สวัสดีค่ะ วันนี้เรามาพร้อมกับปัญหา อยากระบาย พร้อมทั้งขอคำแนะนำค่ะ
อย่างที่บอกตามหัวข้อกระทู้ก็คืองานเราเงินเดือนน้อยมาก แค่ 15K เท่านั้นเองค่ะ
ก่อนหน้านี้เราเคยตั้งกระทู้เรื่องมีหนี้บัตรเครดิตและบัตรกดเงินสดแล้ว จะใช้หนี้เหล่านั้นยังไง ซึ่งเราพยายามอดออม ทำงานพิเศษเสาร์อาทิตย์ รวมถึงทำขนมขาย และเราปลดหนี้นั้นได้สำเร็จแล้วค่ะ ต้องขอบคุณทุกคำแนะนำนะคะ
ส่วนปัญหาของเรา มีดังนี้ค่ะ คือเมื่อปลายปีที่แล้ว เราได้มีโอกาสเข้าทำงานในบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง ซึ่งตอนแรกที่เราสมัครไป เราสมัครด้านบริการลูกค้าค่ะ เพราะคิดว่าจะได้ทำตรงสาขาใกล้บ้าน ไม่ต้องเดินทางเยอะ แต่พอดีว่าก่อนหน้านี้เราเคยเป็นเลขาของผู้จัดการอาวุโสที่บริษัทขนาดกลางแห่งหนึ่งมาก่อน เจ้านายคนปัจจุบันจึงชวนเรามาเป็นเลขาเขาค่ะ ซึ่ง การทำตำแหน่งนี้ จะไม่ได้ทำที่สาขาแถวบ้าน แต่เป็นที่สำนักงานใหญ่ใจกลางเมือง ในขณะที่บ้านเราอยู่ปริมณฑลเกือบๆ จะต่างจังหวัดแล้ว
แต่ด้วยความที่เราเป็นเด็กที่อยู่หอมาตลอดตั้งแต่สมัยเรียน เราก็เลยคิดว่า ไม่เป็นไร เอาเถอะ!
แต่เราลืมคิดไปว่า ค่าใช้จ่ายต่อเดือนที่เรามีมันก็เยอะมากแล้วนะ (เป็นค่าผ่อนรถและค่าใช้จ่ายที่บ้าน แม่ทำงานคนเดียว น้องสาวเรายังเรียนมัธยม ส่วนพ่ออายุมาก ไม่ได้ทำงาน ได้แค่ขายตรง มีรายได้นิดหน่อย) แล้วยังมีค่าหออีกประมาณห้าพัน ถึงแม้ว่าเราจะมีรายได้เสริมอีกประมาณแปดเก้าพัน แต่มันจะหมายความว่ายังไม่ทันได้กินเลย เราต้องจ่ายแล้วสองหมื่นกว่า เหลือไว้ใช้แค่สามพันเนี่ยนะ
นี่แหละค่ะคือจุดผิดพลาดข้อแรกของเรา แต่ไหนๆ ก็ตัดสินใจผิดไปแล้ว ก็ต้องอดทนและกัดฟันสู้ค่ะ ก็ทนอยู่แบบนั้นประมาณสามสี่เดือน จนถึงช่วงผ่านโปร เราเริ่มมีหนี้อีกครั้ง ซึ่งก็เกิดจากค่าใช้จ่ายที่มันมากกว่าเงินเดือนของเรานั่นเอง เพราะงานเสริมของเรา ลดจำนวนวันทำงานลง รายได้ก็ลดลงตาม เราเริ่มกดเงินจากบัตรกดมาใช้ค่ะ จากตอนแรกกดแค่เดือนละสองพัน แต่พอจ่ายไม่เต็มจำนวน ดอกเบี้ยมันก็มากขึ้นเรื่อยๆ รวมถึงยกโทรศัพท์มือถือให้น้อง ส่วนตัวเองซื้อเครื่องใหม่ ค่าเครื่องรวมผูกโปรก็ราวๆ หมื่นห้า ทีนี้ล่ะ หนี้มันก็งอกเงยมาเรื่อยๆ
เราก็เริ่มคิดแล้วว่าอยู่แบบนี้คงไม่รอดแน่ ขอย้ายไปสาขาเถอะ อย่างน้อยก็มีค่ากะมาจุนเจืออีกเดือนละสามพันกว่าบาท ใกล้บ้าน ประหยัดค่าหออีกด้วย
เราก็เลยเกริ่นกับนายค่ะ แต่ปรากฎว่า นายไม่ให้ย้าย!
พอเป็นแบบนี้ เราตัดสินใจได้เลยค่ะ ว่าเราจะต้องเปลี่ยนงานแล้ว เราก็เลยไปสมัครงานมาสองสามที่ เรียกเงินเดือนเพิ่มขึ้นจากเดิมสามสี่พัน แต่ปรากฎว่าไม่มีที่ไหนเรียกเลย มีที่หนึ่งให้เหตุผลว่า ภายใน 2 ปีกว่า เราทำงานมาแล้ว 3 บริษัท เฉลี่ยบริษัทละ 1 ปี ถือว่าเปลี่ยนงานบ่อยมาก ส่วนอีกที่ให้เงินเดือนเพิ่มขึ้นแค่พันเดียว แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องไปสอบโทอิกให้ได้ 550 คะแนนก่อน ซึ่ง ณ ตอนนั้นเราสอบได้แค่สี่ร้อยปลายๆ เราก็เลยปฏิเสธไป
ตอนนี้เราก็ยังหางานใหม่ไม่ได้ค่ะ และก็อดทนทำงานที่เงินเดือนน้อยแสนน้อยมาเกือบจะครบหนึ่งปีแล้ว มันเหนื่อยและท้อมากเลยนะคะ โดยเฉพาะเวลาโดนนายดุด่า หรือว่าเราในเรื่องที่ไม่ควรจะว่า
มันท้อน่ะค่ะ แต่เราก็คงต้องทนต่อไปจนกว่าจะได้งานใหม่ แต่ข้อดีคือสิ้นปีนี้นายจะพาไปเที่ยวต่างประเทศนะคะ เราก็เอาเรื่องนี้แหละมาเป็นกำลังใจ คิดซะว่าจะได้ไปเที่ยว กลับมาก็ได้โบนัส อีกแค่อึดใจเดียวเท่านั้นเอง
ขอบคุณใครก็ตามที่อ่านจนจบนะคะ เราเครียดมากเลย ต้องสู้จนถึงที่สุดค่ะ และคงต้องหางานใหม่ต่อไป ซึ่งจริงๆ แล้วเรามีปัญหาเรื่องงานอีกบางอย่าง ที่มันเป็นสาเหตุสนับสนุนให้เราอยากเปลี่ยนงานมากขึ้น แต่นั่นแหละค่ะ ยังไปไหนไม่ได้ก็ต้องอดทนต่อไป มีใครอยากจะแนะนำอะไรเราไหมคะ ฮือออ
เงินเดือนน้อย รายจ่ายเยอะจนเป็นหนี้ อยากเปลี่ยนงาน แต่ส่วนใหญ่ก็ได้เงินเดือนพอกับที่เดิมหรือมากกว่าแค่พันเดียว
อย่างที่บอกตามหัวข้อกระทู้ก็คืองานเราเงินเดือนน้อยมาก แค่ 15K เท่านั้นเองค่ะ
ก่อนหน้านี้เราเคยตั้งกระทู้เรื่องมีหนี้บัตรเครดิตและบัตรกดเงินสดแล้ว จะใช้หนี้เหล่านั้นยังไง ซึ่งเราพยายามอดออม ทำงานพิเศษเสาร์อาทิตย์ รวมถึงทำขนมขาย และเราปลดหนี้นั้นได้สำเร็จแล้วค่ะ ต้องขอบคุณทุกคำแนะนำนะคะ
ส่วนปัญหาของเรา มีดังนี้ค่ะ คือเมื่อปลายปีที่แล้ว เราได้มีโอกาสเข้าทำงานในบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง ซึ่งตอนแรกที่เราสมัครไป เราสมัครด้านบริการลูกค้าค่ะ เพราะคิดว่าจะได้ทำตรงสาขาใกล้บ้าน ไม่ต้องเดินทางเยอะ แต่พอดีว่าก่อนหน้านี้เราเคยเป็นเลขาของผู้จัดการอาวุโสที่บริษัทขนาดกลางแห่งหนึ่งมาก่อน เจ้านายคนปัจจุบันจึงชวนเรามาเป็นเลขาเขาค่ะ ซึ่ง การทำตำแหน่งนี้ จะไม่ได้ทำที่สาขาแถวบ้าน แต่เป็นที่สำนักงานใหญ่ใจกลางเมือง ในขณะที่บ้านเราอยู่ปริมณฑลเกือบๆ จะต่างจังหวัดแล้ว
แต่ด้วยความที่เราเป็นเด็กที่อยู่หอมาตลอดตั้งแต่สมัยเรียน เราก็เลยคิดว่า ไม่เป็นไร เอาเถอะ!
แต่เราลืมคิดไปว่า ค่าใช้จ่ายต่อเดือนที่เรามีมันก็เยอะมากแล้วนะ (เป็นค่าผ่อนรถและค่าใช้จ่ายที่บ้าน แม่ทำงานคนเดียว น้องสาวเรายังเรียนมัธยม ส่วนพ่ออายุมาก ไม่ได้ทำงาน ได้แค่ขายตรง มีรายได้นิดหน่อย) แล้วยังมีค่าหออีกประมาณห้าพัน ถึงแม้ว่าเราจะมีรายได้เสริมอีกประมาณแปดเก้าพัน แต่มันจะหมายความว่ายังไม่ทันได้กินเลย เราต้องจ่ายแล้วสองหมื่นกว่า เหลือไว้ใช้แค่สามพันเนี่ยนะ
นี่แหละค่ะคือจุดผิดพลาดข้อแรกของเรา แต่ไหนๆ ก็ตัดสินใจผิดไปแล้ว ก็ต้องอดทนและกัดฟันสู้ค่ะ ก็ทนอยู่แบบนั้นประมาณสามสี่เดือน จนถึงช่วงผ่านโปร เราเริ่มมีหนี้อีกครั้ง ซึ่งก็เกิดจากค่าใช้จ่ายที่มันมากกว่าเงินเดือนของเรานั่นเอง เพราะงานเสริมของเรา ลดจำนวนวันทำงานลง รายได้ก็ลดลงตาม เราเริ่มกดเงินจากบัตรกดมาใช้ค่ะ จากตอนแรกกดแค่เดือนละสองพัน แต่พอจ่ายไม่เต็มจำนวน ดอกเบี้ยมันก็มากขึ้นเรื่อยๆ รวมถึงยกโทรศัพท์มือถือให้น้อง ส่วนตัวเองซื้อเครื่องใหม่ ค่าเครื่องรวมผูกโปรก็ราวๆ หมื่นห้า ทีนี้ล่ะ หนี้มันก็งอกเงยมาเรื่อยๆ
เราก็เริ่มคิดแล้วว่าอยู่แบบนี้คงไม่รอดแน่ ขอย้ายไปสาขาเถอะ อย่างน้อยก็มีค่ากะมาจุนเจืออีกเดือนละสามพันกว่าบาท ใกล้บ้าน ประหยัดค่าหออีกด้วย
เราก็เลยเกริ่นกับนายค่ะ แต่ปรากฎว่า นายไม่ให้ย้าย!
พอเป็นแบบนี้ เราตัดสินใจได้เลยค่ะ ว่าเราจะต้องเปลี่ยนงานแล้ว เราก็เลยไปสมัครงานมาสองสามที่ เรียกเงินเดือนเพิ่มขึ้นจากเดิมสามสี่พัน แต่ปรากฎว่าไม่มีที่ไหนเรียกเลย มีที่หนึ่งให้เหตุผลว่า ภายใน 2 ปีกว่า เราทำงานมาแล้ว 3 บริษัท เฉลี่ยบริษัทละ 1 ปี ถือว่าเปลี่ยนงานบ่อยมาก ส่วนอีกที่ให้เงินเดือนเพิ่มขึ้นแค่พันเดียว แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องไปสอบโทอิกให้ได้ 550 คะแนนก่อน ซึ่ง ณ ตอนนั้นเราสอบได้แค่สี่ร้อยปลายๆ เราก็เลยปฏิเสธไป
ตอนนี้เราก็ยังหางานใหม่ไม่ได้ค่ะ และก็อดทนทำงานที่เงินเดือนน้อยแสนน้อยมาเกือบจะครบหนึ่งปีแล้ว มันเหนื่อยและท้อมากเลยนะคะ โดยเฉพาะเวลาโดนนายดุด่า หรือว่าเราในเรื่องที่ไม่ควรจะว่า
มันท้อน่ะค่ะ แต่เราก็คงต้องทนต่อไปจนกว่าจะได้งานใหม่ แต่ข้อดีคือสิ้นปีนี้นายจะพาไปเที่ยวต่างประเทศนะคะ เราก็เอาเรื่องนี้แหละมาเป็นกำลังใจ คิดซะว่าจะได้ไปเที่ยว กลับมาก็ได้โบนัส อีกแค่อึดใจเดียวเท่านั้นเอง
ขอบคุณใครก็ตามที่อ่านจนจบนะคะ เราเครียดมากเลย ต้องสู้จนถึงที่สุดค่ะ และคงต้องหางานใหม่ต่อไป ซึ่งจริงๆ แล้วเรามีปัญหาเรื่องงานอีกบางอย่าง ที่มันเป็นสาเหตุสนับสนุนให้เราอยากเปลี่ยนงานมากขึ้น แต่นั่นแหละค่ะ ยังไปไหนไม่ได้ก็ต้องอดทนต่อไป มีใครอยากจะแนะนำอะไรเราไหมคะ ฮือออ