ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วครับ เหมือนกรรมมันกำลังตามสนองผมอยู่ ขอเล่าเหตุการณ์เลยแล้วกัน
...วันนี้ผมได้มีโอกาสกลับมาที่มหาวิทยาลัยอีกครั้ง กลับมานั่งอยู่ตึกที่เคยเรียนประจำ อยู่ๆก็นึกถึงเรื่องราวเก่าๆสมัยเรียน ป.ตรี ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมอยู่ปี 3 ช่วงเวลานั้นเป็นเวลาเปิดเทอมใหม่ มีน้องเฟรชชี่สาวๆสวยๆเข้ามามากมาย ผมได้มีโอกาสไปเล่นดนตรีให้กับแสตนเชียร์ ลืมบอกไปผมเรียน คณะครุศาสตร์ เอกดนตรีครับ มีอยู่วันนึ่ง เพื่อนผมที่เล่นดนตรีด้วยกันเดินเข้ามาบอกว่ามีน้องปี 1 แอบชอบผมอยู่ ผมเลยถามเพื่อนว่าใคร เพื่อนเลยชี้ให้ดู ผมยอมรับนะครับว่าตอนนั้นผมไม่ได้อะไรกับน้องเค้า ผมคิดในใจว่าน้องเค้าก็เหมือนเฟรชชี่ทั่วไป มีแอบปลื้มรุ่นพี่บ้างอะไรแบบนี้ พอหมดการแข่งขันแสตนเชียร์แล้ว ผมก็ไม่ได้เจอน้องเค้าประมาณ 3 เดือนได้มั้ง แต่อยู่ๆน้องเค้าก็ทักมา ผมก็คุยครับ แต่ตอนนั้นผมกำลังจีบน้องปี 1 อีกคนอยู่ ผมให้แทนว่าน้องบี ผมตามจีบน้องบีอยู่เกือบทั้งเทอมครับ รู้ทั้งรู้ว่าน้องบีมีแฟนแล้วแต่ผมก็ยังตาม ไปหอพักหญิงทุกวัน ซื้อน้ำซื้อขนมให้ตลอด #ผญ.คณะครุศาสตร์ มหาลัยผมบังคับให้อยู่หอในกันหมดนะครับ เลยตามจีบง่ายหน่อย 555+ ตอนที่ผมตามจีบน้องบีอยู่นั้น ผมก็ยังคุยเฟสกะน้องที่แอบชอบผมอยู่นะ เราคุยกันเกือบทุกวัน ผมเคยถามเค้าว่าทำไมเค้ายังอยากคุยกับผม ทั้งๆที่ผมก็ตามจีบบีอยู่ แล้วเค้าก็รู้ เค้าบอกกับผมว่า ถ้าวันนึ่งพี่รักหรือว่าชอบใครสักคนจริงๆ พี่ก็จะทำแบบหนู รู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่ได้รัก แต่เราก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้คุยกับเค้า ได้เจอหน้าเค้า ผมอึ่งครับ ไปต่อไม่เป็นเลย ไม่รู้จะบอกน้องเค้ายังไง ผมก็ได้แต่คุยครับ ส่วนน้องบี สงสัยแฟนคงรู้ว่าผมตามจีบอยู่ น้องเค้าเลยบล๊อคเฟสผมครับ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับบีอีกเลย เจ็บนะครับ แต่ไม่เป็นไร เราหล่อ เรามีใหม่ได้ ตอนที่ผมเลิกคุยกับน้องบี ผมก็ได้เริ่มคุยกับน้องที่แอบบชอบผมมากขึ้น คุยถี่ขึ้น จนกระทั่งผมคลอคุยกับน้องเค้า เราคุยกันเกือบทุกวัน แต่ผมก็ยังเหมือนเดิมนะครับ ไม่ได้รักเค้าเหมือนแฟน แต่รักเหมือนน้อง พอผมขึ้นปี 4 น้องเค้าอยู่ปี 2 ผมได้รู้จักกับผู้หญิงอีกคน ซึ่งน้องคนนั้นก็อยู่ ปี 2 ผมขอเรียกเค้าว่าน้องซี นะครับ ผมกับซีเริ่มคุยกันได้สักระยะ ผมเจอซีที่ร้านกาแฟในมหาลัย คุยกับซีได้สักพัก เราตกลงคบกันครับ แต่ตอนที่ผมคบกับซี ผมก็ยังคุยกับน้องที่แอบชอบผมเหมือนเดิมนะครับ ถามว่าน้องรู้มั้ย น้องเค้ารู้ครับ แต่น้องก็ยังยืนยันคำเดิมว่ารอได้ ทุกเทศกาล ทุกวันสำคัญของผม น้องที่แอบชอบผมเค้ามีของขวัญให้ผมตลอด มีอยู่วันนึ่งน้องซีรู้เรื่องว่าผมคุยกะน้องคนที่แอบชอบผม ผมเลยตีตัวออกห่างน้อง ไม่ตอบเฟส ตอบไลน์ ผมยอมรับว่าผมหายไปเลยครับ ผมคบกับซีได้ประมาณ 4 เดือนก็เลิกกันครับ ผมกลับมาคุยกับน้องคนที่แอบชอบผมอีก น้องเค้าก็ยังเหมือนเดิมครับ พูดคุยกับผมเหมือนเดิม เหมือนวันเเรกที่เราคุยกัน เหมือนความสัมพันธ์ของเราจะเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ผมชวนน้องไปกินข้ว ชวนน้องไปเที่ยว แต่เชื่อมั้ยครับ ผมไม่เคยไปตามที่นัดน้องได้สักครั้งเลย หลังจากเลิกกับน้องซีแล้ว ผมก็ได้คบกับผู้หญิงอีก 2 คน โดยที่ตอนคบก็ยังคุยกับน้องที่แอบชอบผมอยู่ ผมถามเค้าน้องเค้าก็บอกว่ารับได้ รอได้ เหนื่อยเมื่อไหร่ก็กลับมา พอผมขึ้น ปี 5 ผมได้ออกไปฝึกสอนที่ รร.ในต่าง อำเภอ ช่วงนั้นผมกับน้องที่แอบชอบผมไม่ค่อยได้คุยกันครับ เพราะผมทั้งสอน ทั้งทำงานใน รร. ยอมรับนะครับว่าเหงา แต่ตอนนั้นก็เริ่มมีสาวคุยด้วยครับ เพื่อนที่ฝึกสอนด้วยกันนั่นเเหละ ด้วยความใกล้ชิด เจอกันทุกวันมั้งครับเลยทำให้มันสานสัมพันธ์ง่าย ผมคบกับสาวที่ฝึกสอนด้วยกัน 7 เดือนครับ แต่ระยะเวลาที่ผมฝึกสอนอยู่ และคบกับสาวคนนั้นอยู่ ผมไม่รู้ว่าน้องที่แอบชอบเค้ารู้รึเปล่า พอฝึกสอนเสร็จ ทางมหาลัยจะมีวันรับดอกไม้ เชื่อมั้ยครับ คนแรกที่เดินเอาดอกไม้มาให้ผมคือ น้องคนนั้น คนที่แอบบชอบผมนั่นเอง น้ำตาไหลครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องเค้าทนได้ยังไง ทั้งๆที่ผมก็เจ้าชู้มาก แล้วเค้าก็รู้ทุกอย่าง พอผมจบไป ผมก็ไม่ได้ติดต่อน้องที่แอบชิบเลยนะครับ เค้าทิ้งข้อความไว้เยอะมากตอนที่ผมหายไป แต่ผมไม่ได้เปิดอ่าน แต่ผมก็มีแอบๆส่องเฟสเค้าอยู่นะ ผมหายไปเกือบปีครับ ไม่ได้ติดต่อ ไม่ได้คุย ไม่ได้เจอน้องเค้าเลย แต่มีอยู่วันนึ่งอะไรดนใจผมไม่รู้ให้กดเบอร์แล้วโทรหาเค้า ใช่ครับ ผมโทรหาน้องที่แอบบชอบผม ผมชวนเค้าไปกินข้าว ชวนเค้าไปดูหนัง แต่คำตอบที่ผมได้มากลับเป็นคำว่า เหนื่อย พอแล้ว น้องเค้ารอไม่ไหวแล้ว เชื่อมั้ยครับ อยู่ๆน้ำตามันก็ไหล เหมือนคนอกหักอ่ะครับ ผมได้แต่ขอโอกาสจากเค้า ขอให้เค้ากลับมาคุยกับผมเหมือนเดิม คอยใก้กำลังใจ คอยอยู่ข้างๆผมเหมือนเดิม แต่มันก็สายไปแล้วครับ ตอนนี้น้องเค้ามีคนคุยแล้ว แล้วที่แย่ไปกว่านั้นคือน้องเค้าพึ่งตกลงคบกับแฟนในวันที่ผมโทรหาเค้า น้องเค้าบอกกับผมว่า พี่มาช้าไป ตอนหนูรอพี่ทำไมไม่มา ตอนหนูอยู่ข้างๆพี่ทำไมมองข้ามหนู 3 ปีที่หนูรอพี่ 3 ปีที่หนูนอนร้องไห้เพราะพี่เคยบอกกับหนูว่า #รอพี่ก่อนนะ อย่าพึ่งมีใครนะ แต่ในระยะเวลานั้นพี่กับมีคนอื่นมากมาย จุกครับ ร้องไห้ครับ เสียศูนย์ครับ เหมือนตายทั้งเป็น ผมได้แต่กลับมานั่งคิดได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมๆ ตอนนี้เหตุการณ์นั้นก็ผ่านมาปีกว่าแล้ว แต่ผมยังทำใจไม่ได้เลยครับ ผมยังอยากเจอกเค้า อยากคุยกับเค้า อยากบอกว่าผมรักเค้า แต่ก็ได้แต่ส่องเฟสเค้า มองเค้ากับแฟนที่กำลังมีความสุข เชื่อมั้ยครับ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ผมพยายามจะลืมเค้า แต่มันทำไม่ได้ครับ ยิ่งพยายามลืม ยิ่งกับจำครับ จำเหตุการณ์ จำทุกเรื่องราวของเค้า ทุกวันนี้ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่คิดถึง ไม่มีวันไหนเลยที่ผมไม่ร้องไห้ เหมือนตกนรกทั้งเป็น เหมือนกรรมมันกำลังตามให้ผมชดใช้อยู่ ผมรักใครไม่ได้เลย ตลอดระยะเวลาปีกว่าๆ ผมได้พยายามที่จะหาคนคุย พยายามที่จะทำตัวให้หายเศร้า แต่คนที่เข้ามามันกับไม่ใช่ครับ ทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่เหมือนแต่ก่อน จะทำอะไร จะไปไหนก็คิดถึงแต่เค้า ส่องเฟสไปเจอเค้ากับแฟนทีไรก็เจ็บครับ จะทำยังไงดีผมครับถึงจะลืมเค้าได้ ช่วยแนะนำหน่อยครับ
เหมือนกรรมกำลังตามสนอง
...วันนี้ผมได้มีโอกาสกลับมาที่มหาวิทยาลัยอีกครั้ง กลับมานั่งอยู่ตึกที่เคยเรียนประจำ อยู่ๆก็นึกถึงเรื่องราวเก่าๆสมัยเรียน ป.ตรี ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมอยู่ปี 3 ช่วงเวลานั้นเป็นเวลาเปิดเทอมใหม่ มีน้องเฟรชชี่สาวๆสวยๆเข้ามามากมาย ผมได้มีโอกาสไปเล่นดนตรีให้กับแสตนเชียร์ ลืมบอกไปผมเรียน คณะครุศาสตร์ เอกดนตรีครับ มีอยู่วันนึ่ง เพื่อนผมที่เล่นดนตรีด้วยกันเดินเข้ามาบอกว่ามีน้องปี 1 แอบชอบผมอยู่ ผมเลยถามเพื่อนว่าใคร เพื่อนเลยชี้ให้ดู ผมยอมรับนะครับว่าตอนนั้นผมไม่ได้อะไรกับน้องเค้า ผมคิดในใจว่าน้องเค้าก็เหมือนเฟรชชี่ทั่วไป มีแอบปลื้มรุ่นพี่บ้างอะไรแบบนี้ พอหมดการแข่งขันแสตนเชียร์แล้ว ผมก็ไม่ได้เจอน้องเค้าประมาณ 3 เดือนได้มั้ง แต่อยู่ๆน้องเค้าก็ทักมา ผมก็คุยครับ แต่ตอนนั้นผมกำลังจีบน้องปี 1 อีกคนอยู่ ผมให้แทนว่าน้องบี ผมตามจีบน้องบีอยู่เกือบทั้งเทอมครับ รู้ทั้งรู้ว่าน้องบีมีแฟนแล้วแต่ผมก็ยังตาม ไปหอพักหญิงทุกวัน ซื้อน้ำซื้อขนมให้ตลอด #ผญ.คณะครุศาสตร์ มหาลัยผมบังคับให้อยู่หอในกันหมดนะครับ เลยตามจีบง่ายหน่อย 555+ ตอนที่ผมตามจีบน้องบีอยู่นั้น ผมก็ยังคุยเฟสกะน้องที่แอบชอบผมอยู่นะ เราคุยกันเกือบทุกวัน ผมเคยถามเค้าว่าทำไมเค้ายังอยากคุยกับผม ทั้งๆที่ผมก็ตามจีบบีอยู่ แล้วเค้าก็รู้ เค้าบอกกับผมว่า ถ้าวันนึ่งพี่รักหรือว่าชอบใครสักคนจริงๆ พี่ก็จะทำแบบหนู รู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่ได้รัก แต่เราก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้คุยกับเค้า ได้เจอหน้าเค้า ผมอึ่งครับ ไปต่อไม่เป็นเลย ไม่รู้จะบอกน้องเค้ายังไง ผมก็ได้แต่คุยครับ ส่วนน้องบี สงสัยแฟนคงรู้ว่าผมตามจีบอยู่ น้องเค้าเลยบล๊อคเฟสผมครับ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับบีอีกเลย เจ็บนะครับ แต่ไม่เป็นไร เราหล่อ เรามีใหม่ได้ ตอนที่ผมเลิกคุยกับน้องบี ผมก็ได้เริ่มคุยกับน้องที่แอบบชอบผมมากขึ้น คุยถี่ขึ้น จนกระทั่งผมคลอคุยกับน้องเค้า เราคุยกันเกือบทุกวัน แต่ผมก็ยังเหมือนเดิมนะครับ ไม่ได้รักเค้าเหมือนแฟน แต่รักเหมือนน้อง พอผมขึ้นปี 4 น้องเค้าอยู่ปี 2 ผมได้รู้จักกับผู้หญิงอีกคน ซึ่งน้องคนนั้นก็อยู่ ปี 2 ผมขอเรียกเค้าว่าน้องซี นะครับ ผมกับซีเริ่มคุยกันได้สักระยะ ผมเจอซีที่ร้านกาแฟในมหาลัย คุยกับซีได้สักพัก เราตกลงคบกันครับ แต่ตอนที่ผมคบกับซี ผมก็ยังคุยกับน้องที่แอบชอบผมเหมือนเดิมนะครับ ถามว่าน้องรู้มั้ย น้องเค้ารู้ครับ แต่น้องก็ยังยืนยันคำเดิมว่ารอได้ ทุกเทศกาล ทุกวันสำคัญของผม น้องที่แอบชอบผมเค้ามีของขวัญให้ผมตลอด มีอยู่วันนึ่งน้องซีรู้เรื่องว่าผมคุยกะน้องคนที่แอบชอบผม ผมเลยตีตัวออกห่างน้อง ไม่ตอบเฟส ตอบไลน์ ผมยอมรับว่าผมหายไปเลยครับ ผมคบกับซีได้ประมาณ 4 เดือนก็เลิกกันครับ ผมกลับมาคุยกับน้องคนที่แอบชอบผมอีก น้องเค้าก็ยังเหมือนเดิมครับ พูดคุยกับผมเหมือนเดิม เหมือนวันเเรกที่เราคุยกัน เหมือนความสัมพันธ์ของเราจะเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ผมชวนน้องไปกินข้ว ชวนน้องไปเที่ยว แต่เชื่อมั้ยครับ ผมไม่เคยไปตามที่นัดน้องได้สักครั้งเลย หลังจากเลิกกับน้องซีแล้ว ผมก็ได้คบกับผู้หญิงอีก 2 คน โดยที่ตอนคบก็ยังคุยกับน้องที่แอบชอบผมอยู่ ผมถามเค้าน้องเค้าก็บอกว่ารับได้ รอได้ เหนื่อยเมื่อไหร่ก็กลับมา พอผมขึ้น ปี 5 ผมได้ออกไปฝึกสอนที่ รร.ในต่าง อำเภอ ช่วงนั้นผมกับน้องที่แอบชอบผมไม่ค่อยได้คุยกันครับ เพราะผมทั้งสอน ทั้งทำงานใน รร. ยอมรับนะครับว่าเหงา แต่ตอนนั้นก็เริ่มมีสาวคุยด้วยครับ เพื่อนที่ฝึกสอนด้วยกันนั่นเเหละ ด้วยความใกล้ชิด เจอกันทุกวันมั้งครับเลยทำให้มันสานสัมพันธ์ง่าย ผมคบกับสาวที่ฝึกสอนด้วยกัน 7 เดือนครับ แต่ระยะเวลาที่ผมฝึกสอนอยู่ และคบกับสาวคนนั้นอยู่ ผมไม่รู้ว่าน้องที่แอบชอบเค้ารู้รึเปล่า พอฝึกสอนเสร็จ ทางมหาลัยจะมีวันรับดอกไม้ เชื่อมั้ยครับ คนแรกที่เดินเอาดอกไม้มาให้ผมคือ น้องคนนั้น คนที่แอบบชอบผมนั่นเอง น้ำตาไหลครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องเค้าทนได้ยังไง ทั้งๆที่ผมก็เจ้าชู้มาก แล้วเค้าก็รู้ทุกอย่าง พอผมจบไป ผมก็ไม่ได้ติดต่อน้องที่แอบชิบเลยนะครับ เค้าทิ้งข้อความไว้เยอะมากตอนที่ผมหายไป แต่ผมไม่ได้เปิดอ่าน แต่ผมก็มีแอบๆส่องเฟสเค้าอยู่นะ ผมหายไปเกือบปีครับ ไม่ได้ติดต่อ ไม่ได้คุย ไม่ได้เจอน้องเค้าเลย แต่มีอยู่วันนึ่งอะไรดนใจผมไม่รู้ให้กดเบอร์แล้วโทรหาเค้า ใช่ครับ ผมโทรหาน้องที่แอบบชอบผม ผมชวนเค้าไปกินข้าว ชวนเค้าไปดูหนัง แต่คำตอบที่ผมได้มากลับเป็นคำว่า เหนื่อย พอแล้ว น้องเค้ารอไม่ไหวแล้ว เชื่อมั้ยครับ อยู่ๆน้ำตามันก็ไหล เหมือนคนอกหักอ่ะครับ ผมได้แต่ขอโอกาสจากเค้า ขอให้เค้ากลับมาคุยกับผมเหมือนเดิม คอยใก้กำลังใจ คอยอยู่ข้างๆผมเหมือนเดิม แต่มันก็สายไปแล้วครับ ตอนนี้น้องเค้ามีคนคุยแล้ว แล้วที่แย่ไปกว่านั้นคือน้องเค้าพึ่งตกลงคบกับแฟนในวันที่ผมโทรหาเค้า น้องเค้าบอกกับผมว่า พี่มาช้าไป ตอนหนูรอพี่ทำไมไม่มา ตอนหนูอยู่ข้างๆพี่ทำไมมองข้ามหนู 3 ปีที่หนูรอพี่ 3 ปีที่หนูนอนร้องไห้เพราะพี่เคยบอกกับหนูว่า #รอพี่ก่อนนะ อย่าพึ่งมีใครนะ แต่ในระยะเวลานั้นพี่กับมีคนอื่นมากมาย จุกครับ ร้องไห้ครับ เสียศูนย์ครับ เหมือนตายทั้งเป็น ผมได้แต่กลับมานั่งคิดได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมๆ ตอนนี้เหตุการณ์นั้นก็ผ่านมาปีกว่าแล้ว แต่ผมยังทำใจไม่ได้เลยครับ ผมยังอยากเจอกเค้า อยากคุยกับเค้า อยากบอกว่าผมรักเค้า แต่ก็ได้แต่ส่องเฟสเค้า มองเค้ากับแฟนที่กำลังมีความสุข เชื่อมั้ยครับ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ผมพยายามจะลืมเค้า แต่มันทำไม่ได้ครับ ยิ่งพยายามลืม ยิ่งกับจำครับ จำเหตุการณ์ จำทุกเรื่องราวของเค้า ทุกวันนี้ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่คิดถึง ไม่มีวันไหนเลยที่ผมไม่ร้องไห้ เหมือนตกนรกทั้งเป็น เหมือนกรรมมันกำลังตามให้ผมชดใช้อยู่ ผมรักใครไม่ได้เลย ตลอดระยะเวลาปีกว่าๆ ผมได้พยายามที่จะหาคนคุย พยายามที่จะทำตัวให้หายเศร้า แต่คนที่เข้ามามันกับไม่ใช่ครับ ทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่เหมือนแต่ก่อน จะทำอะไร จะไปไหนก็คิดถึงแต่เค้า ส่องเฟสไปเจอเค้ากับแฟนทีไรก็เจ็บครับ จะทำยังไงดีผมครับถึงจะลืมเค้าได้ ช่วยแนะนำหน่อยครับ