อายุ30กันทั้งคู่ค่ะ อยู่กินกันพ่อแม่2ฝ่ายรับรู้ ไม่ได้แต่งงาน ไม่ได้จดทะเบียน คบกันได้ปีกว่าเราเกิดท้องขึ้นมา แฟนไม่อยากได้เพราะเค้าบอกยังไม่พร้อมมีภาระ อยากให้เอาออก แต่เราดื้อไม่ฟังเค้าจะเก็บลูกไว้ ผลคือ ทุกวันนี้ยังอยู่ด้วยกันแต่เหมือนไม่รู้จักกัน เป็นแบบนี้มาเกือบเดือนแล้วค่ะ เช้ามาเค้าก็ไปทำงาน กลับมาก็ต่างคนต่างอยู่ เราพยายามเข้าหาเค้า ง้อเค้า พูดดีๆกับเค้า แต่เค้าก็ไม่สนใจ ปัดมือเราทิ้ง หันหน้ามองทางอื่น ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน เราอึดอัดมาก เค้าไม่บอกเลิก ไม่ทิ้งไป แต่เหมือนเค้าบีบเราให้เราเป็นฝ่ายทนไม่ไหวแล้วไปเอง ตอนนี้ใกล้หมดความอดทนแล้วค่ะ มันอึดอัดทรมานจริงๆใจนึงเราอยากไปตายเอาดาบหน้าเลี้ยงลูกคนเดียว อีกใจก็ไม่อยากให้ลูกกำพร้าพ่อ เพราะเราเองก็ไม่มีพ่อ พ่อเราทิ้งไปตอนเรา4ขวบ เราไม่อยากให้ลูกต้องเป็นเหมือนเรา และตอนนี้ก็ต้องพึ่งแฟน เพราะเราแพ้ท้องหนักมาก กินอะไรไม่ได้ เวียนหัวอาเจียนตลอดเวลา ไปทำงานไม่ไหว ตอนนี้เราอาศัยใช้เงินเก็บของเราซื้อข้าวซื้อน้ำประทังชีวิต แต่อีกไม่นานมันก็คงหมด เรากลัวจะไม่มีค่าคลอด ค่าเลี้ยงลูกระยะแรกค่ะ ทางบ้านเราก็ลำบาก เราไม่อยากเพิ่มภาระให้แม่ เราอยากรู้เค้าคิดอะไรอยู่คะ มันจะมีทางที่กลับมาเป็นปกติไหม เราควรทำยังไงต่อไปดี