ท่ามกลาง ผู้คนมากมายบนโลกใบนี้ แต่ทำไมเรารู้สึกเหงา

เรามาอยู่ที่นี้คนเดียว ไม่มีเพื่อน ต้องเริ่มต้นใหม่ ทำไมเราถึงกล้ามานะ
บ้างทีเราคิดว่าเราเก่ง แต่จริงๆไม่เลย เราอ่อนแอ

เราเป็นคนที่มีเพื่อนน้อย  เรามีแฟน นะ

แฟนเราเคยถามคำถามนึง ถามว่า เรามีเพื่อนบ้างหรือเปล่า เพื่อนที่เรียกว่าเพื่อนจริงๆมีไหม
เพื่อนในกลุ่มที่ไปไหนมาไหน มีบ้างไหม ทำไมเค้าไม่เห็นเธอไปเที่ยวไหน กับเพื่อนเลยในวันหยุดหรืออะไรก็ตาม

ทุกคำพูดของแฟนเราจริงทุกอย่าง มันสะท้อนทุกอย่างในตัวเรา เราก็ได้แต่ทำเป็นหัวเราะ
แต่เราก็รู้แหละ ว่ามันคือเรื่องจริง เรามาที่นี้ มีเพื่อนที่เรียกว่าเพื่อนไม่ถึง3คน

ทำไมเราถึงไม่มีเพื่อนนะ เราไม่คบใคร หรือเขาไม่คบเรากัน

บ้างครั้ง...

แฟนไม่มีเวลาให้ เรากลับมางอนแฟน เพราะว่าเค้าคงเป็นเพื่อนคนสุดท้ายที่เรามีมั้ง

เราพยายามจะคิดว่าเราไม่ควรทำแบบนี้ เราโตๆกันแล้ว เราควรมีเวลาของตัวเอง

เราเลือกที่จะไม่มีเพื่อนเอง เราต้องไม่ไปลงกับแฟนสิ แต่มันก็อดคิดไม่ได้

เราขี้น้อยใจ เราขี้งอนมากๆ แต่พยายามจะไม่คิดแบบนั้น

เห้อ... หลายครั้งที่เราทะเลาะกับแฟน เราอยากเลิกนะให้มันจบๆ

แต่พอคิดว่าถ้าเราเลิกกับแฟนคนนี้ เราคงเหงามากๆ 55555 อย่างน้อยก็มีคู่กัด

เพื่อนคู่คิด เราเลยไม่เลิก

แต่อนาคตจะเป็นอย่างไรเราไม่รู้ อนาคตเราอาจจะไกลกัน หรือเราเลิกกัน
เราก็ไม่รู้ บ้างครั้ง..เหมือนเราใช้ชีวิต ไปวันๆ ไม่รู้อนาคต

ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นเรื่องของอนาคต..

เพื่อนๆ เคยเหงาบ้างไหม