ว่าด้วยเรื่อง จิตสาธารณะ หรือ จิตใต้สำนึก

พอดีเมื่อสักครู่ได้อ่านทวิตเรื่องไฟช็อตระบบที่อุโมงค์ดอกไม้ ปากคลองฯ เนื่องจากมีคนเดินลัด ทำให้นึกถึงเรื่องนี้พอดี
เรื่องที่ผมเจอมาอาจไม่เสียหายมากนัก แต่มีจุดร่วมที่เหมือนกัน คือ ฝ่าฝืนข้อห้าม

เมื่อวานผมได้ไปเที่ยวดอยอินทนนท์กับพี่ที่ทำงานมาครับ
เหตุการณ์เกิดขึ้น ณ สวนดอกไม้ในบริเวณพระมหาธาตุเจดีย์นภพลภูมิสิริ
ก็ได้เจอ นทท. "ไทย" กลุ่มหนึ่ง (ซึ่งเป็นวัยที่ "วุฒิภาวะ" น่าจะสูงและคิดได้) ได้เดินเข้าไปในแปลงดอกไม้เพื่อถ่ายรูป ซึ่งทุกคน(?)ก็รู้ดีว่า เป็นสิ่งไม่ถูกต้อง

ผม: พี่เอๆ แปลงดอกไม้นี่เค้าห้ามเข้าไม่ใช่เหรอ (พูดดัง แต่ไม่ตะโกน)
พี่เอ: พี่ก็คิดว่างั้นนะ
ผม: ป้ายมันไม่มีเหรอ
(เดินหาป้าย)
ผม: นี่ไงป้ายอยู่ตรงนี้
...แล้วก็อ่านเสียงดัง "ห้ามเดินลัดสนามหญ้า" (อะไรประมาณนี้ แต่จำได้ว่า "ห้าม" เพื่อให้ตั้งใจให้ได้ยิน และตัวอักษรบนป้ายก็เลือนลางมาก)

หลังจากอ่านเสร็จ ก็หวังว่า นทท. กลุ่มนั้นจะออกมาเดินตามทางปกติ.....

...ก็ยังอยู่ที่เดิม ยังคงถ่ายรูปอย่างสนุกสนาน และเดินเหยียบหญ้าบนแปลงอื่นต่อๆ ไป.....

ก็มาคิด หรือว่าเราจะพูดเสียงเบาไป? หรือผิดที่เราไม่เข้าไปเตือนเค้าโดยตรง

ใครเจอประสบการณ์แบบไหนกันบ้าง เอามาแบ่งปันได้ครับ เพื่อที่จะได้ช่วยกันปรับปรุง แก้ไข ให้มันดีขึ้น
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่