สวัสดีครับ ท่านนักเขียนและนักอ่านทั้งหลาย

ได้เวลาแล้วครับ สำหรับเกม "ถุงมือนักเขียน" ซึ่งมีลักษณะเป็นแบบเดียวกันกับ "ถุงมือกวี" ซึ่งเคยจัดบนถนนสายนี้มาหลายครั้ง ก่อนอื่น ผมในฐานะกรรมการ ขอชี้แจงอะไรสักเล็กน้อยนะครับ

1. กติกา นักเขียนผู้สมัครไว้กับคุณนะ (ล๊อกอินหนุ่ม Na(นะ) ซึ่งทุกท่านในถนนรู้จักกันดี) ทั้งหมด 25 รายชื่อ (รวมทั้งกรรมการด้วย) แต่งเรื่องสั้นกัน โดยกำหนด "จำนวนคำ" ขั้นต่ำ 1,500 คำ และสูงสุด ไม่เกิน 5,000 คำ เรื่องที่แต่ง จะเกี่ยวกับความรัก แบบไหน แง่มุมใด ก็ได้ ขอให้เกี่ยวกับความรักก็แล้วกัน เป็นอันใช้ได้หมด เมื่อแต่งเสร็จ ก็จะมีชื่อเรื่อง และ "ชื่อถุงมือ" แทนชื่อล๊อกอิน เพื่อให้ผู้อ่านทาย ว่า "ถุงมือ....คือใคร"

2. โดยจุดประสงค์เดียวกันกับ "ถุงมือกวี" เกม "ถุงมือนักเขียน" จึงเป็นเกมสนุกๆ ให้พี่ๆเพื่อนๆและน้องๆ ได้ทายกัน นักเขียนที่ "ลับ ลวง พราง ซ่อน แอบ ปลอมลายมือ" ซึ่งมีจำนวนผู้ทายชื่อตนเองถูก น้อยคน จะได้เข้ารอบต่อไป คนที่ถูกทาย (จับได้) ว่าเป็นใคร โดยผู้อ่านหลายๆคน ก็จะตกรอบ ลักษณะเกมจะเป็นเช่นนี้ จึงไม่ใช่การ "แข่งขันชิงดีชิงเด่น" กันแต่อย่างใด แต่มุ่งหมายความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันและกันเพื่อความสนุกสนาน ไม่ต้องมาเครียดกับการแข่งขันประชันความดีเด่นใดๆทั้งสิ้น และหลักการนี้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

3. กรรมการ อาจจัดการ เปลี่ยนแปลง การตัดแบ่ง จัดวรรคตอน หรือเน้นข้อความบางข้อความ ในเรื่องสั้นของนักเขียนแต่ละท่าน  เพื่อให้อ่านง่าย น่าอ่าน ตามแต่จะเห็นสมควร แต่รับรองว่าจะไม่เปลี่ยนคำพูดใดๆโดยเด็ดขาด

4. การเฉลยถุงมือ จะเฉลย หลังจากวางผลงานครบหมดทุกคนแล้ว และพ้นกำหนดเวลาที่กรรมการกำหนดให้ตอบไปแล้วเท่านั้น ซึ่งจะแจ้งให้ทราบว่าเป็นเมื่อไร หลังจากวางเรื่องสุดท้าย

อื่นๆนอกจากนี้ คุณนะ หรือล๊อกอิน Na(นะ) อาจจะมาเพิ่มเติมให้ทราบต่อไปครับผม

ต่อไปนี้ เชิญพบกับ เรื่องสั้นเรื่องแรก จากถุงมือแรก ได้เลยครับ ...




ฉลองวันเกิด


แพรวนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิมที่เคยนั่งรอคุณในห้องรับแขก ระหว่างรอก็พลิกดูรูปแต่งงานของเราเมื่อสิบห้าปีก่อนในอัลบั้มไปพลางๆ สายตาพร่าเลือนจากม่านน้ำตาเพ่งพินิจดูอย่างพิศวงงงงวย...ใช่ค่ะ แพรวกำลังนึกงุนงงกับเรื่องราวความรักของเรา

ทุกรูปในนั้นดูเราทั้งคู่ช่างมีความสุข คุณอยู่ในชุดสูทสีครีมแสนสง่า ส่วนแพรวแต่งชุดเจ้าสาวแสนสวยราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย แขกเหรื่อเพื่อนฝูง ผู้หลักผู้ใหญ่ในงานอยู่กันพร้อมหน้า ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสให้คู่รัก...ก็แล้วทำไมสิบห้าปีผ่านไปคุณกับแพรวถึงกลายมาเป็นคู่แค้นกันเสียอย่างนั้น มันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แพรวไม่รู้ตัวเลย...

หรือเพราะเพื่อนร่วมงานคนใหม่คนนั้นของคุณคะ ผู้หญิงคนที่คุณชอบชมให้ฟังบ่อยๆ ว่าเก่ง ขยัน ฉลาดและแสนดี นิสัยก็น่ารัก ช่างเอาอกเอาใจ หล่อนช่วยคุณได้หลายอย่าง...อย่างที่เมียคุณไม่สามารถทำได้ คุณพูดและพูดโดยไม่หันมามองหน้าคนที่กำลังรีดผ้าให้คุณใส่สักนิด แพรวกำลังนึกน้อยใจ...แต่คุณไม่เคยแคร์

วันเกิดของคุณปีก่อนหล่อนซื้อเนกไทให้เป็นของขวัญ คุณชมเปาะว่าช่างมีรสนิยม หล่อนรู้ว่าคุณควรแต่งตัวยังไง สวมเสื้อผ้าแบบไหน โทนสีอะไรให้ดูดี ต่อมาก็รู้อีกด้วยว่าสามีของแพรวชอบกินกับข้าวรสจัด หล่อนจึงลงมือทำให้กินในที่ทำงานบ่อยๆ คาดว่าหล่อนคงทำอาหารอร่อยมาก คุณถึงเลิกกลับมาทานข้าวมื้อค่ำกับเมียที่บ้านไปเลย แม้ว่าเราจะมีโอกาสทานข้าวด้วยกันมื้อนั้นเพียงมื้อเดียวของทุกวันก็ตาม  

เป็นแบบนี้อยู่นานจนในที่สุดแพรวก็คิดว่าหล่อนคงเข้าใจผิดอะไรแน่ๆ เลยไปทำความเข้าใจกับหล่อนถึงที่ทำงานเสียเลย แค่อยากบอกกับหล่อนให้เข้าใจตรงกันว่า คุณเป็นสามีของแพรว และอยากเตือนหล่อนด้วยว่า ไม่ต้องมาช่วยแบ่งเบาภาระดูแลสามีของคนอื่น แพรวไปหาหล่อนเพื่อจะพูดเพียงเท่านี้ ก็แล้วทำไมคุณต้องโมโหมากมายถึงกับคิดจะลงไม้ลงมือเอากับแพรวล่ะคะ ทีนี้จากที่ไม่เข้าใจหล่อน แพรวเลยเปลี่ยนมาเป็นไม่เข้าใจคุณแทน

หลังจากวันนั้นก็ไม่มีอะไรดีขึ้น หล่อนยังคงดูแลคุณอย่างดีต่อไป แถมพอนานวันเข้า หล่อนคงเห็นว่าแพรวบกพร่องเรื่องบนเตียงอีกเรื่องหนึ่งด้วยสินะ ถึงได้อาสาทำหน้าที่นี้แทนเสียเอง เรื่องนี้ถึงคุณไม่ตอบแพรวก็รู้ ช้างตายทั้งตัวเอาใบบัวมาปิด มันจะปิดได้แค่ไหนกัน ไม่นานหางก็โผล่ หล่อนยอมรับหน้าชื่นตาบานว่าอยากได้คุณ ได้ยินเต็มสองหูของคนเป็นเมียคุณ...

แต่หัวอกเมียหลวงเสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร คราวนี้ผู้หญิงสองคนเลยทะเลาะกันใหญ่โต ซึ่งมันก็ต้องเป็น แบบนั้นอยู่แล้ว คุณอาจคิดว่าตัวเองไม่ผิด หล่อนก็คงไม่ผิด งั้นแพรวผิดเองก็ได้ที่ไม่ยอมหลีกทางให้พวกคุณง่ายๆ

เอาเป็นว่าคุณสองคนอยากอยู่ด้วยกันอย่างเปิดเผย เสียแต่เรื่องนี้แพรวไม่มีทางยอมเด็ดขาด แม้คุณจะเอ่ยปากขอหย่าแลกกับเงินทองมากมาย บอกหลายครั้งแล้วว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมได้หรอกค่ะ แพรวเอาหัวเป็นประกัน

เมื่อไม่ยอมจึงยังอดทนนิ่งฟังคำพูดร้ายกาจของคุณมาโดยตลอด ทนเห็นภาพบาดตาบาดใจเวลาคุณกับหล่อนควงคู่กันออกงานสังคม ทนปวดใจยามรู้ว่าคุณอยู่เฝ้าดูแลไม่ห่างเวลาหล่อนเจ็บป่วย แต่พอถึงตาแพรวไม่สบายบ้าง คุณกลับทิ้งให้หายากินเองตามลำพังในบ้าน

รู้ว่าคุณคงสิ้นรักกันเสียแล้ว แม้คุณจะอ้างเรื่องที่แพรวไม่สามารถมีทายาทให้คุณได้ก็ตาม รู้สึกว่ามันเป็นแค่ข้ออ้างเพื่อให้คุณดูดีเท่านั้น เพราะไม่เห็นคุณจะสนใจไปตรวจดูให้รู้แน่เลยสักครั้ง บางทีอาจเป็นที่ตัวคุณเองก็ได้

วันนี้เป็นวันเกิดอีกปีของคุณ แพรวจึงตั้งใจจัดโต๊ะกินข้าวไว้รอท่า มีเค้กก้อนใหญ่แต่งหน้าสวยงามด้วยคำที่สื่อจากใจ...รักคุณคนเดียวจนวันตาย...

โทรศัพท์ไปบอกว่าจะรอฉลองวันเกิด แม้คุณกลับดึกแค่ไหนก็จะรอ วันเกิดปีนี้พิเศษ หลายปีมาแล้วที่ไม่ได้อวยพรวันเกิดให้คุณวันนี้จึงตั้งใจรอ ความอดทนของแพรวเหลือน้อยเต็มทีและมันกำลังจะจบสิ้นลง บอกคุณว่าแพรวอาจจะปล่อยคุณไป ขอเพียงให้รีบมา น้ำเสียงคุณฟังดูหงุดหงิด...บางทีแพรวอาจโทรไปกวนตอนคุณงานยุ่ง หรือตอนที่กำลังอยู่กับหล่อนคนนั้น...แพรวก็ไม่แน่ใจ

นาฬิกาตีบอกเวลาสามทุ่มเมื่อเสียงรถคุณแล่นเข้ามาในบ้าน...ในที่สุดคุณก็มาแล้ว แถมมาเร็วกว่าที่คาดเอาไว้เสียด้วยนึกว่าคุณจะมาใกล้ๆ เที่ยงคืนเสียอีก คุณคงใจร้อนอยากให้เรื่องของเราจบๆ กันเสียทีกระมัง

ร่างสูงสง่าเปิดประตูเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย แพรวลุกขึ้นยืนต้อนรับก่อนเดินนำไปที่โต๊ะอาหาร เชื้อเชิญสามีที่รักให้นั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิมของคุณ น้ำตารื้นทีเดียว นานแล้วที่เราไม่ได้ทานข้าวด้วยกัน

จัดการรินไวน์ใส่แก้วสองใบ จุดไฟเทียนเค้กวันเกิด ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้คุณฟัง พอคุณก้มลงเป่าเทียนดับ แพรวก็หันมาหยิบมีดตัดเค้กใส่จานใบเล็กยื่นส่งให้ อย่าแปลกใจจนอึ้งที่ใช้มีดทำครัวปลายแหลม...แพรวเตรียมมันไว้เพื่อคุณ

สามีสุดที่รักถอนหายใจยาวก่อนตักเค้กใส่ปาก จิบไวน์สีแดงราวสีเลือดตาม รสชาติของไวน์ดีกรีแรงคงถูกปากนะคะ เพราะในที่สุดคุณก็ดื่มมันหมดแก้ว มานึกอีกที คุณคงอยากได้แอลกอฮอล์ปลุกปลอบใจก่อนทำการใหญ่ล่ะสิ คิดแล้วจึงยกแก้วของตัวเองขึ้นดื่มจนหมดบ้าง เพราะตัวเองก็เหมือนกัน แพรวต้องการแอลกอฮอล์สำหรับคืนนี้

...คงได้เวลา...ครั้นแล้วคุณก็หยิบเชือกไนล่อนขึ้นมาวาง

แพรวก็ฉวยมีดปลายแหลมมาถือไว้ในมือ เราสบตากันก่อนพุ่งร่างเข้าหากัน เชือกไนล่อนตวัดรัดรอบลำคอก่อนถูกดึงกระชาก มันรัดแน่นตัดขาดอากาศเข้าสู่หลอดลมทันที แพรวดิ้นอึกอัก หายใจไม่ออก บีบเค้นรุนแรงตรงลูกกระเดือกจนลิ้นแลบยาว น้ำมูกน้ำตาไหลทะลัก ดวงตาเหลือกค้างขึ้นมองใบหน้าโหดเหี้ยมของสามี มีดปลายแหลมหลุดจากมือไปนานแล้ว เจ็บใจที่ไม่ทันจ้วงแทงสักแผลให้หายแค้น

ก่อนขาดใจตาย แพรวอยากบอกคุณเหลือเกินแต่คุณก็ไม่ให้โอกาส แพรวแค่อยากบอกว่าจะล่วงหน้าไปก่อน อีกไม่นานเดี๋ยวคุณคงจะต้องตามไป...อันที่จริงเราไม่น่าออกแรงกันจนเหนื่อย...แค่ยาพิษร้ายแรงในขวดไวน์องุ่นที่ดื่มก็เพียงพอแล้ว เราสองคนจะได้ต่างคนต่างไปกันเสียที


นิคมกับสายบัวนั่งฟังเสียงเอะอะโครมครามดังมาจากบ้านร้างของสองผัวเมียคู่นั้นเงียบๆ ฉับพลันเสียงหอนโหยหวนเยือกเย็นชวนขนหัวลุกของเจ้าด่าง หมาที่เลี้ยงไว้ใต้ถุนบ้านก็ดังขึ้น ผสมผสานกับเสียงหอนรับของหมาตัวอื่นที่ดังรับกันเป็นทอดๆ

“เอาอีกแล้ว วันนี้ยิ่งครบรอบวันตายเลยเฮี้ยนหนัก” คนเป็นสามีบ่นเบาๆ ชะงักช้อนที่กำลังตักข้าวเข้าปาก เหลือบมองนาฬิกาบนผนังที่บอกเวลาสามทุ่มพอดี วันนี้พวกตนทานข้าวมื้อค่ำดึกไปสักหน่อย

“อืม...ฉันยังจำได้ หนังสือพิมพ์ลงข่าวตั้งหลายวัน สองคนนี่ร้ายทั้งคู่ ฝ่ายผัวเตรียมมาฆ่าแขวนคอเมีย แล้วจะจัดฉากว่าฆ่าตัวตายเอง แต่เคราะห์ร้ายเมียดันแอบรู้เข้า ความเลยแตก เมียแค้นชิงลงมือก่อน ผสมยาพิษในเหล้าให้ผัวกิน กะให้ตายตามกันทั้งคู่ ตำรวจรู้เรื่องทั้งหมดจากจดหมายลาตายของคนเป็นเมีย เฮ้อ กรรมจริงๆ ที่มาอยู่ติดบ้านผีสิงแบบนี้ กลัวจนหายกลัวไปเลย...”





รายชื่อให้เลือกตอบครับ

1. Na(นะ)
2. สวนดอก
3. WANG JIE
4. ส่องแสงตะวันฉาย
5. LUCKARD
6. ผีเสื้อสีดำ
7. เกสรผกา
8. เพ็ญพิชญา
9. peiNing
10. Lady Star 919
11. kasareev
12. KTHc
13. นลินมณี
14. ladylongleg สมาชิกหมายเลข 2326325
15. ยัยตัวร้ายมุกอันดา
16. สมาชิกหมายเลข 4103002
17. คีตมินทร์
18. ลายลิขิต
19. turtle_cheesecake
20. อิสิ
21. จอมยุทธนักสืบ
22. psycho_factory
23. Tantava
24. B-thirteen
25. ชายขอบคันนายาว

หมายเหตุ : ท่านใด ยังไม่ได้ส่งเรื่องให้กรรมการ โปรดส่ง ภายในเวลา ไม่เกินวันที่ 16 พ.ย. พ้นจากนี้ ถือว่าสละสิทธิ์หรือถอนตัวครับ