ผมเป็นมือกล้องฝึกหัดนะครับ จะเริ่มงานโปรเจค"ลอยกระทง" ซักอัลบัมนึงมาทำเป็นโปรไฟล์ตัวเอง ผมพักอยู่แถวซอยศรีนครินทร์40 ซึ่งแถวนั้นจะไม่มีที่ลอยกระทงเลย ตอนแรกว่าจะไปสวนหลวง ร.9 เพราะบรรยากาศดีมาก ถ่ายรูปสวย แต่ปีนี้เขตได้ประกาศงดลอยกระทงที่สวนหลวง ร.9 ผมเลยหาในเว็ปเห็นมีคนแจ้งว่าที่สวนสาธารณะย่านประเวศมีที่นึงที่เปิดให้ลอยกระทง และ บรรยากาศดี ชื่อว่าสวน วนธรรม ผมก็หาเส้นทางไปเพราะค่อนข้างซับซ้อน (เส้นทางเดี๋ยวจะแจ้งใต่กระทู้นะครับ) ผมไปถึงเวลา17.00 น. กะว่าจะไปถ่ายตอนตะวันกำลังโผล่เผล่เพราะภาพจะออกมาสวยแบบไม่ต้องผ่านไลท์รูมหรือโฟโต้ช้อปเลย
ด้านหน้าสวนจะมีแม่ค้ามาขายกระทงตามข้างทางครับ ผมก็ยืนถ่ายรูปอยู่ก็เห็นน้องผู้ชายคนนึงขี่บิ๊กไบค์มา ใส่ชุดนักศึกษาผูกไทด์ผมก็มองว่าเท่ดี สมัยผมนี่นั่งรถเมย์ สองแถวอย่างเดียว555 ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร. ประมาน17.30 น. ผมก็เข้ามาถ่ายรูปบรรยากาศด้านในสวน บรรยากาศดีสมคำร่ำลือจริงๆครับ หญ้าเขียวชะอุ่ม มีบ่อน้ำ มีสะพานข้ามเล็กๆให้คนเดิน. ผมก็ถ่ายไปถ่ายมาก็เห็นไอน้องผู้ชายคนเดิมมานั่งริมบ่อน้ำที่คนมาลอยกระทงกัน น้องเคานั่งใส่หูฟัง พิงต้นไม้มองวิว ในใจผมก็คิดว่ามาพักผ่อนสมอง เพราะเรียนหนัก ต่อมาเวลา18.00 น. ซึ่งตะวันตกดินแล้วครับ ทาฃสวนได้เปิดไฟให้แต่ก็มีความมืดลายล้อมอยู่ด้วย ผมพึ่งจะทานข้าวเสร็จผมก็กลับมาที่ในสวนอีกครั้ง ผมก็เจอไอน้องผู้ชายคนเดิม เดินถือกระทงตรงดิ่งไปที่เดิม ละก็นั่งฟังเพลงเหมือนเดิม ทุกอริยาบทเหมือนตอน 17.30น. ไม่มีผิด ผมก็คิดในใจว่าจะนั่งรออะไรทั้งๆที่เอากระทงไปลอยได้เลย ทางเจ้าหน้าที่ได้มีเทียนเล่มใหญ่ๆจุดไฟให้เพื่อให้คนมาต่อไฟ น้องคนนั้นนั่งข้างๆเทียนเล่มนั้น แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร. ผมเข้าหปถ่ายรูปคุณตาคุณยายที่มาวิ่งออกกำลังกาย รวมถึงเต้นแอลโรบิคเป็นกลุ่มเล็กๆที่ดูสนิทกันมานาน พอผมดูนาฬิกาได้เวลา19.00 ผมกำลังจะกลับเพราะช่วงนี้รถจะติดมาก ระหว่างที่เดินจะออกสวน(เข้า-ออก ทางเดียวครับ) ผมเห็นน้องผู้หญิงคนนึงมาสะกิดน้องผู้ชายคนนั้น แล้วน้องสองคนก็พูดคุยกัน แต่แปลกที่ว่าจากที่น้องผู้ชายนั่งเศร้าๆ พอน้องผู้หญิงมาเค้ากลับยิ้มเหมือนไม่เคยเศร้ามาก่อนเลย ระหว่างนั้นบ่อในสวนสาธารณะกระทงเริ่มเยอะขึ้นตามจำนวนคน ผมก็เก็บรูปบรรยากาศไว้ เพราะแสงเทียนกระทบกับใบตองมันสวยมาก ถ่ายคู่รักหนุ่มสาวที่มานั่งคุยกันในวันเทศกาล ระหว่างนั้นไอน้องผู้ชายคนนั้นก็พาน้องผู้หญิงมานั่งคุย ซึ่งผมก็อยู่ตรงนั้นพอดีกำลังเช็ครูปเสียของวันนี้ บทสนทนาของเด็กทั้งสองก็เริ่มขึ้นจากเบาๆ ก็ดังขึ้นๆ จนผมจับใจความได้ว่า
(เท่าที่จำได้นะครับ)
ผช:สรุปเธอจะเอาไง เธอเลือกมาเถอะเค้าไม่โกรธ
ผญ:เงียบ
ผช:ในแชตยังคุยได้เลย ทำไมต่อหน้าจะพูดไม่ได้หละ
ผญ:เค้าก็ไม่รู้อะ เค้าไม่อยากพูด
ผช:เธอเลือกเถอะ
ผญ:คือเธอเข้าใจไม๊ว่าคนนั้นเป็นเพื่อน ของแฟนเพื่อนเค้า ละคนนั้นทำตัวเหมือนแฟนเค้าก็ไม่รู้อะ
ผช:เงียบ
ผญ:เธอจะรอเค้าจริงๆหรอ เค้าไม่รู้ว่ามันจะนานแค่ไหน
ผช:อือ เค้ารอ แล้วมันอีกนานไม๊อะเธอ
ผญ:เค้าก็ไม่รู้
ผช:เค้าว่าเธอเลือกเถอะ
ผญ:ถ้าเค้าไปเธอจะโอเคใช่ไม๊
พอจบประโยคนี่น้องผู้หญิงพูด น้องผู้ชายจากลุคที่ดูเข้มๆ แข็งแรง ก็อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด แล้วน้องผู้ชายก็ร้องไห้
ซึ่งผมและผู้คนตรงนั้นงงมาก แน่นอนครับคนมองเยอะมากเพราะไม่คิดว่าจะเกิดอะไรแบบนี้ขึ้น
แล้วน้องสองคนก็พูดคุยกันต่อแบบเงียบๆ ซึ่งผมก็ยังช็อคอยู่ แล้วน้องผู้ชายก็พูดขึ้นว่า
ผช:งั้นเธอก็ดูแลตัวเองดีๆนะ เค้าไปละ โชคดี ละน้องผู้ชายก็ลุกละเดินออกไป
ผมก็ไม่ได้ตามอะไรไป จนเวลา19.30 ผมจะกลับบ้านผมก็เลยเดินไปที่จอดรถ ผมก็เจอบิ๊กไบค์คันนั้นจอดอยู่และน้องผู้ชายคนนั้นนั่งกอดเข่าร้องไห้สะอื้นอยู่ คนที่จอดรถแถวนั่นเค้าก็คงรู้แต่ไม่ได้เข้าไปถามอะไร. ผมก็เลยขับรถออกมาพอติดไฟแดงก็เจอน้องผู้ชายขี่รถแซงไปละก็หายไปเลย ดูจากชุดนักศึกษาผมก็รู้เลยว่าน้องคนนี้เรียนอยู่ที่ไหนทซึ่งในระแวกประเวศ ศรีนครินทร์มีชุดแบบนี่แค่ที่เดียว
**ถ้าน้องเห็นกระทู้นี้พี่อยากจะบอกว่าพีาเข้าใจความรู้สึกน้องนะครับ มีความรักได้แต่อย่าให้ความรักทำร้ายเรา พี่เป็นห่วงน้องเมื่อวานมากเจอเหตุการณ์แบบนี้ไม่รู้จะมีสติประคองรถไหวไหม พี่เอาใจช่วยนะครับพี่เชื่อว่าความจริงใจในตัวน้องจะส่งผลให้น้องผู้หญิงคนนั้นเลือกน้องเอง ส่วนถ้าน้องผู้หญิงอ่านอยู่พี่อยากจะบอกว่ามีผู้ชายไม่เยอะนะครับที่จะกลัวจะเสียเราไปขนาดนี้ น้องผู้ชายมาถึงก่อนน้องเป็นชั่วโมงเลยนะครับ ในหัวอกผู้ชายเหมือนกัน ต่อให้ปากบอกว่า ไม่เป็นไร ไม่เสียใจ. แต่ข้างในใจลึกๆมันทรมานมาก ยิ่งถ้าเป็นคนที่เรารักมากๆแล้วด้วย ไม่ต้องอธิบายถึงความรู้สึกเลยครับ พี่ไม่รู้ว่าผู้ชายอีกคนที่น้องคุยจะดีและจริงใจไม๊นะครับ แต่พี่เชื่อว่าน้องผู้ชายคนนี้จริงใจมาก
***ส่วนที่ใครจะเดินทางมาสวนวนธรรมนะครับ
ขับมาเส้นศรีนครินทร์ผ่านห้างซีคอน สแคว เจอแยกห้างพาราไดร์เลี้ยวซ้ายเลยตรงไปจนสุดจะเจอสวนหลวงร.9 เราเลี้ยวขวาตรงให้สุด จะเป็นสามเเยก เราเลี้ยวขวาอีกทีนึง ตรงให้สุดเจอแยกเลี้ยวซ้ายก็ถึงครับ
ช่วยตามหาน้องผู้ชายที่ไปลอยกระทงที่สวนวนธรรม (ประเวศ) หน่อยครับ
ด้านหน้าสวนจะมีแม่ค้ามาขายกระทงตามข้างทางครับ ผมก็ยืนถ่ายรูปอยู่ก็เห็นน้องผู้ชายคนนึงขี่บิ๊กไบค์มา ใส่ชุดนักศึกษาผูกไทด์ผมก็มองว่าเท่ดี สมัยผมนี่นั่งรถเมย์ สองแถวอย่างเดียว555 ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร. ประมาน17.30 น. ผมก็เข้ามาถ่ายรูปบรรยากาศด้านในสวน บรรยากาศดีสมคำร่ำลือจริงๆครับ หญ้าเขียวชะอุ่ม มีบ่อน้ำ มีสะพานข้ามเล็กๆให้คนเดิน. ผมก็ถ่ายไปถ่ายมาก็เห็นไอน้องผู้ชายคนเดิมมานั่งริมบ่อน้ำที่คนมาลอยกระทงกัน น้องเคานั่งใส่หูฟัง พิงต้นไม้มองวิว ในใจผมก็คิดว่ามาพักผ่อนสมอง เพราะเรียนหนัก ต่อมาเวลา18.00 น. ซึ่งตะวันตกดินแล้วครับ ทาฃสวนได้เปิดไฟให้แต่ก็มีความมืดลายล้อมอยู่ด้วย ผมพึ่งจะทานข้าวเสร็จผมก็กลับมาที่ในสวนอีกครั้ง ผมก็เจอไอน้องผู้ชายคนเดิม เดินถือกระทงตรงดิ่งไปที่เดิม ละก็นั่งฟังเพลงเหมือนเดิม ทุกอริยาบทเหมือนตอน 17.30น. ไม่มีผิด ผมก็คิดในใจว่าจะนั่งรออะไรทั้งๆที่เอากระทงไปลอยได้เลย ทางเจ้าหน้าที่ได้มีเทียนเล่มใหญ่ๆจุดไฟให้เพื่อให้คนมาต่อไฟ น้องคนนั้นนั่งข้างๆเทียนเล่มนั้น แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร. ผมเข้าหปถ่ายรูปคุณตาคุณยายที่มาวิ่งออกกำลังกาย รวมถึงเต้นแอลโรบิคเป็นกลุ่มเล็กๆที่ดูสนิทกันมานาน พอผมดูนาฬิกาได้เวลา19.00 ผมกำลังจะกลับเพราะช่วงนี้รถจะติดมาก ระหว่างที่เดินจะออกสวน(เข้า-ออก ทางเดียวครับ) ผมเห็นน้องผู้หญิงคนนึงมาสะกิดน้องผู้ชายคนนั้น แล้วน้องสองคนก็พูดคุยกัน แต่แปลกที่ว่าจากที่น้องผู้ชายนั่งเศร้าๆ พอน้องผู้หญิงมาเค้ากลับยิ้มเหมือนไม่เคยเศร้ามาก่อนเลย ระหว่างนั้นบ่อในสวนสาธารณะกระทงเริ่มเยอะขึ้นตามจำนวนคน ผมก็เก็บรูปบรรยากาศไว้ เพราะแสงเทียนกระทบกับใบตองมันสวยมาก ถ่ายคู่รักหนุ่มสาวที่มานั่งคุยกันในวันเทศกาล ระหว่างนั้นไอน้องผู้ชายคนนั้นก็พาน้องผู้หญิงมานั่งคุย ซึ่งผมก็อยู่ตรงนั้นพอดีกำลังเช็ครูปเสียของวันนี้ บทสนทนาของเด็กทั้งสองก็เริ่มขึ้นจากเบาๆ ก็ดังขึ้นๆ จนผมจับใจความได้ว่า
(เท่าที่จำได้นะครับ)
ผช:สรุปเธอจะเอาไง เธอเลือกมาเถอะเค้าไม่โกรธ
ผญ:เงียบ
ผช:ในแชตยังคุยได้เลย ทำไมต่อหน้าจะพูดไม่ได้หละ
ผญ:เค้าก็ไม่รู้อะ เค้าไม่อยากพูด
ผช:เธอเลือกเถอะ
ผญ:คือเธอเข้าใจไม๊ว่าคนนั้นเป็นเพื่อน ของแฟนเพื่อนเค้า ละคนนั้นทำตัวเหมือนแฟนเค้าก็ไม่รู้อะ
ผช:เงียบ
ผญ:เธอจะรอเค้าจริงๆหรอ เค้าไม่รู้ว่ามันจะนานแค่ไหน
ผช:อือ เค้ารอ แล้วมันอีกนานไม๊อะเธอ
ผญ:เค้าก็ไม่รู้
ผช:เค้าว่าเธอเลือกเถอะ
ผญ:ถ้าเค้าไปเธอจะโอเคใช่ไม๊
พอจบประโยคนี่น้องผู้หญิงพูด น้องผู้ชายจากลุคที่ดูเข้มๆ แข็งแรง ก็อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด แล้วน้องผู้ชายก็ร้องไห้
ซึ่งผมและผู้คนตรงนั้นงงมาก แน่นอนครับคนมองเยอะมากเพราะไม่คิดว่าจะเกิดอะไรแบบนี้ขึ้น
แล้วน้องสองคนก็พูดคุยกันต่อแบบเงียบๆ ซึ่งผมก็ยังช็อคอยู่ แล้วน้องผู้ชายก็พูดขึ้นว่า
ผช:งั้นเธอก็ดูแลตัวเองดีๆนะ เค้าไปละ โชคดี ละน้องผู้ชายก็ลุกละเดินออกไป
ผมก็ไม่ได้ตามอะไรไป จนเวลา19.30 ผมจะกลับบ้านผมก็เลยเดินไปที่จอดรถ ผมก็เจอบิ๊กไบค์คันนั้นจอดอยู่และน้องผู้ชายคนนั้นนั่งกอดเข่าร้องไห้สะอื้นอยู่ คนที่จอดรถแถวนั่นเค้าก็คงรู้แต่ไม่ได้เข้าไปถามอะไร. ผมก็เลยขับรถออกมาพอติดไฟแดงก็เจอน้องผู้ชายขี่รถแซงไปละก็หายไปเลย ดูจากชุดนักศึกษาผมก็รู้เลยว่าน้องคนนี้เรียนอยู่ที่ไหนทซึ่งในระแวกประเวศ ศรีนครินทร์มีชุดแบบนี่แค่ที่เดียว
**ถ้าน้องเห็นกระทู้นี้พี่อยากจะบอกว่าพีาเข้าใจความรู้สึกน้องนะครับ มีความรักได้แต่อย่าให้ความรักทำร้ายเรา พี่เป็นห่วงน้องเมื่อวานมากเจอเหตุการณ์แบบนี้ไม่รู้จะมีสติประคองรถไหวไหม พี่เอาใจช่วยนะครับพี่เชื่อว่าความจริงใจในตัวน้องจะส่งผลให้น้องผู้หญิงคนนั้นเลือกน้องเอง ส่วนถ้าน้องผู้หญิงอ่านอยู่พี่อยากจะบอกว่ามีผู้ชายไม่เยอะนะครับที่จะกลัวจะเสียเราไปขนาดนี้ น้องผู้ชายมาถึงก่อนน้องเป็นชั่วโมงเลยนะครับ ในหัวอกผู้ชายเหมือนกัน ต่อให้ปากบอกว่า ไม่เป็นไร ไม่เสียใจ. แต่ข้างในใจลึกๆมันทรมานมาก ยิ่งถ้าเป็นคนที่เรารักมากๆแล้วด้วย ไม่ต้องอธิบายถึงความรู้สึกเลยครับ พี่ไม่รู้ว่าผู้ชายอีกคนที่น้องคุยจะดีและจริงใจไม๊นะครับ แต่พี่เชื่อว่าน้องผู้ชายคนนี้จริงใจมาก
***ส่วนที่ใครจะเดินทางมาสวนวนธรรมนะครับ
ขับมาเส้นศรีนครินทร์ผ่านห้างซีคอน สแคว เจอแยกห้างพาราไดร์เลี้ยวซ้ายเลยตรงไปจนสุดจะเจอสวนหลวงร.9 เราเลี้ยวขวาตรงให้สุด จะเป็นสามเเยก เราเลี้ยวขวาอีกทีนึง ตรงให้สุดเจอแยกเลี้ยวซ้ายก็ถึงครับ