พระอภิธรรมปิฎก ธรรมสังคณี เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 347

[๖๘๑]   ธรรมเป็นมิจฉาสภาวะและให้ผลแน่นอน  เป็นไฉน ?
อนันตริยกรรม ๕ และนิยตมิจฉาทิฏฐิ  สภาวธรรมเหล่านี้ชื่อว่าธรรม
เป็นมิจฉาสภาวะและให้ผลแน่นอน.
ธรรมเป็นสัมมาสภาวะและให้ผลแน่นอน  เป็นไฉน  ?
มรรคที่เป็นโลกุตระทั้ง ๔  สภาวธรรมเหล่านี้ชื่อว่า  ธรรมเป็นสัมมา-
สภาวะ   และให้ผลแน่นอน.
ธรรมให้ผลไม่แน่นอน  เป็นไฉน  ?
เว้นธรรมเหล่านั้นเสีย   กุศลธรรม   อกุศลธรรม   และอัพยากตธรรม
ที่เหลือ  ที่เป็นกามาวจร  รูปาวจร   อรูปาวจร   โลกุตระ  คือ   เวทนาขันธ์
ฯลฯ   วิญญาณขันธ์,   รูปทั้งหมด   และอสังขตธาตุ   สภาวธรรมเหล่านี้ชื่อว่า
ธรรมให้ผลไม่แน่นอน.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ชั่วที่ให้ผลแน่นอนเมื่อทำแล้ว ตกนรกทันที คือ อนันตริยกรรม  ดีที่ให้ผลแน่นนอน เมื่อถึงแล้วปิดอบายภูมิได้แน่ คือ โสดาปัตติมรรคเป็นต้น
ที่เหลือ แม้ทำแล้วได้สวรรค์ก็มี ได้นรกก็มี (หมายถึง ทำชั่วในชาตินี้แต่เคยทำดีชาติก่อนมาให้ผล หรือทำดีชาตินี้แต่เคยทำชั่วชาตืก่อนมาให้ผล)