สวัสดีค่ะ พอดีเราชื่อจีน ค่ะ
คือเรารักเพื่อนตอนสมัยเรียน ตอนอยุชั้นประถมศึกษาแห่งนึงคือเราไม่ได้เจอเขามาหลายปีแล้วค่ะเกือบจะ20ปีเลยก้ว่าได้ แต่อยุดีดีเราได้เจอเฟสๆนึงซึ่งเฟสนั้นหน้าคุ้นๆมากเหมือนจะเปนเพื่อนเราคนนั้นเลยลองกดเข้าไปดู ซึ่งมันก้ใช่เพื่อนของเราคนนั้นจริงๆเราดีใจมากเลยกด@เพื่อนไป กว่าเขาจะรับเราเปนเพื่อนก้ปาไป2อาทิตย์ได้ และตั้งแต่นั้นมา เราก้เริ่มทักเขาไปก่อน และเขาก้ตอบมาแล้วก้คุยกัน2-3ประโยค แล้วเค้าก้ถามเรามาอีกทีแต่เราอ่านนะแต่ไม่เลือกที่จะตอบเพราะเราแอบเข้าไปส่องเฟสเขาเหนผู้หญิงเต็มเฟสเลยเราก้เลยรุ้สึกน้อยใจเลยไม่ตอบจนกระทั่งเค้าทักมาใหม่เราก้เลยตอบตั้งแต่วันนั้นมาเราก้เริ่มแลกไล์แลกเบอร์กันเราก้อริ่มคุยกันมาตั้งแต่วันนั้น คือเวลาที่เราคุยกับเขาเราก้รู้สึกดีค่ะ เหมือนมีความคิดถึงและความตื่นเต้นแฝงอยุเราก้คุยกันมาคอยให้คำปรึกษาให้กำลังใจเขามาตลอดจนมาวีนนึงเราเริ่มรุ้สคกดีกับเขาเราจึงได้ถามเขาไปว่า "เทอรุ้สึกยังไงกับเรา ชอบเรารึป่าว"ซึ่งเขาก้ให้คำตอบมาว่าชอบว่ารุ้สึกดีซึ่งเขาก้บอกว่าเขา ได้แอบชอบเรามาตั้งแต่ตอนสมัยเรียนแล้ว ซึ่งนะตอนนั้นเราก้รุ้แหละว่าเขาแ อบชอบ แแต่เราก้ยังไม่กล้าคุยด้วยความี่ตอนนั้นเรายังเด็กอยุเลยคิดได้แค่เพื่อพอเขาบอกเรามาแบบนั่นเราก้โอเคค่ะแอบดีใจ คิดว่าเค้ายังชอบเราอยุ่เราก้อลยบอกเขาว่าโอเค ถ้าชอบเราก้จะได้ทำตัวถุก เราก้ดีใจค่ะ ก้เลยคุยกับเขาคบกับเขามา พอดี ช่วงนั้นเป็นช่วงใกล้วันออกพรรษา(ซึ่งเรื่องมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเดือนที่ผ่านมานี่เองคือลืมบอกไปว่าเขาอยุต่างจังหวัด เพราะเราก้เปนเด็กต่างจังหวัด จังหวัดเดวกันกับเขา เราจึงได้ตกลงกับที่บ่านว่าเดววันออกพรราาเราจะกลับไปทำบุญ เราเลยถือโอกาศนี้นัดเจอเขาซ่ะเลย
ซึ่งเขาก้ว่าง พอดี
        พอถึงวันเราก้กลับไป แล้วก้นัดเจอกันกับเขา เราก้ได้เจอกัน เขาก้ขับรถมาหาเราที่บ้าน เราได้ตกลงกันว่าจะไปร้านนั่งชิวๆในตัวเมือง เขาก้เลบได้ชวนเพื่อนดขาไปด้วยคนนึง เราไปกัน3คน ซึ่งเวลาที่เขาก้กับเราเขาก้ทำเหมือนว่าเค้าโอเคร รุ้สึกดี ดูแลเทคแคร์เรา นุ้นนี่นั่น เราจึงคิดว่าเค้าคงชอบเราจิงๆ เราก้อลยเปิดโอกาศให้เขเต็มที่ เปิดใจให้เขาเต็มที่เราคิดว่ารักครั้งนี้คงจะโอเคร เพราะทั้งเขา และเราต่างคนก้ต่างรุ้สึกดี ชอบรุ้สึกเหมือนๆกัน เราก้อลยให้ใจเขาไปเกินครึ่ง แต่บางครั้งเวลาที่เราถามเค้า เค้าก้บอกเราว่า เขายังไม่ค่อยมั่นใจ ปละบางครั้งเราก้รุ้สึกว่าเขาดูเฉยๆกับเรานะ แต่ทำไงได้ล่ะ ความรุ้สึกเราตอนนั้นคือรุ้สึกดีกับเขาเอามากๆเราเลยมองข้ามตรงนี้ไป พอเวลาเขาเมา เขาก้จะพุดว่าชอบ พุดว่ารุ้สึกยังไงให้เราฟัง เราก้ดีใจนะ ที่สิ่งที่เขาพุดมาคือเหมือนว่าเขาชอบเราโอเครกับเรา และดขาก้คอยดูแลเอาใจเปนอย่างดี
     พอถึงเวลาจะหลับบ้าน เราต่างคน ก้ต่างเมา ซึ่งเขาก้ได้ขับรถไปส่งเพื่อนของเขาที่บ้าน แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นคือหมุ่บ้านของเราทั้ง3คนอยุ่ใกล้ๆกัน พอขับไปส่งเพื่อนของเขาเสร็จ เขาก้บอกว่าจะไปส่งเรา แต่ใจเจ้ากรรม กลับบอกกับเขาไปว่าตอนนี้มันดึกแล้ว กลับบ้านไปในสภาพนี้ เกวโดนแม่ว่า (แต่คือจิงๆแล้วคือเราก้อยากจะอยุกับเขาแหละอยากใช้เวลาตรงนั้นให้ได้นานที่สุด)เขาก้อลยบอกว่างั้นไปเปิด รร. นอนก่อนงั้น ส่างเมาค่อยกลับ เราก้รีบตอบไปเลยว่าโอเคร ดีใจมากกกก แต่คือไม่ต้องให้พุดถึงนะค่ะว่า ได้กันรึป่าว (มันก้คงต้องอยุแล้ว เพราะต่างคนต่างดมา)แต่เราเมาเรามีสติค่ะ ปต่เราแค่ปล่อยตัวปล่อยใจปล่อยความรุ้สึกไปให้เขาหมด พอตื่นเช้าขึ้นมา เราก้นุ้วึกดีนะได้ อยุกับเขา คือเอาง่ายๆ เราเริ่มจะ รักเขาไปแล้ว แต่เขาก้ทำเหมือน ไม่ค่อยได้รุ้สึกไรเท่าไหร่ ซึ่งเราก้แปลกใจ ว่าทำไม เปนแพราะอะไร ทั้งที่มะคืนเขาบอกว่ารุ้สึกรัก รุ้สึกดี กับเรา แต่ทำไมตอนนี้เขาถึงเปนแบบนี้เราก้เลยได้ถามเขาไป แต่เขาก้ยังไม่ยอมพุดอะไร (เพราะเขาค่อยข้างเปนคนปากแข็ง และขี้อายนิดๆ )คือถ้าไม่เค้นคำถามเขาก้จะไม่ตอบ เพราะนิสัยเค้าคือเราก้พอรุ้คร่าวๆแหละแต่เราก้ยัง อ่านใจเขาไม่ออก ถามไปถามมา จนได้คำตอบ เขาเลยเล่าให้เราฟังว่า
        เราได้ยินเรื่องของเทอมาไม่ดี ทั้งคนนั้นคนนี้พุด ทั้งคนในหมุ่บ้านเทอพุดว่าผู้ชายทั้งหมู่บ้านเสร็จเทอหมดทุกคน ปละเขาก้ บอกว่าเทอเปนแบบนั้นแบบนี้ เราก้อลยไม่ค่อยแน่ใจ ซึ่งเราได้ยินเขาพุดมาแบบนั้นเราก้สตั้นค่ะ พุกไรไม่ออก และเราก้ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องพุดถึงเราแบบนั้น
     "เราจะเล่าเรื่องส่วนตัวของเราให้ฟัง จริงๆแล้วเราอะ เปนคนที่หน้าตาค่อนข้างดีเลยแหละ ไม่ว่าจะไปไหนมาไหน ก้มีแต่คนคอยมองคอยจีบ มีแต่คนรุ้จัก ซึ่งบางคนเราแทบจะไม่รุ้จักเขาเลย แต่เขาก้ดันมารุ้จักเรา มะก่อนเรา แทบจะเปนสาวhot เลยก้ว่าได้ มีฟนุ่มๆในหมู่บ้าน ทั้งหมู่บ้านเกือบทั้งหมดมาตามจีบเราแต่ก้ไม่สำเร็จ เพราะเราไม่ค่อยชอบคนในหมุ่บ้านเดวกัน และที่สำคันที่บ้านของเรา ก้มียายซึ่งยาย และแม่ ก้หวงเรามาก แม้แต่จะไปเท่วห้างในตัวเมืองกับเพื่อน ก้ไปไม่ได้ จะเดิน ออกไปซื้อของเขาก้แทบจะไม่ให้ไป เพราะไม่รุ้เปนห่าเหวไร คนในหมุ่บ้านไม่ว่าเราจะทำไร ก้คอยจ้องจะพุด จะนินทาเราตลอด ซึ่งเราก้ยังคอยสงสัยอยุ แต่ก้หาคำตอบไม่ได้ จนกระทั่งเราได้มาถามแม่ว่าทำไม ถึงมีแต่คนคอยจ้องคอยมองความเครื่อนไหวของเราอยุตลอด แม่ก้บอกว่า มะก่อนที่บ้านเราค่อยข้างมีฐานะกว่าคนอื่นๆ เพราะพ่อเราเปนคนจีน ซึ่งคนในหมุ่บ้าน หรือจะเรียกว่าคนโบรานสมัยก่อน เขาแองตี้ คนต่างชาติ มั้ง เลยคอยว่านุ่นนี่นั้น ให้พ่อเราฟังบ่อยๆๆพุดเสียๆหายๆจนพ่อเราทนไม่ไหว เลยเลือกที่จะแยกกันอยุกับแม่ ซึ่งนั่นแหละที่เปนบ่อเกิดของการนินทา ของพวกปากนกปากหอยปากปู มันจะพุด แต่ก่ไม่รุ่วทาเพราะอะไรอีกแหละถึงต้องมาคอยสังเกตุการเราตลอดเวลา จนเรา ไม่ค่อยออกไปไหนมาไหน ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร อยุแต่ในห้อง ไม่ว่าเรา ซึ่งคราวๆๆๆไปแค่นี้ก่อนถ้าให้เล่าหมดมันจะยาว
       เข้าเรื่องค่ะ จากตอนที่แล้ว คือ เขาได้บอกเราว่า มีคนมาพุดให้เราแบบนั่นแบบนี้ ว่าเราเปน คนนิสัยไม่ดีบ้างล่ะ มีแฟนเยอะบ้างหล่ะ กินพุ่ชายมาเยอะแยะมากมายบ้างหล่ะ  เราก้เลยพอจะเข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำตัวแบบนั้น คือเขายังไม่มั่นใจกับเรานั่นเอง เราก้เลย เล่าให้เขาฟังว่าที่บ้านเราเปนยังไง จริงๆแล้วมันคือยังไง ก้เหมือนเขาจะเข้าใจเรานะ เขาก้เลย ค่อยๆๆ ปล่อยความรุ้สึกของเขาออกมา
      ชึ่งความรักของเราบอกเลยว่าแต่ละครั้ง นี่ เจอปต่คนมีเจ้าของ แล้วก้เปนน้อยเขาโดยไม่รุ้ตัว เจอแบบนี้มาตลอด คบมา 3 คนล่าสุดก้เจอแบบนี้กับทุกคน มาจับได้ที่หลังว่าเราไม่ใช่ตัวจริง ซึ่งมะนก้เจบนะ เราจึงหยุดพักหัวใจมานานหลายปีเลยทีเดว 5-6ปีได้จนเราได้มาเจอเพื่อนเราคนนี้แหละ ซึ่งเราก้คิดว่าความรักครั้งนี้คงจะไม่เปนเหมือนครั้งเดิมๆที่ผ่านมา เราก้เลย คบกับเขามา ซึ่งเขาก้เริามโอดครมาเลื่อยๆ คอยโทรหาเราทุกวัน วีดีโอผ่านกล้องทุกวัน วันล่ะหลายๆชั่วโมง แต่บางครั้งเราก้นุ้สึกไม่มั่นใใจในตัวเขาเท่าไหร่ เดราะเราดูเขาไม่ออก จิงๆๆ เขาเปนคนนิ่งมาก บางครั้งเขารุ้สึกยังไง เขาก้จะพุดเบาๆๆ เราก้ไม่ได้ยิน พอถามเขาอีกรอบ เขาก้บอกไม่มีไร เราก้อลยอ่านใจเขาไม่ออก
      ตลอดระยะเวลาที่เราอยุที่ต่างจังหวัด เขาก้ไปมาๆหาเราทุกวัน พาไปนุ้น ไปนี่ ไปนั่น เราก้เลยเริ่มจะเทใจให้เขาไปเกือบเตมแล้ว จิงๆ จนถึงวันที่เราจะได้เดินทางกลับ กทม . วันนั้น เปนวันที่เรารุ้สึกดีใจมาก เดราะเขาร้องไห้ด้วย มีแอบน้ำตาไหลนิดหน่อย ดีมากค่ะ
      พอเรากลับมาถึง กทม .แล้ว เขาก้โทรหาเราเปิดกล้องคุยตลอดไม่ว่า เขาจะทำไรอยุที่ไหน เจาก้จะโทรหา จนเรารุ้สึกคิดถึง เรากลับมาที่ กทม.ได้อาทิตเดคือ เรามีความรุ้สึกว่าเราคิดถึงเขามากไม่ไหวแล้วเลยรีบจองตั๋วอีกครั้งเพื่อนที่ครั้งนี้เราจะไปหาเขา เราก้ได้บอกเขาว่าเราจะไป พอถึงวันเดินทางอีกครั้ง เราก้ไป ซึ่งครั้งนี้เราไม่ได้ไปที่เดิมแต่เรา ไปเจอกันที่ ใหม่ และที่นั่นคือ จ.ขอนแก่น คือ ที่ๆดขาได้เรียนอยุ และเขาเำิ่งจะเรียนจบ เราก้อลยนัดเจอกันที่นั้น เรามีแพลนว่าจะอยุกับเขาสัก 5-6วัน ก้โอเคร
    สะานะการบังคงดี หม่ว่าเขาจะไปหหนไปทำอะไร มีธุระที่ไหนเขาก้จะเอาเราไปด้วยตลอด พาไปรุ้จักเพื่อนเขา พาไป มี่นุ้นที่นี่ พาไปเท่วต่างจังหวัดบ้างและ
ซึ่งเขาก้ดีโอเครตือได้ใจเราไปเต็มๆๆๆละ แต่สถานะการเขาตอนนั้นคือ เขา ช็อต ไม่ใีตัง เขาก้ดครียดนะว่าเขาจะทำไงดี จะอยุจะกินไงดี ซึ่ง นะตอนนั้นเราก้ไใ่ได้คิดมากเลย เราก้ ดูแลเทคแคร์ คอยช่วย ไม่ไม่อยากให้เขาคืดมาก และอีกอย่างเราก้เต็มใจ เพราะแค่นี้ เราสามารถ ช่วยได้ เราจึงไม่ได้คิดอะไร และตอนนั้น เราก้คอยเข้าใจเขา คอยให้กำลังใจเขา คอยดูแลเขา และคอยเข้าใจเขามาตลอด เราไม่เคยหงุดหงิด ไม่เคยบ่น ไม่เคยว่า ไม่เคยทำอะไรให้อขาไม่สะบายใจ แต่อาจจะมีบางครั้งนะ ที่เราอาจจะเผลอทำไปโดยไม่รุ้ตัว ซึ่งเราก้เปนฝ่ายขอโทดดขามาโดยตลอดไม่ว่าจะถุกหรือผิดก้ขอ)ทดเขาเสมอ เดราะเราอยากจะเปนคน ที่ถุกใจเขามากที่สุด และบวกกับสันดาบเราก้เปนอย่างงั่นอยุแล้ว ด่าไม่เปน ว่าไม่เปนโกดก้ไม่เปน อาจจะมีน้อยใจบ้างแต่ก้ ถือว่าเปนน้ำที่เย็นที่สุด ก้ว่าได้  เราก้มกให้เขาทุกอย่างค่ะ
     จนอยุมาวันนึง เขามีธุระที่ต้องกลับบ้าน เราก้เลยได้ไปกัน เราได้ไปเปิด รร อยุ่ที่นึง เพื่อที่จะอยุ่ด้วยกัน เขาได้บอกกับเราว่า ตอนเช้าเขามีธุระไปทำงานช่วยแม่ เที่ยงๆเดวเค้ามาหา เราก้ได้ตกลงคุยกัน แพรนกันวางแผนกันไว้อย่าดีแต่เหมือนจะราบรื่นไปได้ด้วยดี พอ ตกเยนมาได้เวลากินข้าว เราก้ออกไปกินกัน ซึ่งเขาก้ถามเราว่าอยากกินไร เราก้บอกเราตามใจ ค่ะ อยากกินอะไร ก้กินเลย เรากินได้หมด เขาเลยเลือกร้านมู๋จุ่มข้างทาง เรา ก้โอเครตกลง เพราะเราก้เปนคนที่กินง่ายๆอยุแล้ว เราก้ได้นั่งกินกันมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเราได้ถ่ายรุป โพสลงเฟสบุค แต่ไม่ได้ตั้งสถานนะว่ามากินกะใครไม่ได้ เช็คอินว่าอยุที่ไหน เพราะเขาเคยบอกกับเราว่า ไม่จำเปนไม่ต้องโพสเขาไม่อยากโพสเพราะเขาไม่อยากให้แม่รุ้ และไม่อยากให้คนที่ในหมุ่บ้านรุ้ เขากลัวเราจะโดนนินทา เพราะมีคนในหมู่บ้านติดตามในเฟสเยอะ แต่เราก้ไม่ได้คิดมากแต่ก่รุ้สึกนิดหน่อยเหมือนเขามีไรปิดบัง แต่เราก้ไม่ถามเค้าหลอกกลัวไม่สะบายใจ แต่วันนั้นเราดันโพสไปว่ามากินมุ๋จุ่มข้างทาง เหตุเกิดขึ้นนะตอนนั้นค่ะ อยุดีดี แม่เขาก้ขับรถมา แล้วเราก้ไม่รุ้ว่ามาได้ไง แล้วรุ้จักได้ไงว่าเราอยุมี่ไหน ยังไงคือมันแปลก แต่ยิ่งน่าตกใจกว่านั้นคือ แม่เขาเดินมา แล้วเขาก้เลยเดินออกไปคุยกับแม่ได้สักพักนึง อยุดีดี ก้มรเดกพุยิ๋งคนนึงวิ่งมากอดเขา เดหคนนั้นอายุน่าจะสักประมาน4-5ขวบได้ เราก้เริ่มเอะใจแล้วว่า ใช่รึป่าวใช่อย่างที่เราคิดรึป่าว แล้วทุกอย่างก้กระจ่างแจ้งแม่เขาเดินเข้ามาหาเรา มาคุยกับเรา บอกว่า รุ้มั้ย ว่ามันมีครอบครัวแล้ว มีลุกแล้วมันได้บอกรุป่าว มันคอยโกหกแม่ตลอด เลย เราก้ดลย รับหน้าไปก่อนบอกว่า รุ้แล้วค่ะ เขาบอกนุ๋แล้ว เราก้เลยยิ้มๆแต่ข้างในใจกุมัน ชาไปทั้งตัวแล้ว เราก้พยายามทำให้เปนเหมือนปกติ  แม่เขาก้ถามเราว่า รุ้จักกันยังไง เราก้บอกว่าเปนเพื่อนกันค่ะ ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว ซึ่งแม่เขาก้รุ้จัก แม่เราด้วยแม่เขาก้เลยโอเครไม่ติดใจอะไรไม่สงสัยอะไร ความรุ้สึกกุตอนนั้นเหมือน ร่างไร้วินยาน เยลอๆ เอ๋อๆ ร้องไห้ก้ร้องไม่ออก มันจุกจนพุดไรไม่ออก ไม่รุ้จะทำไงต่อไปดี
    เพราะเราไม่คิดว่า เจาจะเปนเหมือนคนที่ผ่านๆมา แต่ มันไม่ใช่ คำตอบคือ กุโดนอีกแล้ว เจออีกแล้ว ชีวิตนี้ทั้งชีวตจะไม่เจอคนโสดบ้างเลยใช่มั๊ย?
พอกลับมาที่ห้อง เขาก้ พุดนุ้นนี่นั่น พยายามจะอธิบายให้เราเข้าใจ
คำถามที่เขาถามเรามาคือ สตั้นเลยอะดิ? เขาขอโทดไม่ได้ตั้งใจจะหลอกตัวเอง เขายอมรับเขาเปนคนเลว แต่เขาก้ไม่ได้คุยกับ แม่ของลุกนานแล้ว ไม่ได้อยุด้วยกันนานแล้ว เขาเพิ่งจะมาคุย ได้ไม่กี่วัน เขาบอกเขา เปนคนไม่ดี เขายอมรับ ไปทำพุยิ๋งท้องมาหลายคน แต่คนนี่ไม่ได้แล้วคือเขาต้องรับผิดชอบอลี้ยงเด็ก แต่สะานะของเขากับแฟนเก่าก้ยังคบุมเคลือ เหมือนจะเลิกกัน แต่ก่ยเงไม่เลิก เพราะมีนไม่ค่อยชัดเจน และเขาก้บอกขอโทด เขาไม่รุเจิงๆว่าเราจะรุ้สึกจะรักเขาขนาดนี้. มันเปนคำพุดที่เจบมากนะ คือเราก้ำยายามทำให้เขาเหนมาโดยตลอดว่าเรารุ้สึกยังไง แต่ เขาก้ยังไม่รับรุ้ว่าเรารักเขาแค่ไหน