เรื่องมีอยู่ว่า แถวบ้านจะมีไซบีเรียตัวนึง ที่ชอบออกมาเดินเฉิดฉายตามริมถนน บางทีก้อเข้ามาในซอย ซึ่งไม่มีปลอกคอหรือป้ายชื่อแต่อย่างใด แต่แฟนบอกว่า น้องไซตัวนี้มีเจ้าของนะ แต่ก้อหลุดออกมาได้หลายที เคยบอกแฟนไว้ว่าถ้าเจออีกพาไปหาหน่อยนะ อยากรู้ว่าที่หลุดมาเนี่ยเจ้าของรู้ไหม แล้ววันนี้ก้อเจออีกจนได้ เรากับแฟนรีบขี่มอไซต์ไปหาเพื่อจะพาเค้ากลับไปบ้าน (มีคนบอกว่าหมาไซจะต๊อง ออกมาละมักจะจำทางกลับบ้านไม่ได้) พอได้เจอ ภาพที่เห็นคือ ไซสีเทาขาว ตาสองสี เหลืองกับฟ้า ลักษณะดี และที่สำคัญเป็นมิตรซะเหลือเกิน เราก้อเลยอุ้มนั่งบนตัก ขี่หาบ้านเจ้าของจนเจอ
ซึ่งบ้านเจ้าไซตัวนี้เป็นอู่ซ่อมรถ ที่มีไก่เต็มไปหมด พอเข้าไปก้อเจอกับคุณลุงเจ้าของ ประโยคแรกที่พูดกับเราคือ "หลุดไปอีกละ" เราเลยถามไปว่ามีคนดูแลไหม คุณลุงตอบว่า "ผมนี่แหละคนดู อยากได้หรอ เอาสิยกให้"
@#!?&%@" สอบประวัติรู้มาว่า น้องชื่อฟักทอง อายุ 3 เดือน เป็นตัวเมีย ไม่กินอาหารเม็ด กินข้าวคลุกตับ ชอบหนีออกไปจากบ้าน ปกติจะล่ามไว้
คุณลุงกับคุณป้า เหมือนจะดูแลไม่ไหว และไม่ไหวจะตามกลับ เลยบอกแบบเต็มที่ว่า อยากได้ก้อเอาไปเลย ดูแลได้ดีกว่า เพราะลูกก้อไม่ได้เลี้ยง หลุดไปก้อไม่เคยตามกลับมาเหมือนกัน เรากับแฟนเลยยินดีจะรับ น้องฟักทอง กลับมาดูแล ก่อนกลับก้อแลกเบอร์กันไว้ เผื่อเจ้าของเปลี่ยนใจ (แต่เค้าบอกเอาไปเถอะไม่เอาคืนหรอก ?!?) เราเลยพากลับมาเล่นกับหมาจรของเราที่บ้านวัย 4 เดือน ภาพที่เห็น น้องฟักทองร่าเริงและมีความสุขมากที่ได้เล่นและมีเพื่อน วิ่งเล่นแบบไม่คิดชีวิต จนเราคิดว่า โอเค !! จะดูแลเค้าต่อไปคู่กับหมาจรของเรา
ผ่านมา 2 ชม. มีโทรศัพท์จากลูกชายของเจ้าของเดิมว่า จะขอรับคืน ใจนึงก้อดีใจ ใจนึงก้อเสียใจ เพราะไม่รู้จะหลุดออกมาอีกวันไหน โดนรถชนหรือใครจับไปทำอะไร  แต่ก้อคิดแง่ดีว่า อย่างน้อยเค้าได้กลับไปอยู่บ้านเค้า แต่ก้ออดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมถึงหลุดออกมาซ้ำๆ ไม่มีความสุขรึป่าวนะ

เรากับแฟนคิดกันว่า ถ้าครั้งหน้าเจออีกจะไม่ให้คืนแล้ว จะดูแลเจ้าเอง ...