ถ้าจะขี้เหงาขนาดนี้!!!
เราเป็นคนนึงที่อยู่คนเดียวไม่ได้จะชอบคิดเรื่องต่างๆที่ทำให้ตัวเองนอยด์ ถ้าว่างจากเรียนจากงาน(เราทำงานพามทาม)จะอยู่ไม่ได้เลย(อยู่ไม่ได้ของเรานิ คือนอยด์ทั้งวันนอนไม่หลับ ความรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้) ถ้าวันไหนยุ่งๆกับเรียนกับงานกับการออกไปข้างนอก วันนั้นจะมีความสุขรู้สึกว่าชีวิตมีค่า เราเรียน จ-ศ และทำงาน จ-ศ เข้ากะปิดร้าน ส่วน ส-อา เข้างานกะเที่ยง เวลาทำงานเราสนุกนะเฮฮากันที่ร้าน ต่างจากที่เราอยู่ห้องเหงาหงอยไปเลย และตอนนี้เราจะออกฝึกงานก็เลยลาออกจากงานที่ทำ เรารู้สึกแปลกๆงงๆเหมือนเราชินกับการทำงานรู้สึกอยากกลับไปทำงานต่อหลังจากลาออกได้2วันเราขอหัวหน้าไปช่วยทำงานที่ร้าน1วันแบบไม่เอาค่าแรงคือเราคิดถึงการทำงานคิดถึงคนที่ร้านมันมีความสุขมากนะ หลังจากวันนั้นเราก็เลยกลับมาพักอยู่บ้านสัก4-5วัน ก่อนออกฝึกงาน ช่วงที่อยู่บ้านยิ่งทำให้เราอยากทำงานเพราะอยู่บ้านเราไม่ได้ทำอะไรเลยนะหรือเพราะสบายเกินไป+กับกับความขี้เหงา
**ตอนนี้กำลังชั่งใจว่าจะยังไงดี ถ้าทำงานก็ทำให้เราหายเหงาได้แค่ไม่ได้หยุดช่วงเทศกาลวันสำคัญต่างๆ ที่ทำให้เราไม่ได้เจอครอบครัวเจอเพื่อนๆ
ปล.ตอนแรกนึกว่าจะได้ฝึกงาน กทม.เลยลาออกจากงาน สุดท้ายก็ได้ฝึกงานจังหวัดที่ตัวเองเรียน
ปล.ที่ร้านก็อยากให้กลับไปทำงาน