เราเป็นคนต่างจังหวัดค่ะ เป็นมนุษย์เงินเดือนทั่วไป ภาระหนี้สินไม่มี รถ บ้าน ก็ไม่มี เพราะเช่าคอนโดอยู่ ตอนนี้ทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง เงินเดือนไม่มากเท่าไหร่ แต่ก็ไม่น้อย พ่อแม่เราแยกทางกันค่ะ เราอยู่กับตายายมาตั้งแต่เด็กๆ ตั้งแต่ออกมาจาก รพ ได้ 5วัน เราไม่เคยกินน้ำนมจากแม่เลย แต่เราโชคดีที่ ตากับยายเราเลี้ยงดูเรามาอย่างดี ทำให้เราไม่รู้สึกขาดอะไรเลย พอตากับยายเสีย ได้ทิ้งเงินไว้ให้เราก้อนนึง เยอะมากพอให้เราเรียนจบปริญญาโท หรือไปเที่ยวต่างประเทศหลังเรียนจบ ได้ทีเดียว แต่เราเลือกเรียนแค่ ปอตรีค่ะ อยากเก็บเงินไว้ตั้งต้นชีวิต เพราะเงินอีกจำนวนมหาศาลของเราที่เราควรจะได้ แต่ได้โดนญาติพี่น้อง ที่เป็นบรรดาลูกๆของตากับยาย โกงไปเรียบร้อย งงใช่ไหมคะทำไมเราไม่มีบ้าน บ้านตากับยายเรา พวกบรรดาน้าๆทั้งหลาย ได้ขายแล้วเอาเงินมาแบ่งกันเองค่าาาาา น่าร๊ากกกกกกค่ะ เราเลยไม่มีบ้าน ฮ่าๆๆๆ ช่วงเรียน ป ตรี จบมาแรกๆ ก็มาอาศัยอยู่กับแม่และพี่สาว (ลูกสาวคนโปรดของแม่ค่ะ) สุดท้ายอยู่ไม่รอด เพราะเราทะเลาะกับพี่เขย ฮ่าๆๆ เราเลยตัดสินใจออกมาอยู่ข้างนอก แม่เราไม่สนอะไรหรอก สนแค่ต้องให้เงินเดือนเค้าปกติแบบเดิมก็พอ เราจำได้ ตั้งแต่เกิดมา พ่อกับแม่เรา ไม่เคยโทรหาเราเลย เพิ่งมาโทรหาตอนเรามีงานทำค่ะ โทรเรื่องเดียวคือ ขอเงินใช้ และ แม่กับพ่อเรา ไม่เคยถามสารทุกข์สุกดิบเราเลย ว่าเราอยู่ที่ไหน สบายดีหรือเปล่า ไม่เคยเลยจริงๆค่ะ ตอนนี้เราย้ายออกมาอยู่คอนโดข้างนอก แม่กับพ่อเรา ยังไม่รู้เลยว่าเราอยู่ส่วนไหนของโลก ตอนแรกก็มีน้อยใจนะ แต่ตอนนี้ไม่ละ เพราะแม่เคยบอกกับเราว่า ตอนที่ท่านตั้งท้องเราได้ 5 เดือน แม่ตัดสินใจไปทำแท้ง เพราะแม่ไม่อยากให้เราเกิด แต่โชคดีที่เราอ้วนมากตอนอยู่ในท้องแม่ คลีนิคทำแท้งต่างๆในจังหวัด เลยปฏิเสธิ ไม่กล้าทำแท้งให้แม่เรา ทำให้เรามีชีวิตรอดมาโพสกระทู้พันทิปในตอนนี้ได้ ฮ่าๆๆ
เหนื่อยใจอ่ะค่ะ เหนื่อยมากจริงๆกับคำว่า ผู้ให้กำเนิดเนี่ย แม่ไม่เคยถามเราเลยว่าเรามีเงินพอใช้ไหม กินข้าวหรือยัง สบายดีหรือเปล่า ไม่มีเลยจริงๆ แต่แปลก กับเรื่องเงิน แม่ถามตลอดเลย บางทีโทรมา สิบ สาย เราคิดว่าเค้าเป็นอะไร แต่เปล่าเลย โทรมาขอเงินค่ะ และไม่สนใจด้วยว่าเราจะพอกินหรือเปล่า เรามีหน้าที่ต้องให้เท่านั้น ถ้าไม่ให้คือ อกตัญญู จร้าาาาา
แต่เราเลือกไม่ให้ค่ะ เรายังเอาตัวไม่รอดเลยยยยย เราบอกท่านว่า ขอให้เอาตัวรอดและมีเงินที่เหลือใช้กว่านี้ก่อนนะ จะให้
เราเหนื่อยใจกับแม่มากเลย ชอบคุยแต่เรื่องขอเงิน ทั้งๆที่เรายังเอาตัวไม่ค่อยรอด
เหนื่อยใจอ่ะค่ะ เหนื่อยมากจริงๆกับคำว่า ผู้ให้กำเนิดเนี่ย แม่ไม่เคยถามเราเลยว่าเรามีเงินพอใช้ไหม กินข้าวหรือยัง สบายดีหรือเปล่า ไม่มีเลยจริงๆ แต่แปลก กับเรื่องเงิน แม่ถามตลอดเลย บางทีโทรมา สิบ สาย เราคิดว่าเค้าเป็นอะไร แต่เปล่าเลย โทรมาขอเงินค่ะ และไม่สนใจด้วยว่าเราจะพอกินหรือเปล่า เรามีหน้าที่ต้องให้เท่านั้น ถ้าไม่ให้คือ อกตัญญู จร้าาาาา
แต่เราเลือกไม่ให้ค่ะ เรายังเอาตัวไม่รอดเลยยยยย เราบอกท่านว่า ขอให้เอาตัวรอดและมีเงินที่เหลือใช้กว่านี้ก่อนนะ จะให้