คือผมเลิกกับแฟนเก่าครับ เพราะความคิดเห็นไม่ตรงกันครับ ห้ามจนเกินไป คาดหวังจนเกินไป พอเลิกกันผมเหมือนคนไลค่าไม่มีไรดีสำหรับเขาเลย เขาเปนคนทิ้งผมไปหาคนใหม่ ช่างมันเถอะครับเข้าเรื่องเลย คือตอนนี้ผมมีแฟนใหม่แล้ว เราเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน ตอนนี้เป็นแฟนแล้ว เราทำงานคนล่ะที่ คือเราคบกันมาสองปีแล้ว เราทั้งสองคบกันแบบไม่คาดหวัง ไม่ผูกหมัดใครอยากไปไหนก็ให้ไป อยากซื้ออะไรก็ซื้อ เราเป็นคู่ที่ชอบเที่ยว เช่น ไปผับกับเพื่อนเราต่างคนก็ต่างไป บางทีคนไหนไม่อยากไปก็อยู่ห้อง แต่เราจะคุยแชทโทรถามกันตลอด บางทีก้ไปด้วยกัน  เราต่างคนต่างมีเวลาให้เพื่อนมาก เรื่องซื้อของ คัยอยากได้อะไรก็ซื้อ ส่วนมากก็เธอนี่แหละครับ   ใช้เงินเก่งกว่าผม เสื้อผ้า กระเป๋า เครื่องสำอาง ไหนจะเสริมจมูกจัดฟัน ของผมส่วนมากจะเป็นรองเท้า นาฬิกา  ผมไม่เคยห้ามเทอครับ เพราะเราคิดแบบนี้กันครับ ทำงานมามันก็ต้องมีรางวัลให้ตัวเองบ้างครับ ส่วนเงินเก็บเรามีนะครับ  แต่คนรอบข้างชอบว่าเราสองคนชอบเที่ยว (มันก็จิงครับ) ว่าจะไปกันไม่ลอด ยังไงก็ไปกันไม่ได้ ต่างๆนาๆ แต่เราคุยกันเรื่องคนพูดนินทาแล้ว เธอบอกช่างแมร่งดิ5555. เขาอิจฉาแล้วไงถึงพูด เธอเคยบอกผม เรารักกันในแบบที่เราเป็นเราอ่ะดีที่สุดแล้ว เข้าใจกันให้มากๆ เราไม่ทำให้คัยเดือดร้อนก็พอแล้ว เราทำวันนี้ให้ดีที่สุด นี่แหละคับ สิ่งที่ทำให้ผมรักเธอมาก เราฟังเหตุผลกันและกัน ผิดไหมครับที่คู่ของผมเป็นแบบนี้ ทำไมคนรอบข้างถึงไม่เข้าใจคู่ผมครับ