คือผมเพิ่งเริ่มมาสวดคาถาชินบัญชร+พาหุงพร้อมๆกันได้ 2 อาทิตย์ (ใน 2 อาทิตย์สวดไปประมาณ 3 ครั้งได้)
ส่วนยอดพระกันต์พระไตรปิฎกนี่สวดมาได้ 1 อาทิย์ (ใน 1 อาทิตย์สวดไปประมาณ 3 ครั้งได้สวดไปดูคำแปลไปด้วย)
คือสังเกตุอย่างเป็นกลางน้ะว่าความรู้สึกลุ่มหลงในเชิงราคะหายไปมากแบบเห็นได้ชัด ความรู้สึกว่าหน้าเธอลอยๆมาหรืออยากชิดไกล้นี่หายไปมาก นี่ก็ผ่านมาพักใหญ่ๆแล้วที่ไมด้คิดถึงแบบฟุ้งเฟ้อเลย
นอกจากนี้ความอยากเสพสุราหายไปเยอะด้วย (ปกติจะโหยๆ)

ผมไม่แน่ใจน้ะว่ามาจากคาถาบทใหนแต่ตอนนี้ผมให้น้ำหนักยอดพระกันต์พระไตรปิฎกมากหน่อย เพราะไปเจอลิงค์นี้มาบอกว่าสวดยอดพระกัณฑ์ บ่อยๆแล้วอยากเข้าวัดไปเลยรัยงี้
https://www.youtube.com/watch?v=PHkuP_K9Dvw

เล่านิดว่าผมรักน้องคนนึงมานานมากประมาณจะ 6 ปีออกแนวลุ่มหลงเวิ่นเว้อ ละเมอเพ้อพก...เราก็คุยกันบ้างกินข้าวบ้างเจอกันบ้างผมรู้ว่าเธอไม่ได้ชอบเราหรอกเธอก็คุยๆไปงั้นแหละมีแต่เรานี่แหละที่บ้าไปเองอยากชิดไกล้ ตื่นมาก็คิดถึง ทำไรก็คิดถึง แบบพยายามตัดความรู้สึกเหล่านี้ก็ตัดไม่ออก มีคนรู้จักเพื่อนฝูงแนะนำให้ตัดใจให้ไปมองคนใหม่หรือไปหากิจกรรมอื่นๆทำยังงัยผมก็ยังทำไม่ได้ (คือกลับมาคิดถึงเธอเหมือนเดิม มันทรมานมากนะไอ้ความรู้สึกคิดถึงนี่).....
เวลาเรารักใครนี่จะออกแนวลุ่มหลงมากกกกกกก คือมีอยู่ 3 คนที่ผมหลงมาก (รวมคนปัจจุบันนี้ด้วย) ซึ่งสองคนแรกนี่ก็ใช้เวลาหลายปีกว่าจะหายลุ่มหลง
ส่วนคนล่าสุดทั้งๆที่มีประสบการณ์มาแล้วก็มิได้นำพายังหลงมัวเมาเหมือนเดิม เลยคิดว่าต้องไปหาบทสวดหรือทำอะไรสักอย่างแล้วแหละ มัวรอเวลาให้มุนหายไปเองคงได้แล้ว เลยไปเจอคาถาม 3 บทนี้

-คำถามคือผมเกรงว่าสวดไปมากๆจะอยากไปบวชซะนี่ 555 เราเป็นมนุษย์โลกที่ยังต้องทำมาหากินเลี้ยงพ่อแม่อยู่ ผมยังมีกิเลสอยากรวยอยากเจริญในหน้าที่การงานอยู่ คือถ้าสวดบ่อยๆแล้วจน (แบบที่คลิปว่า) ผมจะสวดให้น้อยลง (แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่ศรัทธาหรือยกเลิกไปเลยนะ อาจจะนานๆครั้งรัยงี้) ท่านผู้รู้ในนี้โปรดแนะนำครับ