกรเปรโต๊ะลอซู น้ำตกที่สูงที่สุดในประเทศไทย สูงจากระดับน้ำทะเล 500 เมตร ผุดตัวออกมาจากยอดดอยมะม่วงสามหมื่น หากมาในช่วงหน้าฝนหรือช่วงที่มีฝนตกเยอะๆ เราจะสามารถมองเห็น เส้นสีขาวพุ่งตัวออกมาจากดอยมะม่วงสามหมื่น ตัดกับสีเขียวของป่า มอบแหล่งพลังงานชีวิตให้กับผืนป่าและเหล่าสัตว์น้อยใหญ่เพื่อดำรงชีวิตอยู่
               สวัสดี รีสอร์ท อะรูมิไร้ อะไรไม่รู้ ไม่ตลก อยากตลก แต่ตอนเขียน เขียนให้ตลกไม่ออกจริงๆ เอาใหม่ สวัสดี รีสอร์ท ... อะไรไม่รู้จริงๆ เอาเป็นว่า สวัสดี อุ้มผาง สวัสดี ตาก แล้วกัน นี่คือนี่จุดที่เราต้องเตรียมตัวเก็บข้าวของสัมภาระต่างๆอะไรไม่จำเป็นเอาไว้รถ อะไรจะจ้างลูกหาบแบก ส่งมอบได้เลยที่นี่ กินข้าวกินปลา แล้วไว้กลับมากินแกลบ ต่อไป
               กระสวยอวกาศที่จะพาเราไปสู่ดินแดนแห่งการตัดขาดจากโลกภายนอก สัญญาณมือถือ สัญญาณอินเตอร์เน็ต ไฟฟ้า เทคโนโลยี หากใครหวังว่าทุกอย่างที่เคยมี เคยใช้ ความสะดวกสบายทั้งหลายแหล่ โลกแห่งมายา เก็บขาของคุณไว้พาดโซฟาที่บ้านนอนดูทีวีจอใหญ่อยู่บ้านไปเหอะ ไม่ต้องคิดจะมา

              ดาดฟ้าหลังคารถ ที่ๆลูกหาบของพวกเรานั่งชิว ผมชี้ฟ้าหน้าตีลม ที่แปลกจากที่เคยไปเดินป่ามา คือลูกหาบคนขวา ใช่ ที่เห็นนั่นคือขาเทียม พี่เค้าไม่มีขา ตั้งแต่ช่วงหัวเข่าลงไป แถมยังเป็นลูกหาบขาประจำที่ขึ้นลง คอยแบกของให้นักเดินป่าอยู่บ่อยๆ เวลาที่เราเหนื่อยตอนเดิน เรามักจะนึกถึงพี่คนนี้ แล้วก็คิด เค้าไม่มีขาเค้ายังไปได้เลย ของเค้าก็แบกหนักกว่าเรา ( 20 กิโล ) แล้วเราแม่มม หยุดพักยืนทำอะไรอยู่วะ พี่เค้าเดินไปไหนต่อไหนแล้ว ว่าแล้วก็ ... นั่งพักสักแปปน่าจะดีกว่า หัวใจจะเต้นออกมาข้างนอกแล้ว ...
              ลงรถ
              จุดคัดกรองรอบสุดท้าย ของใครของมันอย่าหยิบไปเกินนะ เดี๋ยวจะหนัก เห้อ อะไรของตูว้า าาส .
              ถ่ายป้าย
              ถ่ายพี่มองป้าย
             ถ่ายพี่คาบซิกก้ากับพี่มองป้ายที่ไม่ได้มองป้ายแล้ว แต่หันมามองเราแทน
             ทางเดินค่อนข้างง่าย ถึงง่ายมาก แต่จะออกไปทางลุยน้ำลุยโคลนนิดหน่อย ไม่ต้องพยายามเลี่ยง ไม่ต้องพยายามเบี่ยง ยังไงก็โดน ไม่โดนตอนนี้ก้โดนตอนหน้า ถ้าไม่อยากเลอะ แนะนำให้นอนอยู่บ้าน
            อันนี้แค่เลเวล 1 เลเวลอื่นๆไม่ต้องพูดถึง ฮ่องกงฟุต อาจจะมาเยี่ยมหาได้
            ทางเดินไปแคมป์ จะเป็นการเดินตัดผ่านทุ่งนา และแปลงเพาะปลูก ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ปลูกกินเองหรือว่าปลูกส่งไปขาย ไม่ได้ถามมา โทดละกัน
            คนบางคน มาเพื่อชาร์ตแบตชีวิต กลับไปใช้ชีวิต
            ไม่มีใครปลูกกัญ...กันบ้างเลยหรอ
            คนนี้ชื่อบิ๊ก ตอนบิ๊กเดินขึ้นมะม่วงสามหมื่น บิ๊กหลงทาง เลี้ยวผิด ทำให้มาโผล่ที่แคมป์ ในขณะนั้น ควายกำลังเดินขึ้นมะม่วงสามหมื่น ได้คิดว่า บิ๊กแม่มไปก่อนเรานานละ สงสัยถึงละ นั่งก่อนดีกว่าเหนื่อยเหลือเกิน บิ๊กแม่มเดินมาข้างหลัง หอบเบาๆ หลงทางอะ ไปแคมป์มา ... แคมป์ แ ค ม ป์ อ่อบิ๊กจะบอกอะไรให้นะ ถ้าตูเป็นบิ๊กนะ ตูไม่ขึ้นมาแล้วล่ะ บิ๊กบอกว่า บิ๊กไม่ได้เดินเร็วนะ บิ๊กแค่เดินไม่หยุด อื้มมมมมมมมมม โอเคคคคคคคคคค ไปเลยบิ๊กกกกกก ไปให้สุด ยอมใจบิ๊กจริงๆ แล้วลงไปถึงก่อนทำกับข้าวให้ทุกคนกินอีก จิตใจทำด้วยอะไร บิ๊ก ..
             เดินไปเดินไป เดินไป เดินไป เดิน ไป เ ดิ น ไ ป . .
             ต้นอะรูมิไร้ ต้นอะไรไม่นู้ คล้ายๆ กับรีสอร์ท อะรูมิไร้ รีสอร์ทอะไรไม่รู้ ...
             บ้าน
            กระท่อม ที่ไม่มีใบกระท่อม
            เจ้าของบ้าน แต่ไม่ใช่เจ้าของกระท่อม
           ทางที่ต้องก้าวข้ามผ่าน ก็บอกไปแล้วว่า ยังไงก็หนีไม่พ้น ตอนแรกก็น้ำตื้นๆ แค่ตาตุ่ม ต่อมาก็โคลนที่เหยียบไปทีแม่มมิดข้อ ตอนนี้ก็ลำธารเล็กๆ ที่มองไปทางไหน ก็ไม่มีทางที่จะข้ามมันไปได้โดยไม่เปียก ไป ไปเปียก ไป๊ ไป๊ป๊( เสียงแบบ อ เฉลิมชัย ตอนไล่พวกมรืงงงไป สู้กับงานอ่ะ )
           ข้อเท้า หน้าแข้ง หัวเข่า ต้นขา ก็แล้วแต่ว่าสูงหรือเตี้ยแค่ไหนนั่นแหละนะ อือ ไป ไป๊ ไป๊ ข้ามไป๊ปปปปปป ( อ เฉลิมชัย )
           แคมป์ เอาสาระหรือเอากวนตรีนดี ตอนนี้เขียนได้หมด จะเอาแบบไหน อ่ะเอาสาระก่อนละกัน แคมป์จะแบ่งเป็น โซนบนกับโซนล่าง อยากนอนตรงไหนก็เลือกเอา แต่ถามคนข้างๆ แถวๆนั้นหน่อย สำหรับคนขี้กลัวแบบตู กลุ่มเราเค้าเต้นท์นอนกันโซนบนไง ไอ่เราไปขึงเปลนอนข้างล่าง วันแรกโอเค มีเต้นท์เต็มเลยโซนล่าง วันที่สอง อ่าวไปกันหมดเลยพี่เอ้ย ข้างล่างแม่มเงียบกริบ มืดสนิท มืดแบบมืดไอ่เควี้ยย ไม่เคย มืดขนาดนี้มาก่อนในชีวิต   เลยไปชวนพี่สตาฟมานอนปลาทูด้วยกัน ( นอนปลาทูคือ เอาถุงนอน กางแล้วนอนแม่มกับพื้นนั่นแหละ มี ฟลายชีทบังน้ำค้าง แค่นั้น ) ตื่นมา ตุ่มเพียบเลย อะไรกัดไม่รู้ เอาฟีว
          แหล่งพักพิงทางกายและทางใจในป่าของเราเอง ถ่ายวันที่สอง จะเห็นว่า ข้างหลัง และรอบๆ ไม่มีใครเลยไอ่าดสกวเากดสเวกาพนเก ไปกันหมดแล้ว เงียบกริบ อือ อ่าลืม !! ข้อควรระวัง !! ห้องน้ำ!! ประตูห้องน้ำแม่มมเป็นสังกะสี แผ่นเดียวบางๆ ร่อน ๆไปมา ดึ๋งๆ เวลาเข้า!! จับประตูให้ดีก่อน เข้าก่อนออกทุกครั้ง ไม่งั้น จะโง่แบบตู ที่แม่มโง่ ขาขวายังไม่ก้าวออกเจือกปล่อย แม่มดีดมาเฉือน เนื้อนิ้วกลางกับนิ้วก้อย เลือดสาดเนือ้แหว่ง ! ตั้งแต่เยนวันแรกที่ถึงแคมป์ แล้วจะใช้ชีวิตที่เหลือยังไง น้ำตก เอย ดอยเอย แม่มมดีพดาวน์สุดๆ ตอนนั้น แต่ มาแล้วก็ไปดิ ไป๊ ไป๊ปปป ไป ( อ เฉลิมชัย มาอีกแล้ว )
          วันที่ 2 วันแห่งความเจ็บปวด เท้า คือสิ่งที่คุณมรืงต้องพึงระวัง และรักษาเค้าให้ดีที่สุด สำหรับการเดินป่า น้ำ พอโดนน้ำ ควรนำรองเท้าไปวางข้างกองไฟ ผิงให้แห้ง พอใส่รองเท้าแตะ ควรก้าวอย่างระมัดระวังมากยิ่งขึ้น ไม่มีเการะป้องกันอะไรใดๆ ของเนื้ออ่อนๆที่นิ้วตีน อีกต่อไป อย่าโง่ ไปเตะสังกะสีแบบตู เข้าใจ๊ เจ็บตีนโว้ย ได้แต่พันผ้าก๊อตแล้วเดินต่อไป
          น้ำตกรูปหัวใจ หัวใจที่ใครๆ แม่มก็เข้ามาตามหา นั่งมองนานๆ แล้วจะเห็นหน้าผู้หญิงคนนึง กำลังมองเยื้องต่ำลงมา ด้านขวา ลองมองดีๆ ตรงกลาง ด้านบนๆ แล้วจะเห็น เสียดาย ที่ได้แค่ไปถ่ายรูป ไม่ได้เสพ บรรยากาศตรงนั้นนานๆ เพราะต้องขึ้นไปดอยมะม่วงสามหมื่นต่อ เออตรงนี้ลื่นมากๆ เลยล่ะ เดินแบบระวังกันด้วย
          เห็นเส้นมอยหงอกสีขาวๆนั่นปะ นั่นอ่ะ น้ำตกปิตุ๊โกร น้ำตกรูปหัวใจของใครทั้งหลายเมื่อกี้นั่นแหละ ตอนนี้กำลังไต่ระดับความชันที่แม่มม อะไรนะ ดอยมะม่วง สามหมื่น ทำไมต้องสามหมื่น อันนี้ตูบอกได้ตูถามมาแล้ว สามหื่น เอ้ยหมื่น แม่มคือ เหมือน หน่วย อะ สามหมื่นคือโอเค มin'งถึงละ ยอดดอยมะม่วงสามหมื่นเย้ เย้ยยย เย่โพร่งง มันก็จะค่อยๆไต่ไป 1หมื่น หมื่น5 2หมื่น 2หมื่น5 แล้วมรืงงงรู้ได้ไงว่ามรืงงอยู่ที่กี่หมื่น . ตูก็ไม่รู้ไอ่เควี้ยยยยยพอใจมั้ยไอควายเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย55555555555555555555
         บางทีก็สงสัย ว่าเจ็บตีนชิพพ ตูขึ้นมาทำอะไรตรงนี้วะเนี่ยยยย เ้ออออ แม่มมมมม ตอนขึ้นมันไม่เท่าไหร่ไง มันลงส้น ตอนลงไงเพื่อน ตอนลงมันลงปลายนิ่วไงเพื่อน นิ้วกลางนิ้วที่แม่มมมมมเจืออกยื่นออกมายาวกว่าใครเพื่อนเลย
        แต่ถ้าตูไม่ฝืนขึ้นมา ก็คงไม่เห็นอะไรแบบนี้ไง ความเจ็บปวดที่แม่มมต้องยอมแลกอะ แลกแม่มมมได้หมดอะ
        บางช่วงหมอกก็จะลงหนาแบบนี้ มรืงงงก็จะมองไม่เห็นส้วนตรีนอะไรเลยเว้ย รู้ปะ ธรรมชาติแม่มมมอบบทเรียนให้มรืงงง เยอะ ชิพพ หาย อะ บางทีแม่มมให้มรืงเห็นยอดนิดๆ ให้ความหวังให้กำลังใจ ระหว่างทางที่ต้องเดินไป ให้รู้ว่า ตูรอมรืง อยู่ตรงนี้นะ มรืงรีบๆมาเร็ว ข้างบนแม่มมสวยมากนะเว้ย ก็ได้แต่บอกตัวเองว่า โอเคมรืงรอตูแปป ไอสสดสดสดดตูกำลังไป ทุกครั้งที่ก้าวผ่านเนินต่างๆ ก็มีคำถามในใจแล้วในใจเล่าว่า เมื่อไหร่จะถึง อีกกี่เนิน อีกกี่ความชัน นักเดินป่า แม่มมเจอ คำถามนี้ในหัวตลอด แต่มรืงจะรู้เว้ย ว่า ปลายทางแม่มมมีอยู่จริงๆ มันยังโผล่มาให้เห็นบ้าง บางครั้งระหว่างทางที่เดินผ่าน เห็นมั้ย มันมีตัวตนอยู่จริงๆ นะโว้ยยย ที่มรืงต้องทำก็แค่ เชื่อมั่นในเส้นทางที่กำลังก้าวเดิน กลางทางอาจจะมีสับสน ว้าวุ่นใจ หรือว่าลังเล มันก็มีได้ แต่มรืงอย่าถอดใจนะ ขึ้นไปให้ถึง ข้างบนสวยมากนะ
        ใบสุดท้ายในอัลบั้มนี้แล้วว่ะ
        คลิป


        เอาไว้ เจอกันใหม่นะ

        ไอ่ควายเอ้ย

        ติดตามรีวิวท่องเที่ยวแบบ " ควายๆ " กับภาพถ่ายแบบ " ฟิล์มๆ " กันได้ที่
        Facebook page : ควายพเณจร  หรือ กด https://www.facebook.com/BuffaloHomeless/