"ในระดับปุถุชน"
อโหสิกรรม เป็นผลสมบูรณ์แล้ว เมื่อคุณไม่คิดจองเวรจองภัยใดๆกับเขาอีก
ไม่คิดเอาคืน แม้หากมีจังหวะ หรือ โอกาสเหมาะๆ.

เราขอแยกให้เห็นชัดๆ ดังนี้ นะคะ

คำว่า อภัย ...  คือไม่ถือโทษ
เปรียบเป็นคดี ก็คือ  ยอมความกันแล้ว  
ภัย อันเกิดจาก ความผิดที่เขาเคยทำไว้กับคุณ คุณยกโทษให้สิ้น คุณไม่เป็นภัยคุกคามแก่เขาอีกต่อไปแล้ว

คุณไม่อยากเจอเขาอีก ต่างคนต่างอยู่  
นั่นเป็นกระบวนการป้องกันตัวเอง จากบทเรียนที่เขาทำให้เจ็บช้ำ ไม่อยากก่อกรรมใหม่ร่วมกันอีก
ตรงนี้ไม่ผิดนะคะ ...
อโหสิกรรม หรือ ให้อภัยแล้ว ไม่ได้หมายความว่าต้องกลับมารักกันจี๋จ๋า
เรามีสิทธิ์ที่จะเลือก ด้วยสติ ณ ปัจจุบัน ว่าคบคนนี้แล้วจะสร้างปัญหาให้ ในอนาคตหรือไม่.

แต่ทว่า การที่ยังมีความเกลียดอยู่ในใจคุณ คือการทำร้ายตัวคุณเองค่ะ
คุณต้องให้ อภัย ตัวคุณเองด้วย
เพราะขณะนี้ ใจคุณยังมีภัย จากความเกลียดเขาอยู่เลย ....

คุณอาศัยปัญญา เห็นตามจริงว่าการจองเวร จะทำให้ไปเจอกันอีก  คุณจึงอโหสิกรรมได้
คุณต้องอาศัยเมตตา เพราะเห็นตามจริงว่าความเกลียดชังทำให้จิตใจเร่าร้อน ความเกลียดจึงจะจางคลายไปจากใจคุณได้ค่ะ

ค่อยๆฝึกค่อยๆเพิ่มนะคะ ....

พอถึง "ระดับกัลยาณชน"
คุณจะรู้สึกว่าเมตตาเขาได้ วางใจเป็นกลางได้ยามเขาหายนะ ยินดีกับเขาได้ ยามเขารุ่งเรือง

และคุณจะตระหนักว่า ทั้งหมดทั้งมวล ที่เราทำต่อผู้อื่น มีผลต่อใจเราเองเป็นคนแรกทั้งสิ้น