ด้วยความที่ระยะทางในแต่ละซำค่อนข้างไกลและชันขึ้นเรื่อยๆ  ทำให้พวกเราใช้เวลาตรงนี้ค่อนข้างนาน เดินบ้าง หยุดพักบ้าง  บางครั้งรู้สึกเหนื่อยจนไม่อยากจะเดินต่อก็มี แต่ด้วยรอยยิ้ม คำทักทาย คำปลอบใจของคนที่มาร่วมทางเดียวกัน ทุกคนต่างบอกว่า   “ สู้สู้นะอีกนิดก็จะถึงแล้ว ” มันเป็นเหมือนแรงที่ทำให้เราสามารถเดินไปถึงยังจุดหมายได้

หิวหละสิ หิวหละสิ55

             เขาบอกกันว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้องแต่ภูกระดึงต้องเดินด้วยขานะไม่งั้นไปไม่ถึง555  กินอิ่มแล้วเราก็ต้องเดินกันต่อ เส้นทางต่อจากนี้คือไปยัง “ หลังแป ” สู้กันต่อไปจ้า

             
             14.02 ถึงแล้วโว้ยยย  ที่สุดท้ายแต่ยังไม่ท้ายสุดเพราะเราต้องเดินเข้าไปในอุทยานอีกประมาณ 3 กิโล ความรู้สึกตอนนั้นคือไม่อยากเดินแล้ว เหนื่อยแล้ว อยากนอน  นอนตรงนี้เลยได้มั้ย555555

             พอพักกันจนรู้สึกว่า พร้อมล่ะสำหรับภูกระดึง  เราก็ออกเดินทางกันต่อเลย  เห็นป้ายไกลๆ ก็ร้องออกมาว่าถึงแล้วโว้ยยยพี่ทิน : เต้นท์เราอยู่ตรงไหนกันอะ ไปดูพระอาทิตย์ตกกัน
เรา : เพื่อนหลับกันหมดเลยพี่555
พี่ทิน : เดี๋ยวพี่ไปหาที่เต้นท์
ร่างของพี่ทินก็มายืนอยู่หน้าเต้น  ปะพี่ไปก็ไป ไหนๆก็มาแล้ว  
จริงๆแล้วมันก็เป็นเวลาที่พระอาทิตย์ใกล้ตกแล้ว เราจึงรีบเดินกันแบบมากๆ


             ขอบคุณพี่ทินที่โทรมาตาม ถึงจะไปไม่ถึงผาหมากดูกแต่มันก็สวยจริงๆ เป็นพระอาทิตย์ที่สวยกว่าทุกที่ที่เคยเห็นมา ในเมื่อไปดูพระอาทิตย์ตกไม่ทัน เราก็กลับมาหาของอร่อยกินแทนสิ555 ด้วยความที่นี่เป็นมื้อแรกบนภูเลยไม่รู้ว่าจะกินร้านไหนดีเพราะร้านค้าบนภูมีค่อนข้างเยอะ สุดท้ายก็เลือกไปร้านแม่โจ้และสั่งข้าวขาหมูยกแก๊งค์555 ข้าวขาหมูที่นี่อร่อยมากกกกกกกก เยอะมากกกกกก 10/10 ไปโลย
            เเละเเล้วเราก็มาถึงผานกแอ่น ตอนนั้นมันยังมืดอยู่มองไม่ค่อยเห็นอะไร แต่พอพระอาทิตย์ได้ตื่นขึ้นมาทำหน้าที่ของตัวเอง ก็ทำให้เรามองเห็นบรรยากาศรอบๆ และด่านล่าง มันเหมือนกับภาพวาด มันมีความสวยงามที่ไร้ซึ่งการปรุงแต่ง เรานั่งซึมซับบรรยากาศกันอยู่พักใหญ่ นั่งเฝ้ามองดวงอาทิตย์ที่ค่อยๆลอยสูงขึ้น จนเริ่มส่งความอบอุ่นมาให้เราสัมผัสได้
            เราก็เดินกลับมากินอาหารเช้ากัน และเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อออกเดินทางไปชมความงามของธรรมชาติ แต่วันนี้ผิดแผนนิดหน่อย เพราะก่อนขึ้นภูเราวางเเผนว่าวันแรกเราจะเดินเส้นหน้าผากัน แต่ว่าเราก็เปลี่ยนแผนเดินเส้นน้ำตกกันก่อน เพราะมีพี่ทินเป็นเหมือนไกด์ ที่พาพวกเราเดินชมน้ำตกนี้จนครบ            เราออกจากวังกวางประมาณ8โมงกว่าๆ และเราก็พักกินอาหารกลางวันกันที่น้ำตกโดยที่ เราปิกนิคกันกลางน้ำตกเลย มันเป็นความรู้สึกที่อาจจะอธิบายเป็นคำพูดออกมาไม่ได้มาก จริงๆมันก็ขนมปังกับนมข้นธรรมดานี้แหละ แต่มันอร่อยกว่าทุกครั้ง เป็นช่วงเวลาสั้นๆที่มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
          
           เรามีทริกมาบอกด้วยนะ เนื่องจากน้ำในน้ำตกที่ไหลมาค่อนข้างเย็น เราจึงเอาขวดน้ำที่พกมาด้วยลงไปแช่เอาไว้หวังว่ามันจะเย็น แต่จริงๆมันก็เย็นนะ แต่อาจจะไม่มากก 555555555