คืออยู่กับแฟนคนนี้มา4-5ปี เราทะเลาะกันตั้งแต่ปีแรกยังถึงทุกวันนี้เราแค่รุ้ว่ายิ่งทะเลาะกันมันก็ยิ่งทำไห้เรารู้สึกแย่และมองว่าผู้ชายคนนี้ยังใม่ใช่สำหรับเรายิ่งนับวันเรายิ่งมองเห็นความแตกต่างหลายๆอย่างที่อยู่ตรงกลางและกั้นเราสองคนไว้ ยิ่งทะเลาะก็ยิ่งรู้สึกเหนื่อยจนเรารู้สึกว่าเราไม่อยากไปต่อกับคนๆนี้แร้ว...ท้าวความย้อนไปที่เริ่มรู้จักผู้ชายคนนี้ เราสองคนเริ่มต้นด้วยคำว่าหลงไม่ใช่รักตอนนั้นเราพึ่งเลิกกับแฟนคนเก่าเพราะแฟนคนเก่าไปมีอะไรกับคนอื่นแล้วพาผู้หญิงคนอื่นมานอนที่บ้านที่ห้องเราเราก้อรู้สึกอยากไห้เค้ารู้สึกเหมือนที่เรารู้สึกบ้างว่ามันเป็นยังใงกับการถูกกระทำแบบนี้เราก็เรยเที่ยวกลางคืนกลับบ้านเช้าเหมือนที่เค้าทำเราทำแบบนี้จนคืนหนึ่งเราก็มาเจอผู้ชายคนนึ่ง(ก็คือแฟนคนปัจจุบัน)เราก็คุยกับเค้าคืนนั้นในช่วงเวลาสั้นๆที่เราคุยกับเค้าเราก้อรู้สึกว่าเค้าเป็นผู้ชายตลกคุยด้วยแล้วมีความสุขจัง(ไม่รุ้ว่าเป็นเพราะเมาหรือตอนนั้นอยู่ในช่วงเฮริท์แฟนคนเก่าอยู่)ในคืนนั้นผับปิดเค้าก้อเลยอาสาไปส่งเราเพราะปกติเราต้องขี่รถเครื่องกับกับเพื่อนแร้วระยะทางมันก้อค่อนข้างไกลแร้วอีกอย่างคืนนั้นเพื่อนเรามันก้อจะไปนอนบ้านแฟนถ้าเรากลับๆเพื่อนคืนต้องไปส่งเพื่อนบ้านแฟนมันแร้วขี่รถกลับคนเดียวเราก้อเรยตกลงกลับๆเค้าแต่ในใจคิดไว้แร้วแระว่า!กูไม่ถึงบ้านแน่ถ้าเค้าไปส่ง(แต่ตอนนั้นก้อยังอยู่กับแฟนเก่าอยุ่น่ะ) เราก้อคิดว่าก้อดีมันทำกับเราได้เราก็ทำได้เอาสิ่ สรุปคืนนั้นเราก้อไปนอนบ้านผู้ชายคนนั้นแล้วก็เป็นไปตามท้องเรื่องคือมีอะไรกัน พอตื่นมาตอนเช้าประมาณตี4-5เราก้อปลุกไห้เค้าไปส่งเราถามเค้าว่าจะคบกับเราต่อไหมหรือจะจบกันแค่วันนี้ก้อได้น่ะเราโอเคร(ที่พูดออกไปเพราะเรารู้จักกันแค่คืนเดียวเค้ามีแฟนหรือเปล่าเราก็ไม่รู้แร้วก้อคิดอีกว่าจะมีผู้ชายคนไหนมาจิงจังกับผู้หญิงที่รู้จักกันแค่คืนเดียว)แต่เค้าก้อถามเรากลับมาว่าทำไหมถึงพูดแบบนี้ในใจคิดอะไรอยุ่เราก้อตอบใปว่าไม่หรอกไม่คิดอะไรก้อแค่ถามดูจะได้ทำตัวถูกใงเค้าก็กอดเราแล้วบอกเราว่าเค้ากับเราเป็นมากกว่าแฟนกันแร้วน่ะจะย้ายมาอยุ่กับเค้าไหมเดียวเข้าพาไปเก็บเสื้อผ้าเราตอบไปว่าไม่หรอกแต่เอาเราไปส่างบ้านก่อนพอจากวันนั้นเราก้อคบกับเค้าเราก็เลิกกับแฟนเก่าเก็บของย้ายกับมาอยู่บ้านตอนแรกๆกับแฟนคนนี้มันก้อดูไปได้สวยน่ะเค้าไม่เคยมีใครไปไหนด้วยกันอยุ่ด้วยกันตลอดแต่พอระยะเวลามันผ่านไปได้ไม่นานเรา2คนก้อเริ่มทะเลาะกันบ่อยๆขึ้นทุกวันๆจากทุกวันก็กลายเป็นทุกครั้งที่คุยกันเราถึงขั้นทนไม่ไหวกับคำด่าของเค้าเราก้อมีลงไม้ลงมือบ้างแต่เค้าก้อไม่สู้น่ะก้อเดินนี้เราเป็นแบบนี้กันทุกวันจนมันบันทอนความรู้สึกที่มีเราก้อเริ่มห่างจากเค้าโดยการที่เราคิดกับตัวเองแร้วว่าโอเครเราไม่อยากทะเลาะอีกแร้วเราไม่ชอบเรยเราก้อไปเที่ยวกับเพื่อนแต่ไม่ได้ไปเที่ยวกลางคืนน่ะแค่ไปเดินตลาดนัดไปกินข้าวบ้างทีก้อไปนอนบ้านเพื่อนหาอะไรทำที่มันทำแร้วสบายใจเค้าก็ตามไปแอบดูตามว่าเราไปบ้านเพื่อนอีกอย่างคือตามไปด่เพื่อนเราด้วยด่าแบบเสียหายๆจนเพื่อนโกดเราไปเรยว่าทำไหมไห้แฟนมาด่าเราก้อปรับความเข้าใจกับเพื่อนเราเพื่อนเราตอนนี้ก้อโอเครรับรู้แร้วก้อช่วยน่ะเวลาทะเลาะกันเราก้อแอบไปบ้านเพื่อนเพื่อนมันก้อรู้ว่าแฟนเรามันต้องตามมาแน่มานพาเราหนี้ไปไห้พ้นๆคืนนั้นเพราะแฟนเราเป้นคนอารมร้อนพอตอนเช้าเรากลับไปเค้าก้อไม่ได้นอนตามหาเราทั้งคืนเราก้อหนื่อยที่พยายามจะปรับความเข้าใจเพราะรู้ว่าเดี่ยวมันก้อกลับมาเป็นแบบนี้อีกเราทนมาแบบจนวันนึ่งเราเจอผู้ชายคนนึ่งซึ่งเคยรุ้จักกันมาก่อนเราก้อคุยกับเค้าเล่าทุกอย่างไห้เข้าฟังเข้าก้อรับรู้เราก้อเรยขอลงไปเที่ยวพักสมองสักพักโดยการหนีไปชลบุรีเราแค่อยากไห้เรารู้บ้างว่าบางทีเราเหนื่อยที่จะตามใจเราเหนื่อยจะอธิบายเราก้อหนีไป1อาทิตย์แร้วเค้าก้อพยายามติดต่อมาร้องไห้หาเราทุกวันเราก้อสงสารกลับไปเค้าดีได้ประมาณ1เดือนเป็ยแบบเดิมอีกแร้ว ด่าเราขุดขุ้ยมาด่าเรื่องเก่าเล่าไหม คือตลอดเวลาที่อยุ่ด้วยกันมาผช.คนไห้อะไรเราน้อยมากคืนเราทำงานเราก้อซื้อของเข้าบ้านนู้นนี้นั้นตังบ้างทียังขอเราใช้เรยคืนแฟนเรา.คนนี้ทำงานไม่เคยเหลือเรยเราท้อจนมาตอนนี้เราเจอผช.อีกคนที่เราคุยด้วยแร้วดีกว่าคนปัจจุบันไห้เราทุกอย่างเงินเวลาเราเดือดร้อนเค้าก้อค่อยช่วยเรา...
แค่รู้สึกว่า4ปีกับการเสียเวลาไห้กับความรักที่ไม่มีอะไรดีขึ้นมีแต่บันท้อนจิตใจมันทำไห้เรารู้สึกแย่เราอยากเดินออกมากจากตรงนี้เราเหนื่อยมันอาจจะเป็นเพราะอายุทางความคิดเร่อเราห่างกับเค้า7ปีเค้า27เรา20แต่เราดูเหมือนช้างท้าวหย้าเพราะเราเป็นคนหาเงินเข้าบ้านส่วนตัวเค้าใช้จ่ายแต่ของตัวเองก้อจริงที่อยู่ด้วยกันเค้าไม่เคยนอกใจแต่เค้าใช้จ่ายอย่างไม่รุ้จักพอเอาเปรียบเราไปเที่ยวไหนเราก้อจ่ายตลอดซื้อของเราก้อจ่าย คิดว่าแบบนี้เลิกดีกว่าไหม