สวัสดีครับเรื่องที่ผมกำลังจะเล่าให้ฟังมันอาจจะไร้สาระ แต่ผมอยากให้คนที่ผมชอบมาอ่านและรู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับเขา ช่วยแชร์กันหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ
ผมเรียนอยุ่ที่โรงเรียนหนึ่งแถวปากเกร็ดก็ข้างหน้าโรงเรียนจะมีแอมเวย์ตั้งอยู่ เดิมเนี่ยผมเป็นคนไม่ค่อยเอาไหนสักเท่าไรติดเกมไม่ค่อยออกกำลังกายเรียนก็ไม่ได้เรื่อง แถมอ้วนนนนนนมากกกกก เพื่อนในตอนนนั้นก็ไม่ค่อยมีสักเท่าไรผมก็อยู่ของผมแบบเน่ยจนยุ ม.3 วันนนั้นผมได้เดินเล่นแถวสนามบาสผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง ผมเห็นแว๊บแรกใจมันบอกว่าใช่เลย สวยเล่นบาสก็เก่ง จะทำไงดีว่ะจะจีบเขาอยากคุยอยากรู้จัก มันติดอยู่ตรงที่ว่าผมมัน
ไม่เอาไหนอ้วนก็อ้วนเอาง่ายๆไม่มีไรดีเลย ผมเลยตัดสินใจเล่นกีฬาลดความอ้วน น้ำหนักผมตอนนั้นซัก 100กว่าตอนนี้เหลือ72 นานวันเขานิสัยผมเปลี่ยนเพื่อนเริ่มเยอะมากขึ้น
ผมก็ตัดสินใจล่ะกุจะเข้าไปคุยแล้วนะ เออครับลืมบอกผมกับเธอคนนั้นเราห่างกัน2ปี ต่อๆผมจะไปคุย เดี๋ยวๆๆเขาไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศไปตอนนั้นว่ะ
พอผมขึ้น ม.4เขาก็ไปตอนจบม.5คือยังไงเขาก็ซ้ำ1ปียุดี เอาหว่ะรอหน่อยอันดับแรกขอเป็นเพื่อนในเฟสก่อน อ่าวไม่รับเป็นเพื่อนอีกเซ็งเลยเอาหล่ะรอหน่อยๆ
ตอนนั้นเนี่ยผมอยากเข้าโรงเรียนหนึ่งชื่อโรงเรียนเตรียมทหาร ผมกลับเปลี่ยนตัวเองจากไม่ตั้งใจเรียนเรียนให้ดีขึ้นอ่านหนังสือลืมวันลืมปปรากฎว่าปีแรกสอบไม่ติดก็เสียใจ คิดอยู่นานว่าที่ไม่ติดเพราะอยู่ศิลป์จีนหรือว่าตัวเองยังตั้งใจไม่พอ ก็เลยต้องเรียน ม.5 ต่ออีกปีปีเอาจริงจัง เรียนมาได้เดือนกว่าคะแนนมันเริ่มดีขึ้นมากกก เลยตัดสินใจดรอปเลยเทอม2กะจะเอาจริง ผมได้ไปเจอพี่ชายคนหนึ่งเขาเหมือนนักเรียนเตรรียมมากเลยไปถามเขาว่าพี่เป็นนายร้อยป่าว
พี่ ไม่ใช่ไอน้อง
ผม เวร
พี่ ทำไมหรอจะสอบไง
ผม ครับ พี่จบอะไรอะครับ
พี่ อ้อพี่จบวิศวะ
ผม พี่สอนเลขให้ผมได้ป่าว เรียนตัวๆ
พี่ ได้ พี่เห็นแกมานานล่ะ เห็นแกตั้งใจ
ผมก็เรียนกับพี่ชายคนนี้มาพักใหญ่คะแนน
ดีขึ้นมากกว่าเดิม
จนวันนหนึ่งที่ โรงเรียนผมจัดงานวันวิทย์ผมก็เล่นกีฬายุปกติ เพื่อนผมมันมาบอกว่าคนที่ชอบเขากลับมาแล้วนะ ผมนี่แบบเย้ ในที่สุดก็กลับมาและผมฏ้ได้เลยบาสกับเขาและก็ได้คุย ปะช็อดแรกขอเฟสอะเขาให้วะ เคก็เริ่มตีสนิทส่งรูปเขาตอนเล่นบาสไปให้ผมก็คุยกับเขาได้พักใหญ่ใกล้ปิดเทอมล่ะ บอกชอบเลยล่ะกันอีกไม่นานก็ต้องไปจากที่นี่ละ ผลลัพธ์เขาไม่ให้จีบว่ะ คิดกับผมแค่พี่น้อง.......เฮ้อ แล้วที่รอมา1ปีอะ
ผมก็เลยบอกเขาไปว่าผมจะเปลี่ยนใจคุณให้ได้ เขาก็บอกอืม ทุกๆวันผมก็เล่นบาสกับเขาเหมือนเดิมอะโดดเรียนมารอเขาทุกวัน คุยแบบนี้จนเหลือ2วันสุดท้ายของการเรียนผมบอกเขาว่าจริงๆแล้วผมเก็บรูปของเขาไว้เยอะมาก มันอาจจะดูโรคจิตแต่ทำไงได้คนมันคิดถึงนิหว่า เขาก็ขอดูผมก็เอาไปให้เขาดูที่โรงเรียนแถมผมซื้อต็กตาไปใหเเขาด้วยและผม็ช่วยเขาไปเที่ยวบอกว่าเลยว่ามีความสุขมาก ที่แรกที่ไปแถวก็เวสเกต โหฟินสาส พี่ชายคนที่ผมบอกก็สอนคณิตเธอคนนี้ยุพอดี รู้จักกันได้ไงว่ะ เออก็เที่ยวกันจนเสร็จก็แยกย้าย เธอคนนั้นเนี่ยเขาต้องไปเยาวราชต่อเขามีนัดกับ... ผทก็เสียใจนะที่แบบมีผู้ชายคนอื่นมาจีบเขาแต่ทำไงได้เขาเลือกได้นี้หว่าแต่ผมไม่เคยโกรธเขาเลยนะครับมีแต่เป็นห่วงตลอดเวลาอยากดูแลเขาอะครับ
เขาไม่ได้หลายใจนะครับอย่าไปว่าเขาอยากนั้นคือเขาก็คุยกับคนนั้นผมเองแหละที่เขาไปยุ่ง ก็ ผมก็เดินไปส่งเขาที่รถไฟฟ้าผมมองเขาจนเขาหายไปแบบสุดสายตา ผมเป็นคนที่ร้องไห้ยากมากเกิดมาเนี่ยนับครั้งได้เลยว่าร้องไห้กี่ครั้ง แต่วันนั้นน้ำตาผมมันก็ไหลออกมาเองรู้สึกจุกที่หน้าอกเจ็บแบบบอกไม่ถูก
ผมกับเขาก็สนิทได้พอควรแหละครับ ก็กลับบ้าน พอถึงบ้านประมาณเที่ยงคืนผมก็ลายไปถามว่าถึงบ้านยังอย่ากลับดึกมันอันตราย ถึงบ้านแล้วบอกด้วยนะ
เขาก็ตอบมาอย่างไววว่าถึงแล้วครับ
ผม ดีแล้วครับถึงบ้านไว ไปนอนได้แล้วดึกแล้วนอนห่มผ้าด้วยนะครับ
เธอ ครับ ฝันดีนะ
ผม ครับฝันดีครับ
วันรุ่งขึ้นผมต้องเดินทางไปค่ายกวดวิชาเตรียมทหารผมก็คุยกับเขาตลอดทาง เขาบอกว่าดูแลตัวเองดีๆนะ ผมได้ยินคำนี้รู้สึกหัวใจมันพ่องโต
ผมก็เป็นห่วงเขามากๆอะผมได้ฝากเขาให้อยู่ในการดูแลของพี่คนหนึ่งเป็นเพื่อนสนิทเธอคนนนั้นเลย ทุกคืนผมจะแอบโดดหน้าตามากดตู้โทรศัพท์
พอครูฝึกจับได้ก็โดน- (- ภาษาทหารหมายถึง การทำโทษครับ) ก็ทำแบบเนี่ยได้10กว่าวันก็ถึงขั้นเขาโรงพยาบาลร่างกายทรุด แต่ผมก็ทนได้ครับ
ผมเป็นห่วงเขามาก ก็ทำแบบนี้จนจบค่าย เขาปล่อยกลับบ้านประมาณ3อาทิตย์ พอมาถึงบ้านไหว้พ่อแม่เสร็จก็นัดเขาว่ามีวันไหนว่างมั้ยมีอะไรจะให้ เขาบอกว่าได้ก่อนเปิดเทอม1วัน ช่วงนั้นเขาก็กำลังเศร้าเรื่องผู้ชายคนนนั้น คือเขาไม่ได้คบกันน่ะครับแค่คุยกันเฉย ผมเองก็ห่วงเขามาก พอถึงวันที่เธอจะมา
ผมก็ได้จัดสถานที่รอเซอร์ไพร์เขาหวังให้เขา หายจากเศร้าและมีความสุข เสียดายใส่ภาพสถานที่ไม่ได้กะจะให้ทุกคนดูสะหน่อย ก็อยู่กัย2คนคุยกันว่าเป็นไงบ้างอะไรประมาณนี้ ก่อนหน้านั้นเพื่อนมันส่งรูปหนึ่งมาให้เป็นรูปเขาถ่ายรูปคู่กับผู้ชายคนหนึ่งผมช็อคแบบ ไม่อยากทำอะไร หมดละชีวิต
ก็เป็นแบบนี้ได้5วันก็กลับมาเป็นผมคนเดิม เพราะยังจำคำที่ผมบอกเขาไว้ ผมรอคุณมา1ปีละ ถ้าจะให้รอคุณไปเรื่อยๆตลอดไปมันจะไม่ได้รึ
ปกติผมบอกชอบใครเขาไม่ชอบผมผมก็ลืมแล้ว อต่คนนี้ความคิดของผมมันเปลี่ยนไปอยากจะดูแลเขา เอาใจใส่ ถามไถ่ทุกอย่าง ตอนนี้ผมก็กำลังจะกลับค่ายแล้ว ผมขอบอกให้เขาได้รู้นะครับว่า คุณครับผมหายไป4เดือนดูแลตัวเองดีๆนะ อย่านอนดึก ตอนนนอนก็ห่มผ้าด้วย รอผมก่อนน่ะผมจะสอบให้ติดเตรียมทหารแล้วจะตามมาจีบคุณ ดูแลคุณเท่าที่ผมจะทำได้ ผมรักคุณนะ ต่อให้นานแค่ไหนผมก็จะรอคน และผมจะจีบคนมาเป็นแฟนผมให้ได้
ขอบคุณเพื่อนๆที่อ่านและฟังเรื่องไร้สาระนะครับ ตอนนี้ใครมาในชีวิตไม่ว่าจะสวยแค่ไหนผมก็บอกว่าขอโทษด้วยนะครับพอดีผมมีคนที่ผมชอบอยู่แล้ว
ผมไม่รู้สึกกับใครเลยนอกจากเธอคนนั้นคนเดียว ยังไงก็จะรอเธอคนนั้นครับ ขอบคุณครับ
ผมรักผู้หญิงคนนึงมากครับ รอมานานอยากให้เขาได้อ่าน
ผมเรียนอยุ่ที่โรงเรียนหนึ่งแถวปากเกร็ดก็ข้างหน้าโรงเรียนจะมีแอมเวย์ตั้งอยู่ เดิมเนี่ยผมเป็นคนไม่ค่อยเอาไหนสักเท่าไรติดเกมไม่ค่อยออกกำลังกายเรียนก็ไม่ได้เรื่อง แถมอ้วนนนนนนมากกกกก เพื่อนในตอนนนั้นก็ไม่ค่อยมีสักเท่าไรผมก็อยู่ของผมแบบเน่ยจนยุ ม.3 วันนนั้นผมได้เดินเล่นแถวสนามบาสผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง ผมเห็นแว๊บแรกใจมันบอกว่าใช่เลย สวยเล่นบาสก็เก่ง จะทำไงดีว่ะจะจีบเขาอยากคุยอยากรู้จัก มันติดอยู่ตรงที่ว่าผมมัน
ผมก็ตัดสินใจล่ะกุจะเข้าไปคุยแล้วนะ เออครับลืมบอกผมกับเธอคนนั้นเราห่างกัน2ปี ต่อๆผมจะไปคุย เดี๋ยวๆๆเขาไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศไปตอนนั้นว่ะ
พอผมขึ้น ม.4เขาก็ไปตอนจบม.5คือยังไงเขาก็ซ้ำ1ปียุดี เอาหว่ะรอหน่อยอันดับแรกขอเป็นเพื่อนในเฟสก่อน อ่าวไม่รับเป็นเพื่อนอีกเซ็งเลยเอาหล่ะรอหน่อยๆ
ตอนนั้นเนี่ยผมอยากเข้าโรงเรียนหนึ่งชื่อโรงเรียนเตรียมทหาร ผมกลับเปลี่ยนตัวเองจากไม่ตั้งใจเรียนเรียนให้ดีขึ้นอ่านหนังสือลืมวันลืมปปรากฎว่าปีแรกสอบไม่ติดก็เสียใจ คิดอยู่นานว่าที่ไม่ติดเพราะอยู่ศิลป์จีนหรือว่าตัวเองยังตั้งใจไม่พอ ก็เลยต้องเรียน ม.5 ต่ออีกปีปีเอาจริงจัง เรียนมาได้เดือนกว่าคะแนนมันเริ่มดีขึ้นมากกก เลยตัดสินใจดรอปเลยเทอม2กะจะเอาจริง ผมได้ไปเจอพี่ชายคนหนึ่งเขาเหมือนนักเรียนเตรรียมมากเลยไปถามเขาว่าพี่เป็นนายร้อยป่าว
พี่ ไม่ใช่ไอน้อง
ผม เวร
พี่ ทำไมหรอจะสอบไง
ผม ครับ พี่จบอะไรอะครับ
พี่ อ้อพี่จบวิศวะ
ผม พี่สอนเลขให้ผมได้ป่าว เรียนตัวๆ
พี่ ได้ พี่เห็นแกมานานล่ะ เห็นแกตั้งใจ
ผมก็เรียนกับพี่ชายคนนี้มาพักใหญ่คะแนน
จนวันนหนึ่งที่ โรงเรียนผมจัดงานวันวิทย์ผมก็เล่นกีฬายุปกติ เพื่อนผมมันมาบอกว่าคนที่ชอบเขากลับมาแล้วนะ ผมนี่แบบเย้ ในที่สุดก็กลับมาและผมฏ้ได้เลยบาสกับเขาและก็ได้คุย ปะช็อดแรกขอเฟสอะเขาให้วะ เคก็เริ่มตีสนิทส่งรูปเขาตอนเล่นบาสไปให้ผมก็คุยกับเขาได้พักใหญ่ใกล้ปิดเทอมล่ะ บอกชอบเลยล่ะกันอีกไม่นานก็ต้องไปจากที่นี่ละ ผลลัพธ์เขาไม่ให้จีบว่ะ คิดกับผมแค่พี่น้อง.......เฮ้อ แล้วที่รอมา1ปีอะ
ผมก็เลยบอกเขาไปว่าผมจะเปลี่ยนใจคุณให้ได้ เขาก็บอกอืม ทุกๆวันผมก็เล่นบาสกับเขาเหมือนเดิมอะโดดเรียนมารอเขาทุกวัน คุยแบบนี้จนเหลือ2วันสุดท้ายของการเรียนผมบอกเขาว่าจริงๆแล้วผมเก็บรูปของเขาไว้เยอะมาก มันอาจจะดูโรคจิตแต่ทำไงได้คนมันคิดถึงนิหว่า เขาก็ขอดูผมก็เอาไปให้เขาดูที่โรงเรียนแถมผมซื้อต็กตาไปใหเเขาด้วยและผม็ช่วยเขาไปเที่ยวบอกว่าเลยว่ามีความสุขมาก ที่แรกที่ไปแถวก็เวสเกต โหฟินสาส พี่ชายคนที่ผมบอกก็สอนคณิตเธอคนนี้ยุพอดี รู้จักกันได้ไงว่ะ เออก็เที่ยวกันจนเสร็จก็แยกย้าย เธอคนนั้นเนี่ยเขาต้องไปเยาวราชต่อเขามีนัดกับ... ผทก็เสียใจนะที่แบบมีผู้ชายคนอื่นมาจีบเขาแต่ทำไงได้เขาเลือกได้นี้หว่าแต่ผมไม่เคยโกรธเขาเลยนะครับมีแต่เป็นห่วงตลอดเวลาอยากดูแลเขาอะครับ
เขาไม่ได้หลายใจนะครับอย่าไปว่าเขาอยากนั้นคือเขาก็คุยกับคนนั้นผมเองแหละที่เขาไปยุ่ง ก็ ผมก็เดินไปส่งเขาที่รถไฟฟ้าผมมองเขาจนเขาหายไปแบบสุดสายตา ผมเป็นคนที่ร้องไห้ยากมากเกิดมาเนี่ยนับครั้งได้เลยว่าร้องไห้กี่ครั้ง แต่วันนั้นน้ำตาผมมันก็ไหลออกมาเองรู้สึกจุกที่หน้าอกเจ็บแบบบอกไม่ถูก
ผมกับเขาก็สนิทได้พอควรแหละครับ ก็กลับบ้าน พอถึงบ้านประมาณเที่ยงคืนผมก็ลายไปถามว่าถึงบ้านยังอย่ากลับดึกมันอันตราย ถึงบ้านแล้วบอกด้วยนะ
เขาก็ตอบมาอย่างไววว่าถึงแล้วครับ
ผม ดีแล้วครับถึงบ้านไว ไปนอนได้แล้วดึกแล้วนอนห่มผ้าด้วยนะครับ
เธอ ครับ ฝันดีนะ
ผม ครับฝันดีครับ
วันรุ่งขึ้นผมต้องเดินทางไปค่ายกวดวิชาเตรียมทหารผมก็คุยกับเขาตลอดทาง เขาบอกว่าดูแลตัวเองดีๆนะ ผมได้ยินคำนี้รู้สึกหัวใจมันพ่องโต
ผมก็เป็นห่วงเขามากๆอะผมได้ฝากเขาให้อยู่ในการดูแลของพี่คนหนึ่งเป็นเพื่อนสนิทเธอคนนนั้นเลย ทุกคืนผมจะแอบโดดหน้าตามากดตู้โทรศัพท์
พอครูฝึกจับได้ก็โดน- (- ภาษาทหารหมายถึง การทำโทษครับ) ก็ทำแบบเนี่ยได้10กว่าวันก็ถึงขั้นเขาโรงพยาบาลร่างกายทรุด แต่ผมก็ทนได้ครับ
ผมเป็นห่วงเขามาก ก็ทำแบบนี้จนจบค่าย เขาปล่อยกลับบ้านประมาณ3อาทิตย์ พอมาถึงบ้านไหว้พ่อแม่เสร็จก็นัดเขาว่ามีวันไหนว่างมั้ยมีอะไรจะให้ เขาบอกว่าได้ก่อนเปิดเทอม1วัน ช่วงนั้นเขาก็กำลังเศร้าเรื่องผู้ชายคนนนั้น คือเขาไม่ได้คบกันน่ะครับแค่คุยกันเฉย ผมเองก็ห่วงเขามาก พอถึงวันที่เธอจะมา
ผมก็ได้จัดสถานที่รอเซอร์ไพร์เขาหวังให้เขา หายจากเศร้าและมีความสุข เสียดายใส่ภาพสถานที่ไม่ได้กะจะให้ทุกคนดูสะหน่อย ก็อยู่กัย2คนคุยกันว่าเป็นไงบ้างอะไรประมาณนี้ ก่อนหน้านั้นเพื่อนมันส่งรูปหนึ่งมาให้เป็นรูปเขาถ่ายรูปคู่กับผู้ชายคนหนึ่งผมช็อคแบบ ไม่อยากทำอะไร หมดละชีวิต
ก็เป็นแบบนี้ได้5วันก็กลับมาเป็นผมคนเดิม เพราะยังจำคำที่ผมบอกเขาไว้ ผมรอคุณมา1ปีละ ถ้าจะให้รอคุณไปเรื่อยๆตลอดไปมันจะไม่ได้รึ
ปกติผมบอกชอบใครเขาไม่ชอบผมผมก็ลืมแล้ว อต่คนนี้ความคิดของผมมันเปลี่ยนไปอยากจะดูแลเขา เอาใจใส่ ถามไถ่ทุกอย่าง ตอนนี้ผมก็กำลังจะกลับค่ายแล้ว ผมขอบอกให้เขาได้รู้นะครับว่า คุณครับผมหายไป4เดือนดูแลตัวเองดีๆนะ อย่านอนดึก ตอนนนอนก็ห่มผ้าด้วย รอผมก่อนน่ะผมจะสอบให้ติดเตรียมทหารแล้วจะตามมาจีบคุณ ดูแลคุณเท่าที่ผมจะทำได้ ผมรักคุณนะ ต่อให้นานแค่ไหนผมก็จะรอคน และผมจะจีบคนมาเป็นแฟนผมให้ได้
ขอบคุณเพื่อนๆที่อ่านและฟังเรื่องไร้สาระนะครับ ตอนนี้ใครมาในชีวิตไม่ว่าจะสวยแค่ไหนผมก็บอกว่าขอโทษด้วยนะครับพอดีผมมีคนที่ผมชอบอยู่แล้ว
ผมไม่รู้สึกกับใครเลยนอกจากเธอคนนั้นคนเดียว ยังไงก็จะรอเธอคนนั้นครับ ขอบคุณครับ