สงสัยเหมือนกันว่าตัวเองทำกรรมอะไรมา ทุกๆ ครั้งที่ไปตกหลุมรักใครซักคนนึง ไม่เป็นผม ก็ต้องเป็นเค้าคนนั้นจะต้องมีแฟนแล้ว ตั้งแต่สมัยเรียนยันทำงาน
หรือมันจะเป็นเพราะความใจอ่อนของผมเองหรือเปล่า อยากรู้ว่าคนปกติเมื่อเจอคนที่ตัวเองชอบ ในเวลาที่ไม่ใช่ เค้าหักห้ามใจกันได้มั้ยครับ

เคสล่าสุดผมเสียใจมาก ก่อนเล่าต้องบอกก่อนว่าผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร และผมเองก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย

ผมเจอเค้าเพราะเค้าเป็นเพื่อนที่ทำงาน เป็นผู้หญิงที่วางตัวได้ดี หน้าตาน่ารัก โก๊ะๆ ยอมรับว่าตรงสเปคตั้งแต่แรกเห็น
แต่สไตล์ผมเป็นคนนิ่งๆ ไม่จีบใครอยู่แล้ว เลยไม่ได้ออกอาการอะไรมากมาย

ส่วนสาเหตุที่ได้ใกล้ชิดกัน ก็คงเริ่มมาจากผมมีการโยกย้ายตำแหน่ง ให้ได้ไปทำงานร่วมทีมกันกับเค้า ซึ่งนั่นทำให้เราได้มาเป็นเพื่อนร่วมทีมกันโดยปริยาย

ด้วยความที่ผมเชี่ยวชาญในงาน เลยทำให้ผมต้องกลายเป็นที่ปรึกษาเรื่องงานให้เค้าอยู่บ่อยๆ ทำให้มีโอกาส ได้คุยโทรศัพท์ คุยไลน์ เลยทำให้เราได้รู้จักกันมากขึ้น จนเพื่อนร่วมงานเองก็แซว ว่าผมไปชอบเค้าบ้างล่ะ สองคนนี้กิ๊กกันบ้างล่ะ เค้าคงมองว่าทำไมผมถึงให้ความสำคัญกับเพื่อนคนนี้เป็นพิเศษจัง
ทั้งที่ตัวผมเองก็เฉยๆ นะครับ เพราะจริงๆ ผมก็ปฎิบัติกับเพื่อนร่วมงานเท่าเทียมกัน อาจจะเป็นเพราะว่าเพื่อนผู้หญิงผมคนนี้มักจะมาขอความช่วยเหลือผมบ่อยเป็นพิเศษ แล้วผมเป็นคนไม่ค่อยปฎิเสธใครอยู่แล้วด้วยเท่านั้นเอง

หลังจากทำงานร่วมกันเป็นระยะเวลา 1 ปีกว่าๆ ทำให้ความสนิทกันของเรา กลายเป็นคู่ปาท่องโก๋ในออฟฟิศกันเลยก็ว่าได้ ไปกินข้าว หาลูกค้า ก็มักจะไปด้วยกันตลอด แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเรา ไม่ได้หยุดแค่นั้นครับ มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมขยับจากที่ปรึกษาเรื่องงาน ต้องไปเป็นที่ปรึกษาเรื่องความรักของเค้า  เนื่องจากเค้ากับแฟนทะเลาะกัน เค้าเองก็เสียใจหนักมากครับ แรกๆ ก็ไม่ยอมบอกว่าเป็นอะไร แต่ผมก็พอจะดูอาการออกว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับความรัก ...ช่วงเวลานี้ เป็นช่วงเวลาที่พาเค้าไปกินเหล้าบ่อยมากกก เป็นช่วงที่ผมคอยให้กำลังใจ คอยปลอบ คอยพูดในเชิงบวก ไม่อยากให้เค้ากับแฟนเลิกกัน เพราะเห็นว่าคบกันมานาน

แต่ช่วงนี้แหละ เป็นช่วงที่ทำให้ผมเริ่มรู้ว่า เริ่มจะชอบผู้หญิงคนนี้ขึ้นมานิดๆ แล้ว แล้วก็เหมือนว่าเค้าจะรู้ตัวซะด้วย ไม่รู้เป็นเพราะผม take care เค้ามากเกินไปหรือเปล่า แต่มีคืนนึงในผับ พอดีเค้าปวดฉี่ ผมเลยอาสาพาไปเข้าห้องน้ำ พอเข้าเสร็จ อยู่ๆ เค้าก็ให้ผมพาออกไปที่ระเบียงหนีไฟ (แบบเมาๆ นิดๆ แต่มีสติ) เป็นช่วงเวลาที่ได้อยู่กันสองคนครั้งแรกในตอนกลางคืน คุยเล่นๆ เรื่องอื่นกันซักพัก เหมือนเค้ามีคำถามอยากจะถามผม แต่ก็ไม่กล้าถาม ผมเองก็รู้ ว่าเป็นคำถามแบบไหน ผมเลยบอกเค้าไปว่า "เรารู้ว่าเป็นคำถามอะไร แต่เทอไม่ต้องถามเราหรอก เราว่าเทอรู้คำตอบ" แล้วก็เข้าไปกอดเค้า.. แต่หลังจากคืนนั้น ท่าทีเค้าก็เปลี่ยนไปทันที ทุกอย่างดูไม่เหมือนเดิม ผมเข้าใจว่าผมเองคงแสดงอาการมากเกินไป จนเค้าอึดอัด ตอนนั้นเค้าคงคิดกับผมแค่เป็นเพื่อนด้วย แต่ก็ด้วยงานที่ต้องทำด้วยกัน เลยมีโอกาสได้คุยกันอีก ระหว่างทางไปหาลูกค้า ผมเองเป็นคนพูดตรงๆ ก็ถามเค้าไปว่า "คำถามที่อยากจะถามเราวันนั้น เธออยากได้คำตอบหรือเปล่า" .. เค้าเงียบไปซักพัก แล้วก็บอกผมว่า ก็ตอบมาดิ อยากรู้เหมือนกัน  ผมเลยบอกเค้าไปว่า "ก็คิดเป็นเพื่อนแหละ แต่จะพิเศษกว่าหน่อย ไม่ถึงขั้นเป็นความชอบ หรือเป็นความรัก แต่เป็นคนที่เราอยากดูแล เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเรียกว่าอะไร" เค้าก็นิ่งๆ ยิ้มเล็กน้อย เหมือนกับได้คำตอบที่ต้องการ ผมเองก็โล่งใจ ที่เรายังกลับมาเป็นเพื่อนกันได้อีกครั้งนึง

แต่ความสัมพันธ์กลับไม่หยุดแค่นั้น เนื่องจาก เค้ากับแฟนยังทะเลาะกันอยู่ เค้าเองก็ยังไม่หาย hurt เลยได้มีโอกาสได้กินเหล้ากันอีก แต่ครั้งนี้เค้าร้องไห้ครับ เข้าใจว่าเค้ารักแฟนเค้ามาก ผมเองเกือบร้องไห้ไปตามเค้าเพราะสงสาร ..วันนั้นเป็นวันที่ผมกอดเค้าอีกครั้ง แต่ที่ทำให้ความสัมพันธ์มันหน่าแน่นกว่าเดิมคือ คืนนั้นผมกับเค้าจูบกันด้วย แล้วผมก็ไปส่งเค้าที่คอนโด ส่วนผมก็กลับคอนโดผม ...ตื่นเช้ามา ผมยังจำเหตุการณ์เมื่อคืนทั้งหมดได้ดี แต่เค้ากลับบอกว่า เมื่อคืนกลับมายังไง เราจำไม่ได้เลย .. ผมก็ถามเค้าไปว่าจำไม่ได้จริงๆ หรอ แค่นั้น...ก็เสียใจนิดๆ แต่ก็ไม่ได้ทักท้วง หรือเล่าอะไรให้เค้าฟังอีก

หลังจากนั้นไม่นาน เค้ากับแฟนก็กลับมาคืนดีกัน ผมเลยทิ้งระยะห่างระหว่างผมกับเค้าหน่อย แต่ทุกครั้งเวลาที่ผมทำตัวเหินห่าง เธอก็จะโกรธ งอล ผมเองดันหักห้ามใจไม่ได้ ต้องง้อเธอเสมอ (เกลียดตัวเองจริงๆ) ความคิดในตอนนั้น ผมคิดว่าผมคงชอบเค้าไปแล้ว แต่ยังไงเรื่องของเราก็เป็นไปไม่ได้แน่
พยายามไม่เสียใจ เวลาที่เค้าไปเที่ยวกับแฟน พยายามไม่เสียใจ เวลาที่เค้าคุยโทรศัพท์กันด้วยคำหวานๆ

ผมพยายามวางตัว แต่เค้าดันเริ่มกลับเป็นฝ่ายเค้าหา ทำดีกับผมมากขึ้นจนผมก็งง (ช่วงนั้นมีผู้หญิงคนอื่นเข้าหาผมด้วย ไม่รุ้ว่าเกี่ยวกันหรือเปล่า) คืนก่อนเค้าชวนผมไปดื่ม ผมเองก็ไม่รู้เหตุผล อาจเป็นเพราะอยากดื่มเฉยๆ เพราะตอนนี้เค้าไม่ได้ทะเลาะกับแฟนของเค้า แต่ต้องบอกว่าคืนนี้..เป็นคืนที่เราได้ดื่มกันแค่สองคน และเป็นคืนที่เราได้ใกล้ชิดกันมากที่สุด ..แต่ก็..ไม่ได้ถึงขั้นมีเซ็กส์นะครับ และครั้งนี้ผมว่าเค้าจำเรื่องเมื่อคืนได้ เพียงแต่ตอนเช้าเหมือนเค้าคิดได้ บอกกับผมแค่ว่า อย่าให้เค้าเมามากแบบนั้นอีก มันไม่ดี ..

แต่หลังจากคืนนั้น ทำให้ผมคิดอย่างหนัก ว่าควรเอายังไงกันแน่กับความรู้สึกของตัวเองดี .. แต่พอเข้าไปเช็คเฟสบุคของเค้า
เห็นรูปที่เค้าไปเที่ยวกับแฟน ..แฟนเค้าเองก็ดูเป็นคนดี และดูเหมือนจะรักผู้หญิงคนนี้มาก ผมรู้สึกหน่วงๆ ยังไงไม่รู้ ทำให้ผมคิดอะไรได้บางอย่าง  เลยตัดสินใจ พิมพ์ข้อความเกี่ยวกับความรู้สึกของตัวเอง บอกประมาณว่า เรารักเค้านะ แต่เราจะไปแล้ว ส่งไปทางไลน์ เค้าก็อ่านแล้วเงียบไป แต่คาดว่าน่าจะโกรธผมไปแล้ว

ผมเองไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกแล้ว เค้าคบกับแฟนมานาน ผมเองอยากถอยออกมา..ยอมรับว่า.. มันเจ็บมากถึงมากที่สุด ทั้งสงสารเค้า สงสารตัวเอง ทั้งสงสารคนรักของเค้า ทั้งสงสารคนรักตัวเอง รู้แล้วว่าเริ่มเกลียดตัวเองจริงๆ แฟนทุกคนที่ผ่านมาประมาณ 3 คน ผมไปเป็นมือที่สามเค้าหมดเลย  มันเป็นแค่ความรักของผมที่ผิดเวลา หรือเป็นแค่ความใจง่ายของผมก็ไม่รู้

ปล1. ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าตัวเองควรจะไปง้อเค้า เพื่อให้เรากลับเป็นเพื่อนกันอีกครั้งมั้ย หรือควรจะตัดใจเลิกเป็นเพื่อนกับเค้าเลยดี เพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องไปเจ็บอีก หรือถ้ามีวิธีเยียวยาโดยให้ผมกับเค้าเป็นเพื่อนกันอยู่โดยที่ยังไม่เจ็บพอจะเป็นไปได้มั้ยครับ

ปล2. อีกเรื่องที่สงสัยคือ ผมไม่กล้าฟันธงว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้ามีใจให้ผมบ้างหรือเปล่า ผู้หญิงตอนเวลาเมาเป็นแบบนี้ทุกคนมั้ยครับ